ZAJĘCIA ROZWIJAJĄCE ZAINTERESOWANIA

13-05-2021

Zajęcia artystyczne nr 17

Wyklejamy plasteliną

Poniżej przygotowane jest dla Was zadanie.

Potrzebne materiały:

Plastelina	Kartki papieru	Kredka lub ołówek

Zadanie:

Spróbujcie sami lub z pomocą, wzorując się na zamieszczonych obrazkach 1 ,2, 3, narysować wybrany przez Was obrazek. Następnie wyklejcie go plasteliną ucząc się kolorów.

Jeżeli narysowanie obrazka sprawia Wam trudność możecie wydrukować obrazek który Wam się podoba, a następnie wykleić go plasteliną.

Obrazek 1

Obrazek 2

Obrazek 3

Życzymy miłej zabawy !!!

Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

10-05-2021

Zajęcia plastyczne nr 16

Ozdobne pudełka na drobiazgi

W tym tygodniu potrzebujemy:

– stare pudełka do ponownego użycia

– klej, nożyczki

– materiały

– papiery kolorowe, gazety kolorowe

– cekiny, guziczki

Sposób wykonania, taki jak na zdjęciach.

Zapraszamy serdecznie na zajęcia zdalne!

Pani Kasia i Pani Dorota

Koło Teatralne nr 16

Życie w słoiku

Sprawiedliwa Wśród Narodów Świata

Podczas II wojny światowej niejaka Irena Sendlerowa wraz z grupą przyjaciół uratowała 2500 żydowskich dzieci od śmierci w warszawskim getcie. W czasach PRL jej postawa nie została doceniona i przez 60 lat znana była tylko wąskiemu gronu naukowców. A jak to się stało, że została odkryta?

Otóż, w latach 90- tych, za sprawą amerykańskiego przedstawienia teatralnego pod tytułem „Życie w słoiku” świat usłyszał o naszej bohaterce. Amerykańskie licealistki z maleńkiej miejscowości Uniontown w stanie Kansas, natknęły się na notatkę w „U.S. News and World Report” dotyczącą historii Ireny Sendlerowej. Na jej podstawie przygotowały na olimpiadę historyczną przedstawienie zatytułowane „Życie w słoiku”, bo Irena Sendlerowa ażeby ocalić tożsamość dzieci, zapisywała ich prawdziwe nazwiska na kartkach papieru, które następnie zakopywała w słoikach w ogrodzie. Inspiratorem tego przedstawienia był nauczyciel Norman Conard. Szkolne przedstawienie amerykańskich uczennic zrobiło oszałamiającą karierę. Nastolatki nie tylko wygrały olimpiadę historyczną w Kansas, ale wystawiły swoją sztukę ponad 200 razy w całej Ameryce. Za każdym razem publiczność reagowała bardzo emocjonalnie. Wkrótce okazało się, że historia Ireny Sendlerowej porusza ludzi na całym świecie. Przedstawienie szkolne zdobyło duży rozgłos w mediach i doprowadziło do powstania fundacji „Life in a Jar”, promującej bohaterską postawę Ireny Sendler.

„Ta opowieść odwołuje się do naszych najlepszych instynktów, do tego, co w ludziach najszlachetniejsze. Jest uniwersalna, przywraca wiarę w ludzi. Historia Ireny Sendlerowej w kontekście holocaustu stanowi przeciwwagę dla ogromu cierpienia, jakie wtedy się wydarzyło. Pokazuje, że jeden człowiek swoimi działaniami może zmienić świat”- mówił Jack Mayer, autor książki „Życie w słoiku” w rozmowie z PAP.

Zadanie nr 1: Zachęcamy Was do obejrzenia przedstawienia pod tytułem: „Irena Sendlerowa. Sprawiedliwa”.

Zadanie nr 2: Jak myślicie, dlaczego Irena Sendlerowa narażała własne życie, niosąc bezinteresowną pomoc? Swoje rozważania zapiszcie w zeszytach do pracy zdalnej. Porozmawiamy o Irenie Sendlerowej na naszych zajęciach Koła Teatralnego.

Ciekawostki:

Irena Sendlerowa przemycała dzieci na różne sposoby. Dzieci wywożono w pudle, skrzynce lub w worku. Oddzielone od rodziny płakały i krzyczały, dlatego konieczne było, podawanie im środków nasennych.
Ojciec Ireny Sendlerowej był lekarzem. Leczył biedotę żydowską. Irena Sendler bawiąc się z żydowskimi rówieśnikami, nauczyła się języka jidysz.
Podejrzewano ją o to, że w czasach wojny współpracowała z wywiadami Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych. Była przesłuchiwana, wskutek czego straciła dziecko. Nigdy nikomu nie opowiedziała co przeszła w czasie przesłuchań.
Otrzymała MEDAL SPRAWIEDLIWEJ WŚRÓD NARODÓW ŚWIATA, KRZYŻ KAWALERSKI ORDERU ODRODZENIA POLSKI, KRZYŻ KOMANDORSKI ORDERU ODRODZENIA POLSKI, ORDER UŚMIECHU i wiele innych odznaczeń.
Oprócz przedstawienia szkolnego pod tytułem : „Życie w słoiku”, Jack Mayer napisał książkę o tym samym tytule „Życie w słoiku”. W Hollywood nakręcono głośny film „Dzieci Ireny Sendlerowej” Zachęcamy do przeczytania książki i obejrzenia filmu.

Pozdrawiamy Was serdecznie!

Do zobaczenia na zdalnych zajęciach Koła Teatralnego!

Pani Ania Roguska i Pani Magdalena Czechowicz

Źródło:
https://youtu.be/sKu2ObZM9dY
https://dzieje.pl>zycie-w-sloiku

07-05-2021

Qlturka 14

Schron pod placem Solny to jedno z najbardziej tajemniczych miejsc we Wrocławiu. Powstał on w latach 40. ubiegłego wieku, bo Niemcy obawiali się nalotów bombowych Aliantów. Jednak od zakończenia II wojny światowej, podziemny obiekt obrósł niejedną legendą.

Plac Solny we Wrocławiu to niewielki plac przylegający bezpośrednio do Rynku w jego południowo-zachodniej części. Otaczają go zabytkowe kamienice, m.in. budynek Starej Giełdy czy słynnej niegdyś Apteki „Pod Murzynem” – obecnie siedziba Gazety Wyborczej. Kiedyś handlowano tu solą. Dziś swoje miejsce mają kwiaciarki.
Na Placu Solnym znajduje się również jedyna publiczna toaleta w rejonie całego Rynku. Ci, którzy z niej korzystali z pewnością nie przypuszczali, że drzwi zasłonięte roletą, tuż przy wejściu do wc, są wejściem do schronu.

I pewnie większość osób spacerując po Placu Solnym, nie miała pojęcia, że pod jego płytą znajduje się prawie 1000 metrowy schron przeciwlotniczy z czasów II wojny światowej!

Schron pod placem Solnym to obiekt typu Luftschutz Tiefbunker o powierzchni użytkowej 232 m². Budowę obiektu rozpoczęto w czerwcu 1942 roku, a ukończono w lipcu 1943 roku. W schronie zlokalizowano 45 pomieszczeń tzw. izb schronowych plus osobne pomieszczenia dla dowódcy warty i wartowników. Dodatkowo obiekt został wyposażony w kuchnię, dwa pomieszczenia z punktami pierwszej pomocy, toalety, umywalnie, komory filtracyjne i pomieszczenie z agregatem prądotwórczym.

Schron posadowiony na monolitycznej płycie fundamentowej ma grubość jednego metra. Ściany zewnętrzne sięgają miejscami do 2,4 metra. Rolety się podnoszą, krata się otwiera i można zejść jeszcze kilka schodów w dół. Odwiedzających witają ciężkie masywne drzwi, całe już pokryte rdzą, z dużym wizjerem na środku. Bez latarki nie ma tam czego szukać. Na ścianach napisy w języku niemieckim przypominają o przeszłości tego miejsca. Prostopadle do głównego holu idzie kilka korytarzy, a z nich wejścia do ciasnych, ale bezpiecznych pomieszczeń, gdzie w trakcie nalotów mieszkali ludzie. Budowla jest w bardzo dobrym stanie, nie widać na niej śladów zniszczeń i skutków ataków. W środku ciągle są ślady po instalacjach elektrycznych, wodno-kanalizacyjnych i po urządzeniach sanitarnych.

Podczas działań wojennych schron nie ucierpiał i w bardzo dobrym stanie przetrwał lata powojenne. Władze Wrocławia nie miały jednak ani pomysłu, ani środków na jego adaptację. Plany utworzenia muzeum lalek czy muzeum Festung Breslau szybko upadły.

Kilka lat temu tematem zainteresowała się firma Arado Fabryka Historii z Kamiennej Góry, która tamże od lat prowadzi projekt pod nazwą „Zaginione Laboratorium Hitlera” – jedną z najnowocześniejszych podziemnych tras turystycznych w Polsce. Arado znane jest również z organizacji „Rajdów Arado” – inscenizacji militarnych o charakterze edukacyjno-historycznym, organizowanych w różnych miastach na Dolnym Śląsku.
Schron został uporządkowany i dostosowany do potrzeb turystycznych. Zachowano niektóre elementy oryginalnego wyposażenia, np. niemieckie napisy wykonane farbą fluorescencyjną, która do dziś nie straciła swoich właściwości.

We wnętrzach schronu urządzono wystawę oryginalnych kostiumów ze znanych hollywoodzkich produkcji. Część pomieszczeń przeznaczono na laboratorium iluzji, w którym można przeprowadzić proste eksperymenty o zaskakujących efektach. Głowa na tacy, studnia bez dna czy selfik w lustrzanym pudle to tylko kilka propozycji, które można zobaczyć w obecnym „Movie Gate”. Jest również sala z wystawą rysunków satyrycznych Henryka Sawki oraz zdjęciami przedstawiającymi plany i budowę schronu. W kilku pomieszczeniach urządzono sceny pokazujące wykorzystanie schronu w czasie wojny. Można również skorzystać ze strzelnicy i postrzelać z replik broni z czasów II wojny.

Surowe, betonowe ściany, wąskie korytarze i małe komory w których chronili się ludzie, elementy oryginalnego wyposażenia, przyciemnione światło… wszystko to robi spore wrażenie. Zamiarem organizatorów było zachowanie specyficznego klimatu panującego w schronie i to się dość dobrze udało.

ZADANIE

II Wojna Światowa to bardzo ważne wydarzenie dla każdego Polaka. To nie tylko schrony i bunkry, które możemy obecnie zwiedzać. Historia wpłynęła znacząco na to, kim i gdzie obecnie jesteśmy.

Zachęcam do rozwiązania quizu:

https://www.gov.pl/web/quizWW2

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

Źródło:
Wrocław: Schron pod pl. Solnym od środka (ZDJĘCIA) | dolnośląskie Nasze Miasto
Movie Gate czyli schron na Solnym (przystanekwroclaw.pl)
Niemiecki schron ukryty pod placem Solnym we Wrocławiu | Eloblog
MovieGate – jedyna taka atrakcja w Europie – Wrocław

05-05-2021

Dyskusyjny Klub Filmowy 15

Witajcie!

Chcielibyśmy zaproponować Wam film kultowy jakim jest „Ojciec chrzestny” w reżyserii Francisa Forda Coppoli. Film w naszym odczuciu kultowy i obowiązkowy dla każdego kinomaniaka.

Scenariusz opowiada o mafijnej rodzinie Corleone zamieszkującej Nowy Jork w latach 40 ubiegłego wieku. Głowa rodziny jest Don Vito Corleone (Marlon Brando), który jest postacią honorową, kierującą się rozsądkiem, dla której rodzina jest najważniejsza. Uczy tego swoich synów. Rezygnuje z interesów, które są potencjalnie niebezpieczne dla jego rodziny. Z jednej strony wydający wyroki śmierci bez mrugnięcia okiem, z drugiej dobry ciepły i kochający ojciec.

Coppola rewelacyjnie przedstawił wszystkie postacie w filmie, a jest ich niemało. Synowie Don Vita są zupełnie różni z charakteru. Wszyscy „prawdziwi”. Przyjaciele i współpracownicy rodziny Corleone także. Każdy z nich jest jakiś. Michael Corleone (Al. Pacino) najmłodszy syn Don Vita przejmuje schedę po ojcu po nieudanym zamachu na jego życie i zaczyna kontrolować wpływy rodziny.

Detale, które widzimy na ekranie świetnie oddają klimat Nowego Jorku. Ubiory, auta, budynki rewelacyjnie budują prawdę tego miejsca i czasu.

Muzyka, odpowiedzialny za nią Nino Rota, podbija to, co widzimy na ekranie. Raz radosna raz dramatyczna. Na pewno każdy z Was słyszał temat główny z filmu.

„Ojciec Chrzestny” uchodzi za jeden z najważniejszych filmów gangsterskich w historii kina. Przekazuje ważne wartości o rzeczach w życiu najważniejszych. Nawet w mafijnej rodzinie nie są to pieniądze i władza tylko honor, szacunek i rodzina.

Film był nominowany do 11 Oscarów, zdobył 3 w tym za najlepszy film. Zdobył także 5 Złotych Globów

Czy znacie ten film?
Co o nim myślicie?
Jak oceniacie Don Vita?
Co sądzicie o Michaelu?

Odpowiedzi zapiszcie w Waszych zeszytach i dajcie nam znać na Teamsie.

Opracowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak

04-05-2021

Zajęcia artystyczne nr 16

“Flaga z wykałaczek”

Potrzebne są:

Karton (najlepiej czarny)
Wykałaczki
Klej magiczny
Farby plakatowe

Wykonanie:

Z wykałaczek układamy flagę i przyklejamy klejem magicznym na czarnym kartonie (tak jak na obrazku poniżej). Po wyschnięciu wykałaczki malujemy na odpowiednie kolory (biało-czerwony) farbami plakatowymi. GOTOWE!!!

Przygotowali: P. Jolanta Rus, P. Sławomir Jabczyk, P. Maria Bzdyl

30-04-2021

Qlturka 13

Zapewne każdy zna bajkę „Jaś i Małgosia” Braci Grimm o dwójce dzielnego rodzeństwa, które pozostawione w lesie odnajduje drogę do bajkowej chatki zbudowanej ze słodkości. Dzieci zaproszone do środka przez miłą staruszkę muszą wykazać się wielką odwagą, gdyż owa staruszka okazuje się złą czarownicą, chętną zjeść chłopca i dziewczynkę. Rodzeństwu udaje się uciec i zabrać z chatki sporo kosztowności, które umożliwiają dostatnie życie w rodzinnym domu.

Zastanawiacie się co ma wspólnego bajka Braci Grimm z naszym miastem? Otóż, w samym sercu Wrocławia, zaraz przy Rynku i kościele Garnizonowym, mieszczą się dwie piękne i malownicze kamieniczki, zwane „Jasiem” i „Małgosią”.

Kamieniczki jednak wcale nie są tak bajkowe, jak wskazuje na to ich nazwa. Wokół nich przewija się wiele smutnych legend i śmierci. Poznajcie historię kamienic…

Kamieniczki znajdziecie w północno-zachodnim rogu Rynku, przy zbiegu ulic Mikołaja i Odrzańskiej. Budynki mają po 500 lat. W przeszłości domy zamieszkiwali duchowni opiekujący się ołtarzem w pobliskim kościele świętej Elżbiety.

„Jaś” i „Małgosia” wyglądają, jakby trzymały się za ręce. Wszystko dzięki łukowi, który łączy oba domy. Kiedy przyjrzymy się arkadzie, dojrzymy tajemniczy napis: „Mors Ianua Vitae”, czyli „Śmierć bramą życia”. Skąd tak posępne hasło w samym sercu miasta? Nie jest to przypadek. Mało kto zdaje sobie sprawę, że spacerując przed kościołem pw. św. Elżbiety kroczy po… miejscu pochówku ludzkich szczątków. U zejścia rynku z ul. św. Mikołaja, aż do 1773 roku, mieścił się cmentarz, który później zrównano z ziemią a następnie położono betonowe płyty. Napis, zgodnie z prawdą, oznajmia zatem, że przechodzimy przez bramę ostateczną…

Za bramą, która łączy obie kamieniczki znajdował się przykościelny cmentarz. Do naszych czasów zachowała się łacińska sentencja, wyryta na bramie. W tłumaczeniu oznacza ona „Śmierć bramą życia”. Dawniej pomiędzy obiema kamieniczkami były otwierane wrota. Cmentarz posiadał swoje “duchy”. Jak głosi legenda, w jednym z grobów pochowano nieuczciwą sprzedawczynię sukna, która z premedytacją oszukiwała swoich klientów. Jej duch codziennie nękał sprzedawców w sukiennicach na rynku, domagając się, by sprawiedliwie dzielić materiał. Zjawa zniknęła dopiero, gdy zwłoki sprzedawczyni wykopano i spalono.

Między kamieniczkami, a drzwiami kościoła św. Elżbiety w XV wieku zostało pochowanych również 21 czeladników, którzy nie wykonali poleceń swoich mistrzów. Za karę spotkało ich ogromne poniżenie. Pogrzebano ich pod płytami chodnika, a ciała przez wieki miały być deptane przez wchodzących do kościoła ludzi.

Większa kamieniczka – Małgosia – jest siedzibą Towarzystwa Miłośników Wrocławia; mniejsza – Jaś, był swego czasu domem sztuki. Swą pracownię miał tam wrocławski grafik i rzeźbiarz Eugeniusz Get-Stankiewicz. Fasada Jasia ozdobiona jest dziełami artysty. Przyjrzyjcie się im uważnie. Jedną z nich jest swoista „instrukcja” – zrób to sam, która wzbudza wiele kontrowersji i zmusza do refleksji.

Wokół Jasia i Małgosi przycupnęło kilka wrocławskich krasnali. Znajdziecie tu Wroclovka, Śpiocha i Pożarki.

Warto się zastanowić, która kamieniczka nosi imię „Jaś”, a która „Małgosia”? „Kobieta”, choć piękniejsza, to zdecydowanie wyższa od swojego baśniowego brata. „Małgosia” stoi więc (patrząc od Rynku) po prawej stronie, „Jaś” po lewej.

Siedziba Towarzystwa Miłośników Wrocławia oraz miejsce spotkań towarzyskich (ze względu na bar) – czyli „Małgosia” – to niezwykle interesująca gotycka budowla. We wnętrzu znajduje się wiele śladów po pięknej epoce – renesansu. Roślinne ornamenty i charakterystyczne, drewniane przybudówki nadają jej bardzo wiele uroku i pozwalają spędzić trochę czasu na poszukiwaniu tego typu smaczków. „Małgosia” istnieje nieco dłużej niż „Jaś”, który stworzony został prawdopodobnie z murów cmentarnych. Niech nie zmyli nikogo wyryta z inicjałami „D” i „H” data na kracie w parterowym oknie. 1564 to rok nie powstania, a jedynie przebudowy obiektu. Swój barokowy wygląd wraz z 3 piętrem kamienica zyskała dopiero po kolejnej przebudowie w 1740 roku. Zajęto się wtedy również oknami, które zostały ozdobione sztukaterią oraz zadbano o elewację. Z „Jasiem”, mimo wzniesienia na bazie murów i prostej konstrukcji, również wiąże się ciekawa historia.

Dlaczego nazywa się go domem miedziorytnika i skąd tajemnicze, kolorowe kropki na elewacji? W 1995 roku miasto wydzierżawiło „Jasia” honorowemu dziś obywatelowi Wrocławia, Eugeniuszowi Get-Stankiewiczowi. Ten wybitny artysta i profesor ASP w naszym mieście płacił władzom symbolicznie, jeden grosz miesięcznie za użytkowanie budynku. Urządził w nim swoją pracownię, w której prowadził zajęcia ze studentami oraz tworzył i mieszkał. Artysta inwestował w budynek swoje własne środki. Znajdują się tam płaskorzeźby i różne niekonwencjonalne instalacje (jedna stanowi jego autoportret). Ciekawa legenda dotyczy kolorowych śladów na elewacji. Mówi się, że co kilka dni, w zależności od nastroju, profesor chlapał na budynek farbą różnego koloru i z różną intensywnością. Od zielonych, spokojnych śladów po szarpane, czerwone smugi. Kolor i zamaszystość definiowały podobno jego ból egzystencjalny i emocje, jakie odczuwał danego dnia. Eugeniusz Get-Stankiewicz zmarł w 2011 roku. W „Jasiu” znajduje się teraz stała wystawa jego prac.

ZADANIE:

Poczujcie się jak artysta! Profesor Eugeniusz Get-Stankiewicz wyrażał emocje na ścianach kamienicy. Niech Waszym płótnem będzie kartka papieru. Do dzieła!

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

Źródło:
Jaś i Małgosia Wrocław – kamieniczki mające ponad 500 lat (globtroterek.com)
„Jaś” i „Małgosia” – najbardziej wrocławska para… – Wrocławskie Fakty (wroclawskiefakty.pl)

29-04-2021

Szachy 12

Witamy serdecznie . Przesyłamy część dwunastą zadań szachowych.

Dla początkujących: król- dokończenie z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: maty wielofigurowe z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy, Adam Świder i Paweł Rogacz

28-04-2021

Dyskusyjny Klub Filmowy 14

Witajcie,

tym razem mamy dla Was propozycję, która wywarła na nas duże wrażenie. Jest to film o jednostce, która walczy o przetrwanie.. Przez zrządzenie losu staje się samotną, a mimo to nie poddaje się. Można w tym filmie odnaleźć wiele podobieństw do czasu pandemii. Najważniejsze to nie poddawać się pomimo wielu przeciwności. Jak to śpiewa Budka Suflera „A po nocy przychodzi dzień, a po burzy spokój…”.

Ciekawi jesteśmy, czy już go oglądaliście?

CAST AWAY – POZA ŚWIATEM (Cast Away)

Rok produkcji: 2000
Czas trwania: 2 godz. 23 min.
Reżyseria: Robert Zemeckis
Scenariusz: William Broyles Jr.
Gatunek: Dramat
Produkcja: USA
Premiera: 7 grudnia 2000 (świat)

Nagrody i nominacje:

Oscary 2001

NOMINACJE (2) OSCARY

Oscar – Najlepszy aktor pierwszoplanowy Tom Hanks

Oscar – Najlepszy dźwięk Dennis S. Sands, Randy Thom, Tom Johnson, William B. Kaplan

Złote Globy 2001

WYGRANE (1) ZŁOTE GLOBY

Złoty Glob – Najlepszy aktor w dramacie Tom Hanks

Złoty Glob

BAFTA 2001

NOMINACJE (1) BAFTA

BAFTA – Najlepszy aktor pierwszoplanowy Tom Hanks

Critics Choice 2001

NOMINACJE (1) CRITICS CHOICE

Critics’ Choice – Top 10 filmów

Teen Choice 2001

WYGRANE (1) TEEN CHOICE

Teen Choice – Ulubiona chemia filmowa Tom Hanks

MTV 2001

NOMINACJE (4) MTV

Złoty Popcorn – Najlepszy aktor Tom Hanks

Złoty Popcorn – Najlepsza scena akcji – katastrofa samolotu

Złoty Popcorn – Najlepszy pocałunek Helen Hunt, Tom Hanks

Złoty Popcorn – Najlepszy zespół aktorski Tom Hanks

Amerykańska Gildia Aktorów Filmowych 2001

NOMINACJE (1) AMERYKAŃSKA GILDIA AKTORÓW FILMOWYCH

Aktor – Najlepszy aktor w roli głównej Tom Hanks

Amerykańskie Stowarzyszenie Montażystów 2001

NOMINACJE (1) AMERYKAŃSKIE STOWARZYSZENIE MONTAŻYSTÓW

Eddie – Najlepszy montaż dramatu Arthur Schmidt

Stowarzyszenie Nowojorskich Krytyków Filmowych 2000

WYGRANE (1) STOWARZYSZENIE NOWOJORSKICH KRYTYKÓW FILMOWYCH

NYFCC – Najlepszy aktor pierwszoplanowy Tom Hanks

Złote Szpule 2001

NOMINACJE (1) ZŁOTE SZPULE

Złota Szpula – Najlepszy montaż dźwięku – efekty i imitacje dźwiękowe

O czym jest film:

Tom Hanks po raz kolejny podejmuje współpracę z Robertem Zemeckisem, dając wspaniały popis gry aktorskiej w emocjonującym filmie o błogosławieństwach i okrucieństwach losu oraz o sile ludzkiego ducha. Chuck Noland (Hanks) jest inżynierem pracującym dla FedEX-u. Jego osobiste i zawodowe życie całkowicie podporządkowane jest regułom czasu. Wszystko zmienia się diametralnie, gdy samolot, którym Noland leci w jedną ze swych służbowych podróży, rozbija się a on sam trafia na wyspę `na końcu świata`. Pozbawiony podstawowych środków do życia, musi walczyć o przetrwanie i stawiać czoła emocjonalnym wyzwaniom izolacji… W końcu zdaje sobie sprawę, że utrata wszystkiego, co dawniej uważała za ważne była najlepszą rzeczą, jaka mogła mu się przytrafić.
opis dystrybutora dvd

Ciekawostki o filmie:

Zemeckis miał zamiar kręcić całą „bezludną” część filmu na Hawajach, aby w ten sposób nie przenosić produkcji poza USA. Lecz na miejscu niemożliwym okazało się znalezienie wyspy bez jakiejkolwiek turystyczno-osadniczej infrastruktury.

Zdjęcia do filmu zrealizowano w Canadian, Mobeetie (Teksas, USA), Los Angeles, Universal City, Malibu (Kalifornia, USA), Memphis (Tennessee, USA), Moskwie (Rosja), na wyspie Monuriki (Fidżi) oraz na Filipinach.

Produkcja filmu zatrzymała się na rok. W tym czasie Tom Hanks schudł ponad 22 kilogramy i zapuścił włosy, co wykorzystano w późniejszych scenach pobytu głównego bohatera na wyspie. W czasie wspomnianej przerwy w zdjęciach do filmu, reżyser Robert Zemeckis użył tej samej ekipy filmowej do nakręcenia swojego kolejnego filmu „Co kryje prawda”.

Jedna z trzech piłek do siatkówki użytych w filmie została sprzedana na aukcji za $18,400.

Sceny na wyspie, rozgrywające się nocą, były kręcone w czasie dnia, co ułatwiało pracę ekipie filmowej. Dopiero później przyciemniano zdjęcia, stosując odpowiednie filtry.

Samochód jakim jeździł Chuck Noland posiada rejestracyjne KAZ 2AY, co przeczytanie poprawnie odpowiada tytułowi filmu.

Zdjęcia do filmu kręcono od 18 stycznia 1999 roku do 7 maja 2000 roku.

Więcej informacji na stronie:

Źródło: https://www.filmweb.pl

Zadania:

Obejrzyjcie film.

Czy już go oglądaliście wcześniej?

Co Wam pomaga przetrwać czas pandemii?

Odpowiedzi zapiszcie w założonych zeszytach, zróbcie zdjęcie i prześlijcie nam na adres e- maila.

Materiały przygotowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak.

27-04-2021

Zajęcia artystyczne nr 15

AKWARIUM

Materiały i przybory potrzebne do wykonania akwarium:

Pudełko (np. po butach)
Sznurek
Taśma klejąca
Nożyczki
Klej
Kolorowe kartki, bibuły, kredki, mazaki itp.

Jeśli mamy pudełko z przymocowanym zamykaniem, należy je odciąć – jeśli natomiast posiadamy pudełko po butach, obracamy je dłuższym bokiem do ziemi.

Wodę można wykonać z bibuły, kolorowych kartek, lub też po prostu pomalować wnętrze kartonu niebieską farbą. Zawartość akwarium to również kwestia naszej wyobraźni – możemy wykonać papierowe wodorosty, poprzyklejać na dno muszelki, prawdziwe kamyki a nawet wysypać dno piaskiem.

Następnie wykonujemy rybki z kartonu lub kartki, które malujemy i wycinamy. Na koniec przyklejamy do rybek sznurek i mocujemy drugi koniec sznurka do sufitu akwarium.

Życzymy miłej zabawy !!!

Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

26-04-2021

Zajęcia plastyczne nr 15

Moi drodzy! Czas na kolejne zajęcia, na których wykonamy:
– emblematy polskości
– podręczne pojemniki do segregacji śmieci
– plakaty do segregacji

Potrzebne będą:

– biała i czerwona bibuła
– biały i czerwony papier
– patyczek
– sznureczek lub niteczka
– opakowania po mleku (minimum 3 sztuki)
– kolorowy papier- kolorowe gazety
– klej
– nożyczki

Zapraszamy serdecznie na zajęcia zdalne, poniedziałek godzina 18.00!

Panie: Katarzyna Szymczak & Dorota Brożek

Koło Teatralne nr 15

Wesele

Wesele – dramat autorstwa Stanisława Wyspiańskiego, wystawiony została po raz pierwszy w Teatrze Miejskim w Krakowie 16 marca 1901 roku w reżyserii Adolfa Walewskiego. Dramat ten uważany jest za jedno z najważniejszych dzieł epoki Młodej Polski; przyniósł on autorowi wielką popularność. Utwór nawiązuje do autentycznego wydarzenia, jakim było wesele poety Lucjana Rydla i chłopki Jadwigi Mikołajczykówny.

Ślub miał miejsce 20 listopada 1900 roku w Bazylice Najświętszej Maryi Panny w Krakowie, wesele zaś w podkrakowskiej wsi Bronowice, w dworku Włodzimierza Tetmajera, nazwanym później Rydlówką. Wesele składa się z trzech aktów. Akt I jest aktem realistycznym, napisanym w konwencji komedii realistycznej, akt II jest natomiast aktem symboliczno-wizyjnym, obie te konwencje przeplatają się w akcie trzecim. Utwór ma budowę szopkową. Jest kontynuacją dramatów romantycznych. Przedstawia sytuację duchową narodu, nawiązując m.in. do rzezi galicyjskiej z 1846. Autor pokazuje, dlaczego Polacy nie potrafią wywalczyć niepodległość.

O czym jest dramat? Polska pod zaborami. W podkrakowskich Bronowicach, w domu Włodzimierza Tetmajera odbywa się wesele krakowskiego poety Lucjana Rydla i chłopki, Jadwigi Mikołajczykówny. Oprócz mieszkańców Bronowic na weselu goszczą krakowianie: pani Rydlowa, poeta Kazimierz Tetmajer, Dziennikarz. Okazuje się, że wciąż trudno jest się porozumieć mieszkańcom wsi i miasta.

Późnym wieczorem do bronowickiej chaty przybywają duchy zaproszone przez państwa młodych dla żartu, za namową Racheli, mającej „poetyczną duszę”. Pierwszy nadchodzi Chochoł i zapowiada przybycie dalszych zjaw. Każdy widzi to, co dla niego jest uosobieniem niezrealizowanych marzeń: Poeta – Rycerza, który uświadamia mu, że jego poezja nie ma mocy oddziaływania na naród; Dziennikarz – Stańczyka (nadwornego błazna Zygmunta Starego), który ze smutkiem stwierdza, że swoimi artykułami Dziennikarz usypia rodaków, zamiast budzić w nich chęć walki o wolność. Ostatni przybywa duch Wernyhory, legendarnego ukraińskiego wieszcza, który zapowiada wyzwolenie Polaków. Gospodarz (Włodzimierz Tetmajer) daje parobkowi Jaśkowi złoty róg, którym ma on wezwać wszystkich chłopów do walki. Niestety Jasiek gubi róg schylając się po krakowską czapkę z pawim piórem. W zakończeniu dramatu wszyscy tańczą chocholi taniec niemocy i słabości.

Wyspiański zmierzył się w swoim dramacie z problemem: czy Polacy mogą odzyskać niepodległość, czy możliwe jest zjednoczenie narodu. Pokazał, że niestety inteligencja i chłopstwo to wciąż dwie odrębne siły. W tej sytuacji na wolność trzeba jeszcze poczekać.

Pisząc Wesele, Wyspiański inspirował się dramatami Mickiewicza, Fredry i Słowackiego oraz malarstwem Malczewskiego i Maksymiliana Gierymskiego.

Ekranizacji dramatu dokonał Andrzej Wajda w 1972. Wesele zostało nagrodzone Srebrną muszlą na MFF w San Sebastián w 1973. Film został uznany przez amerykańskiego reżysera Martina Scorsese za jedno z arcydzieł polskiej kinematografii i w 2014 roku został wytypowany przez niego do prezentacji w Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie w ramach festiwalu polskich filmów Martin Scorsese Presents: Masterpieces of Polish Cinema. W 2019 odbyła się premiera spektaklu telewizyjnego na podstawie Wesela w reżyserii Wawrzyńca Kostrzewskiego.

Zadanie nr 1: Zachęcamy Was do obejrzenia wspomnianego w tekście filmu Andrzeja Wajdy pt. „Wesele” będącego wierną ekranizacją dramatu Stanisława Wyspiańskiego.

Zadanie nr 2: Czy wiecie, co symbolizował w dramacie „złoty róg” i „chocholi taniec”? Odpowiedź wpiszcie do zeszytu pracy zdalnej.

Ciekawostka: W 2017 roku utwór ten był lekturą Narodowego Czytania pod patronatem pary prezydenckiej Andrzeja Dudy i Agaty Kornhauser -Duda. Dramat Wyspiańskiego został wybrany przez internautów i odczytany w wielu miejscowościach w kraju oraz w innych krajach Europy, a także w Azji, Australii i Oceanii oraz w obu Amerykach. Wesele było również kandydatem do Narodowego Czytania w 2016 roku, lecz wówczas w drodze głosowania przez Internet wybrano Quo vadis Henryka Sienkiewicza.

Pani Magdalena Czechowicz i Pani Ania Roguska.

ŹRÓDŁA:

https://www.youtube.com/watch?v=uZQFR9Dmp1s

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wesele_(dramat)

23-04-2021

Qlturka 12

Most Grunwaldzki jest jednym z najważniejszych symboli Wrocławia. Codziennie przejeżdżają nim dziesiątki tysięcy ludzi. Przez lata obrósł legendami: o samobójstwie konstruktora, o próbach wysadzenia pod koniec wojny, o locie pod jego przęsłami.

Co tak naprawdę wiąże się z historią Mostu Grunwaldzkiego?

Powstał tuż przed I Wojną Światową, jeszcze jako Most Cesarski. Nic więc dziwnego, że na otwarciu zjawił się sam cesarz Wilhelm II. Miał łączyć centrum Wrocławia z nowymi osiedlami na północnym wschodzie miasta. Był i jest najważniejszym punktem osi, którą dziś wyznacza ulica Plac Grunwaldzki.

Przez lata doczekał się nazw Most Wolności, znowu Most Cesarski, aż wreszcie – już po roku 1945 – Most Grunwaldzki. Tak zostało też po 1989 roku. Do dzisiaj jest jednym z głównych mostów Wrocławia, który ma bogatą historię.

Samobójstwo, którego nie było

Już same początki Mostu Grunwaldzkiego otaczają legendy. Most ma pionierską konstrukcję – to jeden z pierwszych mostów wiszących w tym rejonie. Tuż przed jego otwarciem, główny architekt miał dopatrzyć się błędów w obliczeniach. Uważał, że most nie nadaje się do użytku, bo nie wytrzyma obciążenia przebywających na nim ludzi. Nikt go jednak nie słuchał i wszyscy zbywali jego obawy śmiechem. Nikt inny błędów się nie doszukał.

Zrozpaczony architekt, nie chcąc odpowiadać za śmierć setek ludzi powiesił się na własnej konstrukcji na dzień przed otwarciem mostu. Jeszcze wcześniej do Odry miał rzucić się jeden z konstruktorów, również przerażony tym, że most nie wytrzyma obciążenia i nie nadaje się do użytku. Sam most, nie przejmując się tymi lękami i obawami, „wisi” do dziś.

Historia jest o tyle wzruszająca, co nieprawdziwa. Architektem mostu był Richard Plüddemann. Był on wybitnym architektem, który przez 25 lat pełnił we Wrocławiu funkcję miejskiego radcy budowlanego do spraw architektury i budownictwa naziemnego. Most Grunwaldzki miał być zwieńczeniem jego kariery. Zaprojektował go mając ponad 60 lat. Jeszcze w trakcie prac z racji podeszłego wieku przeszedł na emeryturę. Na krótko przed otwarciem mostu zachorował i zmarł nie oglądając otwarcia swojego dzieła. Co więcej, Grunwald nie był wcale taki pionierski. Mniejszy most, ale podobnej konstrukcji, postawiono w Ozimku w województwie opolskim, ponad 70 lat przed tym we Wrocławiu. Twórcy Mostu Grunwaldzkiego doskonale wiedzieli o moście z Ozimka. Tamten również sprawnie funkcjonuje do dnia dzisiejszego.

Tylko jeden samolot

Rzeczywistych tragedii Most Grunwaldzki był świadkiem pod koniec II Wojny Światowej. W lutym 1945 roku rozpoczęło się wysiedlanie ludności z Wrocławia. Mniej więcej w tym samym czasie rozpoczęto budowę lotniska polowego. Ponoć o jego powstaniu zdecydował sam Adolf Hitler.

Pas startowy miał się ciągnąć na dystansie 1,3 kilometra – od Mostu Szczytnickiego pod Grunwaldzki. Szerokość wynosiła 300 metrów. Całą tą część miasta zrównano z ziemią. Przy wyrównywaniu terenu pracowali więźniowie i mieszkańcy Wrocławia. Podczas prac zginęło ponad 13 tysięcy osób, w wyniku wypadków i przeciążenia pracą. Sam most miał zostać wysadzony, aby nie utrudniać startu samolotów. Przeszkodziły w tym jednak rosyjskie naloty. W efekcie wyburzono jedynie wieżyczki mostu, które mogły uniemożliwić korzystanie z lotniska większym maszynom. Efekt całego przedsięwzięcia był mizerny. 13 tysięcy poległych, zrównanie z ziemią całego kwartału miasta, uszkodzenie Mostu Grunwaldzkiego i plany jego zburzenia były ceną za start… jednego samolotu. Dokładnie małej, jednosilnikowej awionetki Fieseler Fi 156 Storc (Biocian), która do startu potrzebuje pasa o długości 25-30 metrów. W nocy z 5 na 6 maja, czyli tuż przed kapitulacją miasta, uciekał nią gauleiter Dolnego Śląska, Karl Hanke.

Róże pod mostem

Również po II Wojnie Światowej Most Grunwaldzki był bohaterem niezwykłych i niebezpiecznych historii. Podobno na początku lat 50. pod mostem przeleciał samolot. Według książki „Akta W”, cała sprawa miała miejsce w maju 1951 lub 1952. Samolot miał nadlecieć od strony Politechniki, dosłownie „przytulić się” do Odry, zniknąć pod mostem i pojawić się z jego drugiej strony. W całej historii dominują słowa „rzekomo”, „podobno” i „prawdopodobnie”. Rzekomo miał to być polski, jednosilnikowy dwupłatowiec CSS–13, czechosłowacki Zlin przystosowany do lotów akrobatycznych, albo nawet poniemiecki Focke–Wulf Fw–44 Stieglizt, czyli szkolny Szczygieł, produkowany jeszcze w latach 30. Podobno dokonał tego słynny polski pilot Stanisław Maksymowicz. Znający go lotnicy twierdzą, że jeżeli ktoś mógł wpaść na tak szalony pomysł, to tylko Maksym.

Prawdopodobnie dokonał tego, żeby zaimponować swojej dziewczynie Magdzie. Sam zainteresowany zbywa pytania o to wydarzenie twierdząc, że wielu pilotów latało pod mostami. Temu, że przeleciał pod Grunwaldzkim, nigdy jednak nie zaprzeczył. Nie jest to jednak jedyny numer Maksymowicza związany z okolicami wrocławskiego Grunwaldu. Podczas tak zwanego Zlotu Grunwaldzkiego miał zrzucić na Władysława Gomułkę róże. Dziwnym trafem na pierwszego sekretarza spadły pokrzywy związane drutem, zaś płatki róż wylądowały w basenie, gdzie trenowała Magda, przyszła żona Maksymowicza.

Trochę faktów:

Wrocław znany jest jako „Wenecja Północy” tudzież miasto stu mostów. W rzeczywistości jest ich jeszcze więcej, a wiele z nich wyróżnia się wyjątkową urodą. Najsłynniejszym z nich jest most Grunwaldzki, który łączą lewobrzeżny Wrocław ze wschodnią jego częścią gdzie znajdują się budynki Politechniki Wrocławskiej oraz wiele wydziałów Uniwersytetu Wrocławskiego i Przyrodniczego. Most odgrywa również niebagatelne znaczenie w komunikacji z tzw. Wielką Wyspą, na którą prowadzi inna urokliwa przeprawa – most Zwierzyniecki.

Most Grunwaldzki jest największym mostem wiszącym w Polsce. Dzięki zastosowaniu stalowych taśm przerzuconych przez pylony i zakotwiczonych w ziemi sprawia wrażenie lekkości. W rzeczywistości ta interesująca konstrukcja waży 2300 ton utrzymując 112,5 m dwupasmowej jezdni wraz z chodnikiem. Bardzo charakterystycznym elementem mostu są granitowe łuki, które są połączone z pylonami i przypominają kształtem łuki tryumfalne.

Most został zaprojektowany przez Richarda Plüddemanna – miejskiego radcy budowlanego, któremu Wrocław zawdzięcza niepowtarzalny styl. Pierwotnie przeprawa nosiła nazwę Kaiserbrücke czyli most Cesarski i została oddana do użytku w 1910 r. W okresie republiki weimarskiej przemianowano go na most Wolności. Po wojnie otrzymał nazwę mostu Grunwaldzkiego, na pamiątkę zwycięskiej bitwy polskiego oręża nad zakonem krzyżackim. Z jednej strony mostu rozciąga się panorama Ostrowa Tumskiego i Wyspy Piaskowej, z drugiej widać zabytkową XIX-wieczną wieżę ciśnień. W 2010 r. na moście kręcono sceny do historycznych walk ulicznych stanu wojennego.

Zagadka

We Wrocławiu jest ponad 130 mostów i kładek. Jak nazywa się najdłuższy wrocławski most i ile metrów mierzy? Odpowiedź zapiszcie w swoich zeszytach pracy zdalnej.

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

Źródło:
http://wroclawnadodra.pl/miasto-stu-mostow-legendy-grunwaldzkiego/
https://www.polska.travel/pl/zabytki/most-grunwaldzki-we-wroclawiu

22-04-2021

Szachy 11

Witamy serdecznie.

Przesyłamy część jedenastą zadań szachowych. Dla początkujących: nowa figura – król z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: maty wielofigurowe z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy, Adam Świder i Paweł Rogacz

21-04-2021

Dyskusyjny Klub Filmowy 13

Witajcie

Chcielibyśmy Wam zaproponować Film „Skazani na Shawshank” w reżyserii Franka Darabonta. Film dość stary bo z 1994 roku. Film opowiada historię bankiera skazanego na podwójne dożywocie za zamordowanie żony i kochanka. Trafia do więzienia Shawshank, którym rządzi fanatyk religijny naczelnik Samuel Norton. Szybko poznaje więzienną rzeczywistość. Brutalność współwięźniów, wszechmoc naczelnika i sadyzm strażników. Główny bohater Andy Dufresne (Tim Robbins) uczy się tego życia i nie daje się złamać więziennej rzeczywistości. W więzieniu zdobywa też przyjaciela Ellisa Boyd „Red” Reddinga (Morgan Freeman) i dzięki tej relacji udaje mu się przetrwać w tej trudnej rzeczywistości. Andy powoli zjednuje sobie sympatię strażników, ale skrycie planuje zemstę. Powoli, bo przez 20 lat, dąży do swojego celu, starając się zmieniać w więziennej rzeczywistości to, co może.

Scenariusz wydaje się banalny, akcja toczy się przez cały film w więzieniu, a mimo to siedzimy przez prawie 2,5 godziny na miejscu i nie chcemy stracić ani chwili z tego dzieła. Film opowiada o nadziei, sprawiedliwości, wytrwałości męskiej przyjaźni. Całość filmu buduje także świetna muzyka: w połączeniu z dźwiękami więzienia tworzą całość filmu. Filmu, który trzyma w napięciu oraz jest pozycją obowiązkową.

Film zdobył 7 nominacji do Oscara, 2 nominacje do Złotych Globów. Nie zdobył jednak najważniejszych nagród. Moim zdaniem niesłusznie.

Czy oglądaliście ten film?
Co o nim sądzicie?
Czy Andy nie jest, Waszym zdaniem, prawdziwym superbohaterem?
Co myślicie o postaci Reda?
Czy, Waszym zdaniem, po długim pobycie w więzieniu można się odnaleźć w świecie poza kratami?
Odpowiedzi zapiszcie w Waszych zeszytach i dajcie nam znać na Teamsie.

Opracowali Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak

20-04-2021

Zajęcia artystyczne nr 14

Kolorowy wąż z makaronu

Kolorowy makaron – krok po kroku

Materiały i przybory :

Makaron (rurki świetnie nadaje się do nawlekania)
bibuła marszczona
pojemniki na wodę
ciepła woda

Odcinam około 2cm bibuły i wkładam do pojemniczków.
Do pojemników wlewam ciepłą wodę. Im mniej wody, tym ciemniejszy kolor i odwrotnie – im więcej, tym kolor jaśniejszy. Ja do każdego pojemnika wlałam około pół szklanki.
Mieszam, żeby rozprowadzić kolor, który na początku koncentruje się bliżej bibuły.
Wsypuję makaron i czekam kilka minut. Nie ma co trzymać go w wodzie za długo, gdyż szybko nasiąka wodą i po wysuszeniu może pękać.
Makaron wyciągam na papierowy ręcznik, a po pierwszym osuszeniu przekładam na kolejny suchy kawałek ręcznika.
Makaron schnie od kilku do kilkunastu godzin, w zależności od makaronu i temperatury pomieszczenia. Po tym czasie makaron jest gotowy.

Kolorowy wąż – krok po kroku

Materiały i przybory:

kolorowy sznurek, wstążka lub tasiemka
taśma klejąca
nożyczki
kolorowy makaron przygotowany wcześniej

Ze sznurka, wstążki lub tasiemki ucinamy przeznaczony na węża odcinek, jeden z końców zawiązujemy aby makaron nie spadał a na drugi z końców oklejamy ściśle taśmą klejącą, aby było łatwo nawlekać kolorowy makaron.

Z bibuły robimy kulkę w kształcie głowy węża i mocujemy na końcu gdy już cały makaron zostanie nawleczony za pomocą taśmy klejącej.

Życzymy miłej zabawy !!!

Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

19-04-2021

Zajęcia plastyczne nr 14

Żonkil – akcja „Pamiętamy” upamiętnia 78 Rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim 19 kwietnia 1943 roku.

Czego potrzebujemy?

– żółty papier ( kartki A4 bądź bibuła)

– zielony papier

– klej

– nożyczki

Wykonanie według własnego pomysłu.

Zapraszamy serdecznie na zajęcia on-line!

Panie: Katarzyna Szymczak & Dorota Brożek

Koło Teatralne nr 14

Karolina Kózkówna

Witamy serdecznie Naszych Aktywnych Uczestników Koła Teatralnego. To już nasze 14 wirtualne spotkanie. Musicie jednak przyznać, że bawimy się świetnie. Dzisiaj, już nie co po oktawie Świąt Wielkiej Nocy, chciałybyśmy troszeczkę przybliżyć Wam postać niejakiej Karoliny Kózkówny.

Zapytacie dlaczego akurat opowiemy o niej? Otóż dlatego, że jest patronką młodzieży, a 24 kwietnia będziemy obchodzić Międzynarodowy Dzień Solidarności Młodzieży.

Karolina Kózkówna, żyjąca 100 lat temu, była młodziutką wiejską dziewczyną. Żyła prosto, skromnie i bardzo zwyczajnie. Było jednak w jej życiu coś, co zwyczajnych ludzi czyni świętymi. Karolina mimo młodego wieku prowadziła bardzo aktywne działania na rzecz społeczności lokalnej. Była animatorką i liderką życia środowiskowego. Dbała o rozwój intelektualny i duchowy swoich rówieśników. Organizowała dla nich zajęcia oraz pomagając w prywatnej bibliotece wuja Franciszka, umożliwiała dorosłym dostęp do wiedzy. Wrażliwa była na potrzeby chorych i biednych. Odwiedzała ich w domach i wspierała w potrzebach. Karolina była przykładem pracowitości i uczciwości oraz poczucia odpowiedzialności.

W swoim krótkim 16- letnim życiu zdobyła sobie powszechny szacunek wśród rówieśników i dorosłych przez dojrzałość i piękno swojej osobowości. Społeczne i religijne zaangażowanie w rozwój drugiego człowieka, przypieczętowała heroiczną walką w obronie swojej godności i honoru. 18 listopada 1914 roku została zaatakowana i w bestialski sposób zamordowana przez carskiego żołnierza.

Karolina inspirowała i wciąż inspiruje wiele środowisk. Jej historia jest wsparciem dla wielu osób. Historia Karoliny daje siły młodym w podejmowaniu właściwych wyborów. Dla współczesnych Karolina stanowi wzór do naśladowania, pobudzając do zmiany życia, do odkrywania świata i miłości Boga, do odwagi w obronie swoich przekonań i wartości, do budowania szlachetnej osobowości. W 1987 roku została ogłoszona przez Jana Pawła II błogosławioną i patronką młodzieży.

Życie Karoliny to historia odkrywania, że świat prostych, uniwersalnych wartości wart jest odkurzenia i jest receptą na dobre, szczęśliwe życie.

Zadanie nr 1: Dzisiaj zachęcamy Was do obejrzenia inscenizacji o bł. Karolinie Kózkównie.

Zachęcamy również do obejrzenia filmu pod tytułem „Karolina” Dariusza Reguckiego.

Zadanie nr 2: Powyżej napisałyśmy, że w życiu błogosławionej Karoliny, było coś, co zwyczajnych ludzi czyni świętymi. Jak myślicie co to było? Swoje rozważania zapiszcie w zeszytach pracy zdalnej. Porozmawiamy o tym na zajęciach.

Ciekawostka: Senat Rzeczypospolitej Polskiej z okazji 25. rocznicy beatyfikacji błogosławionej Karoliny Kózkówny, oddał jej hołd , oświadczając, że obowiązkiem jest przypominanie opinii publicznej o tej młodej dziewczynie z niedalekiej przeszłości, której postać zasługuje na szczególną uwagę i może być wzorem do naśladowania dla współczesnych.

Mamy nadzieję, że historia tej młodej dziewczyny będzie natchnieniem i dla Was. Pozdrawiamy Was serdecznie ! Do zobaczenia!

Pani Magdalena Czechowicz i Pani Ania Roguska.

Źródła:

15-04-2021

Szachy 10

Witamy serdecznie,

mamy nadzieję, że jesteście w dobrej kondycji i zdrowiu pomimo trwającej dalej pandemii i obostrzeń.

Przesyłamy część dziesiątą zadań szachowych.

Dla początkujących: kontynuujemy grę skoczkiem – ograniczenia skoczka z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: ćwiczenia matowania lekkimi figurami z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy, Adam Świder i Paweł Rogacz

14-04-2021

Dyskusyjny Klub Filmowy

Witajcie,

Po świętach pragniemy zaprosić Was do naszego Dyskusyjnego Klubu Filmowego w wersji zdalnej. Mamy nadzieję, że Święta minęły Wam w zdrowiu.

Mamy dla Was propozycję filmu, który wiąże się z tematyką Świąt Wielkanocnych. Tym razem już nie tak poważnie, jak w poprzednich części DKF. Ciekawi jesteśmy, czy już go oglądaliście?

MALEŃSTWO I PRZYJACIELE ( Winnie the Pooh: Springtime with Roo)
Rok produkcji: 2004
Czas trwania: 1 godz. 5 min.
Reżyseria: Saul Blinkoff / Elliot M. Bour
Scenariusz: Tom Rogers
Gatunek: Animacja / Familijny / Przygodowy
Produkcja: USA
Premiera: 8 marca 2004 (świat)

Nagrody i nominacje:

ANNIE 2005

NOMINACJE (1) ANNIE

Annie – Najlepsze indywidualne osiągnięcie: storyboarding – Chris Otsuki

O czym jest film:

Nastał najpiękniejszy wiosenny dzień. Pszczółki brzęczą, kwiatki kwitną, a Maleństwo, Kubuś i Tygrys są gotowi do zabawy. Królik jednak uważa, że najpierw muszą zakończyć wiosenne porządki. Czy cokolwiek – lub ktokolwiek – może wpłynąć na zmianę decyzji Królika? Dopiero dzięki Maleństwu, jego dobroci, uprzejmości i przyjaźni, Królik przekonuje się, że specjalne dni trzeba przeżywać w specjalny sposób.

opis dystrybutora dvd

Ciekawostki o filmie:

W polskiej wersji udział wzięli:

Maciej Kujawski – Kubuś
Jacek Czyż – Tygrys
Ryszard Nawrocki – Królik
Zofia Jaworowska – Maleństwo
Tadeusz Sznuk – Narrator
Joanna Jeżewska – Kangurzyca
Tomasz Steciuk – Prosiaczek
Jan Prochyra – Kłapouchy

Piosenki śpiewali:

„Pisanki wabią nas” – Zosia Jaworowska, Jacek Czyż, Maciej Kujawski, Jan Prochyra, Tomasz Steciuk
„Sprzątanie pajęczyny” – Jacek Czyż
„Będzie psik” – Maciej Kujawski
„W święta mieć was przy sobie” – Zosia Jaworowska, Jacek Czyż, Maciej Kujawski, Ryszard Nawrocki, Jan Prochyra, Tomasz Steciuk
„Tak ma wszystko być zrobione” – Zosia Jaworowska, Jacek Czyż, Maciej Kujawski, Ryszard Nawrocki, Jan Prochyra, Tomasz Steciuk
„W święta mieć was przy sobie” – repryza – Zosia Jaworowska
„Najlepsze ze świąt” – Ryszard Nawrocki

Więcej informacji na stronie:

Źródło: https://www.filmweb.pl

Zadania:

Obejrzyjcie film.

Czy już go oglądaliście wcześniej?

Jakie filmy polecilibyście na Święta Wielkanocne?

Odpowiedzi zapiszcie w założonych zeszytach, zróbcie zdjęcie i prześlijcie nam na adres e- maila.

Materiały przygotowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak

13-04-2021

ZAJĘCIA ARTYSTYCZNE „ŚLIMAKI”

Szybkie i łatwe w wykonaniu ślimaki, które wyczarujemy w 5 minut, z tego, co z pewnością znajduje się z każdym domu… rolki po papierze toaletowym.

Potrzebne będą:

rolka po papierze toaletowym, klej, nożyczki, zielona kartka z bloku technicznego, czarny i czerwony flamaster, czułki (druciki kreatywne).

Wykonanie:

Rolkę papieru przecinamy na pół po długości. Następnie przecinamy znów na pół i znów po długości. Z tak przeciętej rolki otrzymamy dwa ślimaki. Paski papieru musimy tylko lekko zwinąć, domalować flamastrem oczy, usta i dokleić czułki (mogą być one wykonane z drucików kreatywnych, a jeżeli takich nie mamy mogą być z chociażby cienkich paseczków wyciętych z rolki). Nasze ślimaki już gotowe, teraz tylko kładziemy je na zielonej trawce, za którą posłuży nam zielona kartka z bloku technicznego. Możemy również powycinać do dekoracji listki.

Powodzenia!

Pani Jolanta Rus, Pan Sławomir Jabczyk, Pani Maria Bzdyl

12-04-2021

Zajęcia plastyczne nr 13

W tym tygodniu tworzymy wiosnę w przestrzeni. Do dzieła!

Potrzebujemy:

– grube kartki najlepiej brystol lub papier o grubości 240, karton
– kolorowy papier
– klej
– nożyczki
– koraliki, cekiny i inne różności
– pudełko po jajkach
– farby

Oto wybrane przykłady, liczymy na Waszą twórczość i zapraszamy w poniedziałek o godzinie 18.00.

Serdecznie zapraszamy Pani Kasia & Pani Dorota

Zajęcia Teatralne nr 13

„Makbet”

Makbet to tragedia Williama Shakespeare’a napisana około roku 1606, która należy do najczęściej wystawianych i adaptowanych sztuk szekspirowskich, jest również najkrótszą tragedią jego autorstwa.

Sztuka oparta została na przekazach historycznych dotyczących króla szkockiego Makbeta spisanych w kronice Raphaela Holinsheda (ok. 1570–1577), a pośrednio na kronice Historia gentis Scotorum (1527) Hectora Boece (która była źródłem dla Holinsheda).

Na język polski tłumaczony był Makbet wielokrotnie, m.in. przez Stanisława Egberta Koźmiana, Józefa Paszkowskiego, Leona Ulricha, Jana Kasprowicza, Krystynę Berwińską i Jerzego Sitę, lecz według krytyków, takich jak Jan Kott czy Tadeusz Łomnicki, najlepiej przetłumaczył go Stanisław Barańczak.

Na scenie polskiej Makbet został po raz pierwszy wystawiony w roku 1812 w teatrze Wojciecha Bogusławskiego.

Sztuka jest archetypiczną opowieścią o niebezpieczeństwach związanych z żądzą władzy i zdradą przyjaciół. Obecny jest w niej wątek charakterystyczny dla średniowiecznego moralitetu: główny bohater ulega pokusie władzy, następuje jego stopniowy upadek moralny, aż do zbrodni, która pociąga za sobą kolejne, nie mija go jednak kara – traci wewnętrzny spokój i poczucie sensu życia.

O czym jest utwór? Król Dunkan jest władcą Szkocji. Za jego panowania państwo rozwija się, wojsko zwycięża wrogów, mimo że zdarzają się zdrajcy (jak tan Kawdoru). Makbet, krewny króla, wraz z przyjacielem, Bankiem, są walecznymi żołnierzami odnoszącymi sukcesy (na wojnie z Norwegią), patriotami.

Po bitwie pod Fortes Makbet i Banko spotykają trzy wiedźmy. Wiedźmy pozdrawiają Makbeta tytułując go tanem Glamis, tanem Kawdor i przyszłym królem. Banko zostaje nazwany „ojcem królów”. Makbet jest zaskoczony. W chwili kiedy czarownice mówią te słowa jest już tanem Glamis (tytuł odziedziczył po ojcu), jednak nie posiada tytułu tana Kawdor, a tym bardziej króla. Po zniknięciu czarownic, zjawiają się królewscy posłańcy, którzy informują Makbeta, że w uznaniu jego zasług król mianuje go tanem Kawdor. Od tego czasu Makbet zaczyna poważniej traktować słowa czarownic.

Mimo wewnętrznych oporów Makbet pod dużym wpływem swojej żony, Lady Makbet, zwabia Dunkana (który ma do niego pełne zaufanie) w pułapkę – do swojego zamku w Inverness i tam pozbawia go życia. O królobójstwo oskarżeni zostają królewscy strażnicy, następnie zabici przez Makbeta. Jednak syn Dunkana – Malkolm, a także tanowie – Makduf i Lennox zaczynają coś podejrzewać i w obawie o swoje życie uciekają za granicę. Następnie odbywa się koronacja królobójcy.

Coraz bardziej odchodzący od zmysłów Makbet zleca zamordowanie Banka i jego syna, Fleance’a. Banko ginie, ale Fleance’owi udaje się uciec. Makbet zaczyna mieć zwidy, ukazuje mu się duch Banka. Wyrusza do wiedźm żądając kolejnych przepowiedni. Te odpowiadają mu, że nie zginie z ręki człowieka zrodzonego z kobiecego łona i Nie tknie Makbeta żaden cios morderczy, Póki Las Birnam ku Dunzynańskiemu Wzgórzu nie pójdzie walczyć przeciw niemu, co uspakaja królobójcę. Dalsze przepowiednie dotyczące potomstwa Banka są niejasne, następnie wiedźmy znikają.

Z rozkazu Makbeta giną żona i dzieci Makdufa, przez co synowie Dunkana decydują się powrócić z Anglii do Szkocji i odzyskać tron. Lady Makbet podobnie jak mąż zaczyna tracić zmysły i popełnia samobójstwo. Tymczasem Malkolm i Makduf gromadzą wojska w okolicy zamku dunzynańskiego i lasu Birnam. Malkolm rozkazuje każdemu żołnierzowi zerwać pojedynczą gałązkę, aby wraz z nią maszerował w stronę zamku. Ma to wprowadzić w błąd co do liczby żołnierzy. Żołnierze Makbeta oświadczają mu, że to Las Birnam ich zaatakował. Dochodzi do bitwy. Podczas walki Makdufa z Makbetem ten drugi zostaje pokonany. Królobójca przypomina Makdufowi o przepowiedni, że nie miał zginąć z ręki człowieka zrodzonego z kobiecego łona, na co Makduf odpowiada, że przyszedł na świat poprzez cesarskie cięcie i to jego dotyczy przepowiednia. Makbet zostaje zabity, a jego głowa zostaje nadziana na pal. Władzę obejmuje Malkolm – prawowity król.

Zadanie: Szekspir wpłynął na język angielski bardziej niż jakikolwiek inny autor w historii dzięki temu, że spopularyzował i wymyślił wiele słów i zwrotów. Należą do nich m.in. określenia: „modny”, „bezkompromisowy” czy „za jednym zamachem”. Spróbuj odnaleźć inne słowa lub zwroty wprowadzone przez Szekspira do języka angielskiego. Wpisz je do zeszytu pracy zdalnej.

Pozdrawiamy serdecznie i zachęcamy do obejrzenia spektaklu „Makbet” w reżyserii Anety Dylskiej!

https://www.bing.com/videos/search?q=przedstawienia+teatralne&&view=detail&mid=1F692FF799A923CA64711F692FF799A923CA6471&&FORM=VRDGAR&ru=%2Fvideos%2Fsearch%3Fq%3Dprzedstawienia%2Bteatralne%26FORM%3DHDRSC4

Pani Anna Roguska i Pani Magdalena Czechowicz

Źródło: https://www.bing.com/videos/search?q=przedstawienia+teatralne&&view=detail&mid=1F692FF799A923CA64711F692FF799A923CA6471&&FORM=VRDGAR&ru=%2Fvideos%2Fsearch%3Fq%3Dprzedstawienia%2Bteatralne%26FORM%3DHDRSC4
https://pl.wikipedia.org/wiki/Makbet

09-04-2021

Qlturka nr 10

Święta Wielkanocne już za nami, a to właśnie głównie z tradycjami świątecznymi kojarzą nam się jajka. Te niewielkie kształtne kulki, pozornie podobne do siebie wzajemnie, różnią się swoją symboliką w kulturze i sztuce, a w naturze także nie są nam tak znane, jakby się wydawało…

Jajko w kulturze, jako symbol doskonałości

Jajo jest symbolem stworzenia i życia, nie tylko w wierzeniach europejskich. Także w Afryce, Azji, Australii i Oceanii. Kojarzy się je z płodnością, urodzajem, bogactwem i szczęściem. Z bezpiecznym schronieniem (jaja w gnieździe) i więzieniem, z którego trzeba się uwolnić, aby zacząć żyć samodzielnie (pisklę przebijające skorupkę).

Białe jajo awansowało na symbol doskonałości, a złote znane jest z bajek, gdzie znoszone przez magiczne ptaki nie raz wystawiało na próbę przyzwoitość bohaterów, dając im bolesną lekcję na temat chciwości. Z jaj wykluwali się bogowie i bohaterowie, nie mogły się bez nich obyć żadne uroczystości związane z nastaniem wiosny i odradzaniem się natury.

Chrześcijaństwo przyjęło zwyczaje związane z jajkami jak swoje – przerobiło je z pogańskiego symbolu odrodzenia w znak zmartwychwstania Chrystusa i włączyło do obrzędów wielkanocnych. Także alchemicy uwielbiali jajka. Utożsamiali je z czterema żywiołami, Kosmosem, mocą tworzenia. Byli przekonani, że tylko w specjalnym szklanym jajowatym naczyniu, zwanym jajem filozoficznym, może dojść do przemiany nieszlachetnych substancji w złoto.

Jajko w sztuce

Również artyści nie mogli zignorować tak ważnego symbolu. W malarstwie europejskim motyw jaja pojawia się często i ma różne znaczenia. Ot, chociażby tajemnicze strusie jajo zwisające ze stropu na obrazie „Madonna z Dzieciątkiem w otoczeniu świętych”, który Piero della Francesca namalował około 1472 roku na zlecenie władcy Urbino. Znawcy do dziś zachodzą w głowę, co malarz miał na myśli. Czy idealnie białe jajo to symbol niepokalanego poczęcia, czystości, narodzin Chrystusa, czy zapowiedź jego śmierci i zmartwychwstania?

Salvador Dali malował je równie często co swoją ukochaną Galę, dał się nawet w jaju sportretować. Goły, zwinięty w skorupie jak embrion. Na jego obrazach jaja pojawiają się w setkach odsłon: całe i stłuczone, surowe i sadzone lub w formie pokruszonych skorupek.

Salvador Dali, Geopolityczne dziecko obserwujące narodziny nowego człowieka, 1943.

Nie on jeden twierdził, że wyszedł z jajka. Skorupa była kolebką całego Wszechświata: Ziemi i Kosmosu, Księżyca, Słońca i wszystkich gwiazd. W takim przekonaniu żyły niezliczone zastępy naszych przodków. Przedtem, ich zdaniem, panował chaos.

Ulubione jajo – małe i krwistoczerwone – mieli też ikonopisarze. Wkładali je w dłoń świętej Marii Magdaleny. To właśnie ona, zgodnie z legendą, zapoczątkowała zwyczaj malowania jajek na Wielkanoc.

Oprócz ikon, scen narodzin i adoracji Jezusa jaja pojawiały się także na obrazach o tematyce mitologicznej (tu najpopularniejszym motywem była uwodzona przez Zeusa – łabędzia Leda i zrodzone z tego romansu dzieci) oraz świeckiej. Szczególnie w XVII-wiecznych scenach domowych (na przykład „Stara kobieta gotująca jajka” Diega Velázqueza), targowych czy jako elementy martwych natur. Jednak nawet tu nie mogło się obejść bez ukrytych znaczeń. Dobrobyt, bezpieczeństwo, szczęście – jajo nie straciło magicznej aury nawet na spiżarnianym stole czy rozgrzanej patelni.

Skąd biorą się jaja?

Oczywiście, ze sklepu! 😊 Zwykle trafiają do naszej kuchni, a w okresie świątecznym tworzymy z nich małe arcydzieła. Zanim jednak jaja trafią na nasz stół, odgrywają ważną rolę w świecie zwierząt. Przyjrzyjmy się wyjątkowym zwierzęcym „jajcarzom”.

Kukułka – jest pasożytem lęgowym, co oznacza, że trudny okres wysiadywania i karmienia piskląt przerzuca na innych. Ofiarami jej potomstwa stają się drobne ptaki z rodziny wróblowych. Jajo kukułki ma rozmiary podobne jak jaja gospodarza, dlatego trudno się im zorientować w fatalnej omyłce. Po wykluciu jest jeszcze gorzej: kukułka wykluwa się szybciej i wypycha swoje przybrane rodzeństwo z gniazda.

Grzbietoród amerykański – jemu dosłownie dzieci zalazły za skórę! Po złożeniu jaj przez samicę i zapłodnieniu ich samiec wtacza je na grzbiet, gdzie obrastają naskórkiem matki. Po 3-4 miesiącach spod warstwy naskórka uwalniają się kijanki. Grzbietoród to płaz!

Kolczatka – wraz z dziobakiem tworzy rząd stekowców, czyli ssaków znoszących jaja. Choć jest to wbrew temu co robi większość ssaków, to jednak metoda musi się sprawdzać, skoro stekowce żyją w niezmienionej formie od czasów prehistorycznych.

Żółwie – o tym, że temperatura wpływa na płeć żółwi podczas ich rozwoju w jaju wiadomo było od dawna. Sądzono, że to matka decyduje o tym, czy wylęgną się samce czy samice. Skrajne temperatury inkubacji wywołują rozwój samic. Okazuje się, że badane przez naukowców z Chińskiej Akademii Nauk embriony żółwi chińskich (Chinemys reevesii) dryfujące w jaju przemieszczają się w nim w jego cieplejsze lub chłodniejsze rejony, mogąc wpłynąć na swoją przyszłą płeć. A żółw to gad!

Czerwonak – czyli inaczej flaming, znany ze swej różowości i dziwacznego dzioba ptak, może nas swym jajem zaskoczyć: żółtko jego jaja jest różowe. Powodem są obecne w diecie karotenoidy odkładające się nie tylko w skórze i piórach, ale także wnętrznościach i przenikające do wnętrza jaja.

Węże – w naturalnych warunkach samice węży składają jaja w miejscach charakteryzujących się odpowiednimi parametrami, szczególnie odpowiednią temperaturą i właściwą wilgotnością. Jaja zatem bywają składane wewnątrz próchniejących pni, w kopcach opadłych liści lub szczelinach skał. Wszystkie węże to gady!

15 – 20 cm średnicy – to prawdopodobnie maksymalny rozmiar jaja. Nawet wśród olbrzymich dinozaurów znalezione kopalne dowody świadczą o tym, że organizmy tak gigantyczne jak np. Amphicoelias lub Argentinosaurus mogły składać jaja niewiele większe od tych spotykanych u strusia.

ZAGADKA

Czyje to jajko?

Źródło:

Jajko – symbolika i sztuka | Weranda.pl
ZOO Wroclaw O jaju
Salvador Dali: Jajko niespodzianka (salvadordaliii.blogspot.com)
Salvador Dali (salvador-dali.com.pl)

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

08-04-2021

Zajęcia szachowe 9

Witamy serdecznie, mamy nadzieję, że jesteście w dobrej kondycji i zdrowiu.

Przesyłamy część dziewiątą zadań szachowych.

Dla początkujących: nowa figura – skoczek, z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: ćwiczenia matowania w dwóch ruchach z wykorzystaniem lekkiej figury, z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy, Adam Świder i Paweł Rogacz

07-04-2021

Dyskusyjny klub filmowy 10

Zastanawialiście się kiedyś, czy da się zrobić mądry i zabawny film o holokauścieie?

W 1997 roku powstał film „Życie jest piękne” Roberta Benigniego. Film opowiada historię ojca i syna zesłanych do obozu koncentracyjnego. Główny bohater filmu, Guido Orefice, stara się uchronić swojego syna Giouse przed koszmarną rzeczywistością, z którą muszą się zmierzyć. Przekonuje go, że to, co ich spotyka, to tylko gra, zorganizowana, aby uczcić jego urodziny, a główną nagrodą w tej grze jest prawdziwy czołg. Guido postanawia za wszelką cenę uchronić swojego syna przed nieludzką rzeczywistością oraz chronić jego niewinność. Pokazuje mu zupełnie inna rzeczywistość, bez zła, śmierci i brutalności. Film pokazuje, jak wielka jest siła miłości rodzicielskiej i ile jesteśmy w stanie zrobić, aby chronić swoje dziecko. Pokazuje, że optymizm jest wielką bronią, nie rzadko mniejszą niż olbrzymie mięśnie.

Film mówi o temacie ważnym, ciężkim ale w sposób lekki niemal komediowy. Moim zdaniem ważność tematu i lekkość formy w jakiej to robi powoduje jeszcze większe wrażenie. Wydaje mi się, że ten film powinien oglądnąć każdy.

Czy widzieliście ten film?

Jeśli tak to co Wy o nim myślicie?

Czy Waszym zdaniem Guido może być stawiany jako wzór ojca?

Czy znacie jakieś inne filmy, które poruszają ważne tematy w lekki sposób?

Odpowiedzi zapiszcie w swoich zeszytach pracy zdalnej i wrzućcie swoje przemyślenia na Teamsa.

Opracowali Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak

Ciekawostki geograficzne 1

10 Ciekawych FAKTÓW NA TEMAT PODRÓŻOWANIA

Czy wiesz, że:

Najkrótszy lot linią lotniczą odbywa się ze Szkockiej wyspy Westray do Papa Westray. Lot trwa ok 2 minuty.
Z kolei najdłuższy lot trwa 16 godzin. Taką podróż zafundujemy sobie
z Sydney do Dallas.
Arabia Saudyjska to jedyny kraj na świecie, w którym nie ma rzek.
Najwięcej hoteli znajduje się w Las Vegas (mimo, że to Paryż jest najczęściej odwiedzanym miastem na świecie).
Wielki Kanion Colorado wcale nie jest największym kanionem na świecie.
Mur Chiński wcale nie jest widoczny z Księżyca.
Sagrada Familia w Barcelonie zaczęto budować w 1882 r. Budowa wciąż trwa.
Piloci nigdy nie jedzą tych samych potraw w samolocie. Związanie jest to z możliwością zatrucia pokarmowego.
Najbezpieczniejszym miejscem w samolocie są ostatnie rzędy.
Robert Crandall z linii lotniczych American Airlines zaoszczędził swojej firmie 40 000 $ rocznie dzięki wyjęciu jednej oliwki z sałatek dla pasażerów.

Źródło: http://wanderlust.com.pl/pl/

Opracowały: Jolanta Ryś, Ewelina Kupczyk

30-03-2021

Zajęcia artystyczne „Wielkanocne zajączki” nr 12

Potrzebne będą: rolki po papierze toaletowym, farba, pędzelki, kreatywne oczka, małe, białe pomponiki, małe plastikowe łyżeczki, kawałki kolorowych zmywaków kuchennych (lub filcu), czarny flamaster, nożyczki, dwustronna taśma samoprzylepna, kartka białego papieru.

Wykonanie: Aby wykonać zajączki wystarczy pomalować rolki i poczekać, aż wyschną. Następnie przyklejamy wszystkie elementy buzi – uszy, oczy, nos, ząbki i dorysowujemy wąsy. Najlepiej wcześniej zrobić sobie z każdego elementu naklejkę czyli przymocować sobie do nich taśmę dwustronną- taka technika jest bardzo przydatna, ponieważ: po pierwsze dzieci bardzo lubią naklejki, po drugie prace są bardziej estetyczne i czyste, po trzecie są łatwiejsze i szybsze w wykonaniu, nie trzeba czekać na wyschnięcie kleju.

WESOŁYCH ŚWIĄT!

Pani Jolanta Rus, Pan Sławomir Jabczyk, Pani Maria Bzdyl

29-03-2021

Zajęcia plastyczne nr 12

„Kurczak Wielkanocny”

Potrzebne materiały:
Papier kolorowy,
Nożyczki,
Klej,
Dodatki: piórka, oczka, doniczka, filc

Wykonanie: według instrukcji na zdjęciach.

Zapraszamy na zajęcia!

Panie: Katarzyna Szymczak i Dorota Brożek

Koło Teatralne nr 12

„ Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się, jak trzeba”

Marzec to miesiąc wielu wydarzeń. 21 marca przyszła do nas wiosna! Mamy za sobą tydzień wielu zabaw w ramach naszej Interwiosny 2021. Już powoli szykujemy się do Świąt Wielkanocnych…

Jednak chciałabym Was na chwilkę zatrzymać jeszcze przy innych dwóch ważnych marcowych wydarzeniach . 1 marca obchodziliśmy Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych a 8 marca Dzień Kobiet. Od razu nasunęła mi się myśl o „Ince”.

„Inka” to pseudonim Danuty Siedzikówny, a dokładnie Danuty Heleny Siedzik. „Inka” była sanitariuszką 4. szwadronu odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, a w 1946 1. szwadronu Brygady działającej na Pomorzu. Pośmiertnie została mianowana podporucznikiem Wojska Polskiego.

W lipcu 1946 roku „Inka” została wysłana wraz z eskortującym ją kapralem Czajką do Gdańska. Nie wiedzieli, że łączniczka majora Łupaszki zdradziła i większość adresów, które znali, to były kontakty „spalone”. Cudem uniknęli aresztowania w Malborku, jednak w Gdańsku, w nocy z 19 na 20 lipca, „Inka” została aresztowana przez UB. Była poddana brutalnemu śledztwu, jednak nie zdradziła nikogo. Szybko wydano na nią wyrok i 28 sierpnia 1946 roku została rozstrzelana. Zarzuty, jakie jej postawiono, to członkowstwo w nielegalnej organizacji, nielegalne posiadanie broni oraz udział w napadach na funkcjonariuszy UB, a na końcu ich mordowanie ; choć, w rzeczywistości ratowała im życie. „Inka” krótko przed śmiercią napisała: „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się, jak trzeba”.

„Inka 1946” Wojciecha Tomczyka w reżyserii Natalii Korynckiej- Gruz, to sztuka o tej niezwykłej postaci, chyba trochę zapomnianej, Danucie Siedzikównie, ps. ”Inka” (ur. 3 września 1928- zm. 28 sierpnia 1946).

Zadanie nr 1: Zachęcam do obejrzenia.

teatrtv.vod.tvp.pl. >inka-1946

Zadanie nr 2: Proszę zanotujcie w swoich zeszytach do zajęć zdalnych to zdanie:„ Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się, jak trzeba” i zapamiętajcie czyje to były słowa oraz zastanówcie się nad ich znaczeniem. Na pewno o tym porozmawiamy na naszych zajęciach.

Pozdrawiamy Was serdecznie!

Pani Magdalena Czechowicz oraz pani Anna Roguska

Źródła:

26-03-2021

Qlturka nr 9

PALMA WIELKANOCNA

Palma wielkanocna nawiązuje do tradycji i religii. To liśćmi palmowymi tłum witał Jezusa wjeżdżającego do Jerozolimy. W Polsce palmę wykonuje się najczęściej z gałązek wierzbowych (bazi) oraz tych, które są zielone wczesną wiosną (np. bukszpan) oraz innych dodatków. Tradycyjnie palmy wielkanocne były zróżnicowane w zależności od regionu kraju.

Symbolika palmy wielkanocnej

Palma wielkanocna jest symbolem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy, zwycięstwa, ale także symbolem męki oraz odkupienia. Niedziela Palmowa (zwana też Niedzielą Wierzbną) przypada na tydzień przed Niedzielą Wielkanocną. Tradycja święcenia palm sięga w Polsce XI wieku, choć sam zwyczaj ich przygotowania jest znacznie starszy.

Współcześnie palma wielkanocna jest postrzegana przede wszystkim jako element tradycji oraz dekoracja. Dawniej wierzono, że jeśli domownicy mają poświęconą palmę, nic złego im się nie stanie. Palma chroni przed nieczystymi mocami nie tylko ludzi, ale także zwierzęta. Zachowa domowników i ich inwentarz w zdrowiu i da im spokój. Uchroni też plony przed niepogodą – gradobiciem, powodzią, pożarem, burzą, wichurą. Przed laty po powrocie z kościoła w Niedzielę Palmową gospodynie dawały dzieciom do zjedzenia bazie kotki albo delikatnie uderzały palmami swoje dzieci. Wszystko dlatego, aby potomstwo było zahartowane, rosło silne i zdrowe. Kto cierpiał na ból gardła, też łykał bazie.

Jak samodzielnie wykonać palmę wielkanocną?

Palma wielkanocna ma być kolorowa jak wiosna. Ma też dawać nadzieję, bo nadzieja rodzi się wiosną, jak przyroda budzi się do życia. Rdzeniem palmy może być prosty patyk, kijek. W palmie znajdują się nie tylko gałązki wierzby z rozwiniętymi kotkami. Kto chce ją sam zrobić, może przystroić ją bukszpanem, żonkilami, krokusami, gałązkami malin, porzeczek oraz iglaków, a także suszonymi kwiatami, kłosami, trawami.

Palmę można przyozdobić bibułą i krepą, a nawet wstążkami i tasiemkami. Całość warto przewiązać sznurkiem, tasiemką, włóczką albo drutem (w sprzedaży istnieje coś takiego, jak drut florystyczny). Dolna część palmy powinna być obwinięta bibułą.

Palmę wielkanocną spal, a nie wyrzucaj.

Palmy nie wolno wyrzucić na śmietnik po świętach wielkanocnych, bo może to sprowadzić rychłe nieszczęście na domowników. Kto już jej nie chce, powinien ją spalić albo zanieść do kościoła i dać księdzu na przechowanie, a potem – spalenie. To właśnie ze spalonych palm pochodzi popiół, którym posypuje się głowy wiernych w Środę Popielcową.

Warto wiedzieć…

Wykonane z zielonych gałązek i kolorowej bibuły. Wysokie nawet na 6 metrów! Mowa o palmach kurpiowskich. I chociaż zwyczaj obchodzenia Niedzieli Palmowej jest żywy w całej Polsce, najhuczniej obchodzi się ją we wsi Łyse w województwie mazowieckim.

Olbrzymie palmy wielkanocne

O Kurpiach mówi się zazwyczaj w kontekście folkloru kurpiowskiego. Rękodziełami ludowymi takimi jak haft, wycinankarstwo czy bursztyniarstwo zajmowali się kiedyś prawie wszyscy Kurpie. Dziś tradycja zanika, mało kto wycina jednobarwną leluję – charakterystyczną dla regionu wycinankę przedstawiająca symetryczne drzewo z motywami roślinnymi i zwierzęcymi.

Im bliżej do Wielkanocy, tym o Kurpiach głośniej. Dzieje się tak za sprawą uroczystości kościelnej połączonej z kolorową procesją, która odbywa się corocznie w Niedzielę Palmową w Łysych. Wyjątkowe obchody przyciągają już nie tylko wiernych z regionu, ale także ciekawskich z całej Polski. Faktycznie, w całym kraju w ostatnią niedzielę Wielkiego Postu święcimy palmy wielkanocne, jednak te kurpiowskie wyróżniają się nie tylko jaskrawymi kolorami, ale przede wszystkim dużymi rozmiarami. Najmniejsze mają 2 metry wysokości.

Palmową w lasach nie ma jeszcze zieleni, przez co uczestnikom łatwiej zdobyć papier czy bibułę, niż roślinność.

Dla chętnych:

Zrób swoją autorską palmę wielkanocną! Wykorzystaj przedmioty i artykuły, które posiadasz w domu, pamiętaj o kolorach i tradycyjnych elementach.

Potrzebujesz inspiracji? Obejrzyj film:

A potem zdjęcie palmy przyślij na konkurs MIGAWKI WIELKANOCNE 2021!

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

Źródło:
Palma wielkanocna – skąd pochodzi zwyczaj, co symbolizuje palma, jak wykonać palmę (regiodom.pl)
Niedziela palmowa. Największe palmy wielkanocne są na Kurpiach! – Podroze.se.pl

25-03-2021

Szachy 8

Witamy serdecznie, po powrocie do nauczania zdalnego, kontynuujemy nasze zajęcia i przesyłamy część ósmą zadań szachowych.

Dla początkujących: hetman i goniec – podwójne uderzenie, z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: ćwiczenia matowania w dwóch ruchach z wykorzystaniem wieży i lekkiej figury z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy, Adam Świder i Paweł Rogacz

24-03-2021

Dyskusyjny Klub Filmowy 9

Witajcie,

wracamy do nauki zdalnej, a tym samym do naszego Dyskusyjnego Klubu Filmowego w wersji zdalnej. Mamy nadzieję, że wszyscy jesteście zdrowi i pełni energii na kolejne miesiące nauki.

Mamy dla Was propozycję filmu, który jest ściśle powiązany z aktualnym okresem Wielkiego Postu oraz zbliżającymi się Świętami Wielkanocnymi. Ciekawi jesteśmy, czy już go oglądaliście?

PASJA ( The Passion of the Christ )
Rok produkcji: 2004
Czas trwania: 2 godz. 7 min.
Reżyseria: Mel Gibson
Scenariusz: Benedict Fitzgerald / Mel Gibson
Gatunek: Dramat / Biblijny
Produkcja: USA
Premiera: 25 lutego 2004 (świat)

Nagrody i nominacje:
Oscary 2005
NOMINACJE (3) OSCARY
Oscar – Najlepsza charakteryzacja
Oscar – Najlepsza muzyka oryginalna John Debney
Oscar – Najlepsze zdjęcia Caleb Deschanel
People’s Choice 2005
WYGRANE (1) PEOPLE’S CHOICE
Kryształowa Statuetka – Ulubiony dramat
Satelity 2005
WYGRANE (1) SATELITY
Złoty Satelita – Najlepszy reżyser Mel Gibson
MTV 2004
NOMINACJE (1) MTV
Złoty Popcorn – Najlepszy aktor Jim Caviezel
Amerykańskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych 2005
NOMINACJE (1) AMERYKAŃSKIE STOWARZYSZENIE OPERATORÓW FILMOWYCH
ASC – Najlepsze zdjęcia do filmu fabularnego Caleb Deschanel
IFTA 2004
NOMINACJE (1) IFTA
IFTA – Najlepszy film zagraniczny Mel Gibson
Międzynarodowa Gildia Horroru 2005
NOMINACJE (1) MIĘDZYNARODOWA GILDIA HORRORU
IHG – Najlepszy film
Złote Kaczki 2005
NOMINACJE (1) ZŁOTE KACZKI
Złota Kaczka – Najlepszy film zagraniczny Mel Gibson
Złote Szpule 2005
WYGRANE (1) ZŁOTE SZPULE
Złota Szpula – Najlepszy montaż muzyki w filmie pełnometrażowym
NOMINACJE (1) ZŁOTE SZPULE
Złota Szpula – Najlepszy montaż dźwięku w dialogach i technice ADR

O czym jest film:

„Pasja” jest wstrząsającym opisem ostatnich 12 godzin życia Jezusa Chrystusa. To zdecydowanie najmocniejsze przedstawienie Pasji, z jakim spotkaliśmy się do tej pory w kinie. Film jest wierny przekazom historycznym, biblijnym oraz teologicznym. Aby podkreślić autentyczność historii, aktorzy posługują się dwoma wymarłymi językami: aramejskim i łaciną.

Film twórcy „Braveheart – Waleczne Serce” wywołuje wiele emocji i kontrowersji. „Pasja” to obrazowe dzieło sztuki prowokujące do poważnego myślenia i refleksji nad śmiercią Chrystusa osoby o różnych przekonaniach religijnych. Jest to film o wierze, nadziei, miłości i przebaczeniu – a więc o tym, czego bardzo potrzeba w dzisiejszych burzliwych czasach.
opis dystrybutora dvd

Ciekawostki o filmie:

Gdy tylko Monica Bellucci dowiedziała się, że Mel Gibson kręci „Pasję” tak bardzo ją to zaintrygowało, iż sama zgłosiła się do niego z prośbą o obsadzenie jej w roli Marii Magdaleny.

John Debney nie jest pierwszym, który pisał muzykę do „Pasji”. Pierwszy kompozytor został przez Gibsona zwolniony. Sam Mel ma również swój wkład w muzykę, gdyż był jednym z chórzystów podczas nagrywania soundtracku.

Kandydatami do roli Jezusa Chrystusa byli m.in. Daniel Day-Lewis i Jason Patric.

Film kręcono w Rzymie i miejscowości Matera (Włochy).

Podczas kręcenia sceny ukrzyżowania grający Jezusa James Caviezel został porażony przez piorun.

W scenie wspomnień Marii Magdaleny, kiedy tłum chce ją ukamienować, Jezus kreśli na piasku krąg. Palec, który widać na ekranie, należy do Mela Gibsona, podobnie w scenie, w której Jezus wkracza do Jerozolimy – stopa, która z hukiem opada na ziemię, też należy do Gibsona.

Gibson zasugerował operatorowi Calebowi Deschanelowi („Patriota”, „Pierwszy krok w kosmos”), aby wzorował się na malarstwie włoskiego mistrza baroku – Caravaggio, którego obrazy słyną z niezwykle realistycznych światłocieni i spektakularnego kontrastu między światłem a mrokiem.

Wszystkie postaci w filmie posługują się językami, jakimi porozumiewano się w tamtych czasach: Żydzi, w tym Jezus i apostołowie, mówią po aramejsku, Rzymianie – „uliczną łaciną”. Greka, która była w powszechnym użyciu pośród ówczesnej inteligencji, nie odegrała tu szczególnej roli.

Ponad 2 tygodnie trwało kręcenie scen ukrzyżowania, podczas których musiał wnosić ponad pięćdziesięciokilogramowy krzyż (co i tak jest tylko połową ciężaru prawdziwego krzyża) na Golgotę, a potem wisieć na nim. Caviezel stosował specjalny trening przygotowujący, polegający na wytrzymywaniu 10 minut w przysiadzie przy ścianie i podnoszeniu ciężarów, by wzmocnić plecy. Na planie filmowym w środku włoskiej zimy występował jedynie w przepasce na biodra, często był tak zziębnięty, że nie mógł mówić. Niejednokrotnie trzeba było ogrzewać mu twarz i usta, by mógł nimi poruszać.

Film został zakazany w Chinach, Iranie i Malezji.

„Pasja” została uznana najbardziej kontrowersyjnym filmem wszech czasów w rankingu zorganizowanym w sierpniu 2008 roku przez serwis Entertainment Weekly. Film wyprzedził m. in. „Mechaniczną pomarańczę” Kubricka, „Fahrenheit 9.11” Moore’a, „Głębokie gardło” Gerarda Damiano, „Ostatnie kuszenie Chrystusa” Martina Scorsese czy „Kod da Vinci” Rona Howarda.

Więcej ciekawostek na stronie:

Źródło: https://www.filmweb.pl

Zadania:

Obejrzyjcie film.
Czy już go oglądaliście wcześniej?
Jakie film polecilibyście na Święta Wielkanocne?
Odpowiedzi zapiszcie w założonych zeszytach, zróbcie zdjęcie i prześlijcie nam na adres e- maila.

Materiały przygotowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak.

23-03-2021

Zajęcia artystyczne „Przebiśniegi” nr 11

Przebiśniegi z płatków kosmetycznych i słomek to ciekawa, prosta i efektowna praca plastyczna w wiosennym klimacie. Na płaskiej i gładkiej kartce tworzymy piękną przestrzenną pracę, która wspaniale wprowadza nas w pierwsze dni wiosny.

Potrzebne materiały:

zielony karton A4
3 płatki kosmetyczne
3 zielone słomki
biały materiał lub chusteczka higieniczna
klej magiczny
nożyczki

Wykonanie:

Na kartonie przyklejamy trzy słomki (zgięte, których końcówki możemy lekko obciąć). Z płatków higienicznych wycinamy kwiaty i doklejamy je nad słomką. Na dole kartonu przyklejamy kawałki białego materiału lub chusteczki higieniczne – imitujące śnieg.

Pani Jolanta Rus, Pan Sławomir Jabczyk, Pani Maria Bzdyl

22-03-2021

Zajęcia Plastyczne nr 11

„Baran Wielkanocny”

Potrzebne przedmioty:

Rolka papieru,
Nożyczki,
Klej,
Waciki do uszu,
Papier techniczny kolorowy.
Wykonanie: według instrukcji na zdjęciach.

Zapraszamy na zajęcia w poniedziałki godzina 17.30!

Panie: Katarzyna Szymczak Dorota Brożek

Koło Teatralne nr 11

„Zemsta” Aleksander Fredro

„Zemsta” to komedia Aleksandra Fredry w czterech aktach, która powstała w początku lat 30- tych XIX wieku. Pierwsze wydanie książkowe (w zbiorze dzieł Fredry) miało miejsce w 1838 roku we Lwowie. Oba rękopisy dramatu przechowywane są w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Prapremiera „Zemsty” odbyła się 17 lutego 1834 we Lwowie w teatrze Jana Nepomucena Kamińskiego z Janem Nepomucenem Nowakowskim w roli Cześnika i Witalisem Smochowskim w roli Rejenta. A oto przedstawienie treści komedii oraz film w reżyserii Andrzeja Wajdy.

Akt 1.

W początkowej scenie Cześnik Raptusiewicz rozważa swoje plany matrymonialne. Chciałby ożenić się z wdową (po trzech mężach) Podstoliną, która bawi z wizytą na zamku jako gość Klary. Cześnik jest jednak nieobyty z kobietami i obawia się zrobienia gafy. Wzywa więc Papkina, zarozumiałego tchórza, bawidamka i hulakę, by pośredniczył w swatach, a jednocześnie utrzymywał w jego imieniu kontakty z sąsiadem – Rejentem Milczkiem, z którym Cześnik jest odwiecznie skłócony. Cześnik jest łasy na majątek Podstoliny, nie wiedząc, że ona sama szuka męża, bo majątek przypisany jest jej tylko czasowo. Papkin zaś ostrzy sobie zęby na bratanicę Cześnika, Klarę. Co prawda boi się Rejenta, jednak jest uzależniony od Cześnika, za niewymienione w sztuce dawne sprawki. Cześnik aranżuje spotkanie Papkina z Podstoliną. Podstolina łatwo domyśla się celu spotkania i obiecuje zgodę na swoje małżeństwo z Cześnikiem.

Nagle okazuje się, że Rejent zlecił murarzom naprawę muru rozgraniczającego część zamku należącą do niego, od części należącej do Cześnika. Cześnik każe Papkinowi i służbie rozpędzić murarzy. Tymczasem w ogrodzie Wacław i Klara zapewniają się o wzajemnej miłości. Wacław jest gotów „porwać” Klarę, by się z nią ożenić, ale dziewczyna nie zgadza się na to. Kolejna scena przedstawia rozpędzanie murarzy. Z okien obserwują ją Cześnik i Rejent. Papkin wchodzi do akcji dopiero, gdy murarze zostają przegonieni. Wygłasza monolog na własną cześć. Zjawia się Wacław, który przedstawia się jako urzędnik Rejenta i oddaje się dobrowolnie w niewolę.

Akt 2

Papkin przedstawia jeńca Cześnikowi jako wynik swojej odwagi, licząc, że w nagrodę Cześnik wyrazi zgodę na jego małżeństwo z Klarą. Cześnik jednak dobrze zna Papkina. Wacław próbuje przekonać Cześnika do ugody z Rejentem, ale Cześnik jest uparty i wyraża to słowami: „Wprzódy słońce w miejscu stanie! Wprzódy w morzu wyschnie woda, nim tu u nas będzie zgoda!” i każe wracać Wacławowi do domu. Ten nie chce odejść – chce być bliżej Klary, więc przekupuje Papkina. Podczas rozmowy z Klarą ustalają, aby poprosić Podstolinę o wpłynięcie na Cześnika. Gdy pojawia się Podstolina, okazuje się, że to była kochanka Wacława, którą, co gorsza, oszukiwał, podając się za księcia. Podstolina jednak chce zerwać zaręczyny z Cześnikiem – woli Wacława. W kolejnej scenie Papkin wyznaje Klarze miłość. Ta żąda od niego dowodu miłości – wytrwania przez pół roku w milczeniu, roku o chlebie i wodzie i przywiezienia krokodyla. Po jej odejściu Papkin wygłasza komiczny monolog, nie zdając sobie sprawy z tego, że Klara sobie z niego żartuje. Pojawia się Cześnik, zadowolony, że Podstolina przyjęła jego zaręczyny, lecz wściekły na Rejenta o mur. Chce go wyzwać na pojedynek i do niego wysyła Papkina jako sekundanta.

Akt 3

Rejent Milczek przygotowuje pozew do sądu przeciw Cześnikowi. Wymusza zeznania od poszkodowanych w bójce murarzy, bardzo przy tym przekręcając je na własną korzyść, a jednocześnie odmawia im zapłaty. Później przychodzi do niego Wacław i prosi o pozwolenie na małżeństwo z Klarą. Rejent jednak chce, by on ożenił się z Podstoliną. Co gorsza, okazuje się, że na złość Cześnikowi i zaślepiony chciwością, Rejent zaproponował umowę Podstolinie, zgodnie z którą Wacław ma ożenić się z nią. Za ewentualne zerwanie umowy zrywający ma zapłacić 100 000.

Zjawia się Papkin z listem Cześnika, wyzywającym Rejenta na pojedynek. Papkin najpierw się boi, ale widząc Rejenta udającego ustępliwość, staje się coraz bardziej arogancki. Wreszcie Milczek straszy go wyrzuceniem przez okno i stawia czterech pachołków przed drzwiami. Teraz Papkin zaczyna się panicznie bać. Ledwie udaje mu się przekazać list od Cześnika. Do pokoju wpada Podstolina z podpisaną umową. Papkin dowiaduje się, że Podstolina wystawiła Cześnika do wiatru. Ostatecznie służący zrzucają Papkina ze schodów.

Akt 4

Cześnik omawia sprawy związane ze swoim ślubem z Podstoliną i pojedynkiem z Rejentem. Przychodzi Papkin. Najpierw popisuje się rzekomą odwagą na spotkaniu z Rejentem. Gdy wspomina o podaniu wina przez Rejenta, Cześnik sugeruje, że pewnie było zatrute. Papkin oddaje list, w którym Rejent informuje o postanowieniu Podstoliny. Cześnik jest wściekły i postanawia zemścić się. Po jego wyjściu, Papkin przekonany, że jest otruty, pisze swój testament. Angielską gitarę i zastawioną, „rzadką kolekcję motyli” oddaje Klarze, zaś szablę Artemizę odda temu, kto postawi pomnik na jego grobie. W testamencie prosi także o niepłacenie jego długów. Wraca Cześnik. Postanawia zwabić do siebie Wacława. Dyktuje swemu sekretarzowi – Dyndalskiemu – list, który ma wyglądać, jak list od Klary. Nie udaje mu się jednak napisać go przekonująco i wysyła do Wacława sługę. Przybywa zwabiony Wacław i zostaje zatrzymany przez Cześnika. Cześnik informuje go, że ma do wyboru – albo lochy w zamku, albo ślub z Klarą. Kochankowie są zaskoczeni, ale oczywiście wyrażają zgodę. W kaplicy czeka już na nich ksiądz.

U Cześnika zjawia się Rejent – czekał na Raptusiewicza w wyznaczonym miejscu na pojedynek, jednak Cześnik nie pojawił się. Gdy dowiaduje się o ślubie syna, wpada w furię. Sytuację wyjaśnia Podstolina, oświadczając, że cały jej majątek przepisany został na Klarę, która miała go przejąć w dniu ślubu. Byłaby więc bez grosza, gdyby nie umowa z Rejentem. Szczęśliwa i wzbogacona Klara jednak obiecuje zapłacić 100 000 ze swojego majątku. Rejent i Cześnik słysząc to, wreszcie się godzą. Szczęśliwe zakończenie tej komedii jest więc nieco cyniczne.

Zadanie : Czy wiecie, kim jest postać na rysunku poniżej? Odpowiedź wpiszcie do zeszytu pracy zdalnej. Odpowiedzi udzielimy na spotkaniu on-line w najbliższy poniedziałek.

Pozdrawiamy Was serdecznie i do zobaczenia na naszych poniedziałkowych zajęciach!

Pani Magdalena Czechowicz i Pani Anna Roguska

Źródła:

19-01-2021

Zajęcia artystyczne nr 10

„Ryba z kolcami”

Wykonamy dzisiaj ciekawą i oryginalna „Rybę z kolcami”. Do dzieła!

Potrzebne będą:
➫ Styropianowa kula
➫ Wykałaczki
➫ Farby
➫ Plastelina

Sposób wykonania:

Wbijamy wykałaczki w kulę w dowolny sposób. Z plasteliny lepimy oczka oraz płetwy i przyklejamy je do kuli. Nasza ryba z kolcami gotowa. Teraz malujemy ją farbami i piękna i ciekawa dekoracja skończona! Warto na koniec policzyć ile kolców ma nasza ryba.

Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

18-01-2021

Zajęcia plastyczne nr 10

Witajcie moi drodzy po feriach zimowych. Zapraszamy już od poniedziałku na zajęcia plastyczne na godzinę 18.00.

W tym tygodniu mamy propozycję na Dzień Babci i Dziadka i nie tylko. Kolorowe kartki okolicznościowe.

Proszę przygotujcie:

Kartki kolorowe z bloku technicznego, papier kolorowy, patyczki szaszłykowe ewentualnie wykałaczki, klej nożyczki i dobry humor. Poniżej propozycje kartek okolicznościowych. Do zobaczenia na zajęciach!

Pani Dorota Brożek i Pani Katarzyna Szymczak

Koło Teatralne nr 10

„Pchła Szachrajka”

„Chcecie bajki – oto bajka! Była sobie Pchła Szachrajka” – tak rozpoczyna się jeden z najpopularniejszych utworów w polskiej literaturze dziecięcej. „Trudno mi sobie wyobrazić, jak dzieci mogły kiedyś dorastać bez bajek Brzechwy! Bo to już kolejne pokolenie młodych Polaków, które uwielbia tego autora. Ja sama do dzisiejszego dnia jestem pod jego urokiem” – opowiada Anna Seniuk, która w Operze Wrocławskiej przygotowała spektakl z tekstem Brzechwy i muzyką Macieja Małeckiego.

Kim jest główna bohaterka? Jest ona niskiego wzrostu, który jednak w niczym jej nie przeszkadza. Jan Brzechwa tak opisuje Szachrajkę: „Pchła wytworna w każdym calu, chętnie wchodzi rej na balu. Ma na sobie suknię nową, plisowaną, kolorową. Ma jedwabne pantofelki, w lewej ręce wachlarz wielki”. Pchła nie wyróżnia się szczególną życzliwością. Wiele razy postępowała nieuczciwie wobec innych ludzi dla własnej korzyści. Mimo tego jest postacią dobrze bawiącą się w towarzystwie. Szachrajka jest również przebiegła, spostrzegawcza i cyniczna. Podczas podróży podszywając się pod maszynistę wywabiła z pociągu resztę pasażerów. Kiedy potajemnie zorganizowała bal u Szerszenia, wyszła z przyjęcia, kiedy ten zorientował się, że to właśnie ona za tym stoi. Ukazała wtedy swój stoicki spokój. Pchła należy do osób próżnych, wyniosłych i nieuczciwych. Podczas wizyty w restauracji zostawiła większość zamówionych rurek, wcześniej jednak zjadając z nich krem. Przez swoje niepoprawne zachowanie Pchła jest źle postrzegana w oczach innych. Nikt nie lubi być oszukiwany, dlatego inne postaci spektaklu nie mogą wypowiedzieć się pozytywnie na jej temat.

Na wierszu Jana Brzechwy wychowało się niejedno pokolenie Polaków. Wybitny przedstawiciel Skamandrytów umiał mówić do dzieci, jak rzadko który poeta. Psoty krnąbrnej Pchły ubrał w pyszne rymy, które w spektaklu reżyserowanym przez Annę Seniuk mienią się wszystkimi barwami także dzięki muzyce Macieja Małeckiego. Figle solowe, psoty na duet, chóralne potoki żartów budują ciepły, radosny spektakl, który w świat teatru i opery wprowadza nie tylko najmłodszych. A jeśli o „dorosłą” operę chodzi, to pojawia się w spektaklu i ona – aria ze Strasznego dworu Stanisława Moniuszki oraz aria z Toski Giacomo Pucciniego tworzą dodatkowy kontekst do obecności Pchły Szachrajki na scenie Opery Wrocławskiej.

Obsada

Pchła szachrajka – Emose Katarzyna Uhunmwangho

Panna Kika – Dorota Dutkowska

Żuk, Szerszeń – Aleksander Zuchowicz

Sprzedawca bławatny – Łukasz Rosiak

Słoń, Kanclerz – Tomasz Rudnicki

Król, Maszynista – Jakub Michalski

Warszawianki, Gracze, Owady, Goście, Damy dworu – Kalkir Canan, Dorota Dutkowska, Liliana Jędrzejczak

Panowie, Gracze, Kelnerzy, Owady, Warszawianki , Manekiny, Rycerze – Jakub Michalski, Łukasz Rosiak, Aleksander Zuchowicz

Zadanie: Co oznacza słowo „szachraić”? Poszukajcie odpowiedzi w różnych źródłach wiedzy i zapiszcie w zeszytach pracy zdalnej.

Pozdrawiamy Was serdecznie i do zobaczenia na naszych poniedziałkowych zajęciach!

Pani Magdalena Czechowicz i pani Anna Roguska

Źródła:
https://sciaga.pl/tekst/88899-89-charakterystyka_pchly_szachrajki
https://www.opera.wroclaw.pl/1/spektakl.php?_id=4894

22-12-2020

Zajęcia artystyczne nr 9 „Bombka”

Święta Bożego Narodzenia zbliżają się już coraz większymi krokami. To najwyższy czas, by rozpocząć przygotowania świątecznych ozdób świątecznych. Dzięki nim nasza choinka będzie wyglądać niepowtarzalnie. Propozycja na dzisiejsze zajęcia to bombka z filigranową koroneczką. Zestaw własnoręcznie przygotowanych przez Was bombek, może również posłużyć jako doskonały bożonarodzeniowy prezent dla bliskiej osoby.

Potrzebne będą: tektura np. z kartonowego pudła, papierowe serwetki pod filiżankę 11 cm, klej, nożyczki, dziurkacz, nitka, wstążka lub ozdobny sznurek, szklanka i ołówek.

Na tekturze odrysowujemy od szklanki kółko i wycinamy je.
Niewielki fragment tekturowego kółka smarujemy klejem.
Na posmarowane klejem miejsce przyklejamy papierową serwetkę, odwracamy kółko i obcinamy nadmiar serwetki. Na naszą bombkę zamiast papierowej serwetki możemy również nakleić fragment koronki
Serwetkę przyklejamy również z drugiej strony bombki.
Dziurkaczem robimy otwór przez który przewlekamy wstążkę lub ozdobny sznurek.

BOMBKA GOTOWA!!!

Przygotowanie: Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

21-12-2020

Zajęcia plastyczne nr 9 „Śnieżne domki”

Materiały potrzebne na zajęcia:
Klej,
Nożyczki,
Kartka z bloku technicznego,
Kolorowe karteczki mogą być z gazet,
Biała farba lub kredka .

Wykonanie: według własnego pomysłu lub wzoru na obrazku.

Zapraszamy serdecznie na zajęcia Koła Plastycznego!

Panie: Katarzyna Szymczak i Dorota Brożek

Koło Teatralne nr 9

Jasełka

Witajcie Nasi Drodzy Aktywni Uczestnicy Koła Teatralnego! Święta, święta, święta! A jak święta to też jasełka. Na pewno każdy z Was choć raz w życiu brał udział w przedstawieniu Bożonarodzeniowym. Jeżeli nie, to jeszcze wszystko możliwe! A pamiętacie nasze jasełka z ubiegłego roku?

I oślicę Lunę, którą co prawda mrówka nie niosła, ale za to zjadła nasze sianko? Obżarciuch!

To były miłe chwile. Może w przyszłym Roku uda nam się znów zorganizować tak wspaniałe przedstawienie Bożonarodzeniowe.

Tak w ogóle to nie wiem, czy wiecie, ale za twórcę przedstawień Bożonarodzeniowych uważany jest św. Franciszek z Asyżu. To on 24 grudnia 1223 roku w Greccio zorganizował pierwszą w świecie żywą szopkę Bożonarodzeniową. Przedstawiała ona wnętrze stajenki Betlejemskiej w naturalnej skali, wraz z osobami i żywymi zwierzętami. Św. Franciszek pragnął w ten sposób przybliżyć prostym ludziom tajemnicę zbawienia. Kiedy św. Franciszek zmarł, jego zakon kontynuował zwyczaj budowania szopek. Z czasem ich tradycja budowania rozpowszechniła się w całej Europie. Do Polski, natomiast, zwyczaj ten przywędrował na przełomie XIV i XV wieku i stał się zbieżny z kolędowaniem. Treścią przedstawień jest historia narodzenia Jezusa Chrystusa w Betlejem i spisku Heroda. Sama nazwa wywodzi się od staropolskiego słowa „jasło” oznaczającego „żłób”. Do największych ulicznych jasełek na świecie zaliczany jest „Orszak Trzech Króli”.

Zadanie: W chwili wolnej obejrzyjcie proszę jasełka. Poniżej znajduje się propozycja z której możecie skorzystać.

W oktawie Świąt Bożego Narodzenia życzymy Wam raz jeszcze miłości i radości. Niech spełnią się Wasze nadzieje!

Powodzenia!

Pani Magda Czechowicz i pani Ania Roguska

Źródła: https://pl.aleteia.org/2016/12/17/jak-sw-franciszek-zrewolucjonizowal-jaselka/

18-12-2020

Qlturka 8

Polskie zwyczaje świąteczne

Boże Narodzenie to ważne i obchodzone w wyjątkowy sposób święto religijne w Polsce. Jego tradycje ukształtowały się na przestrzeni wieków, dlatego warto je pielęgnować. W dobrym przeżyciu Bożego Narodzenia pomaga świadome pielęgnowanie tradycyjnych zwyczajów świątecznych.

W Wigilię domownicy ozdabiają choinkę oraz przygotowują się do kolacji. Zgodnie z postanowieniami II Soboru Watykańskiego Wigilijna wieczerza odbywa się po zapadnięciu zmroku i pojawieniu się na niebie „pierwszej gwiazdki”, która nawiązuje do Gwiazdy Betlejemskiej zwiastującej narodziny Jezusa. Wieczerza rozpoczyna się od modlitwy, często też od czytania fragmentu Ewangelii. Następnie domownicy łamią się opłatkiem i składają sobie życzenia. Po tym można przystąpić do spożywania kolacji.

Najwięcej zwyczajów związanych jest z samą Wigilią. Poza wyczekiwaniem na pierwszą gwiazdkę wśród bożonarodzeniowych tradycji wymienia się:

Sianko pod obrusem – zwyczaj wywodzi się z czasów pogańskich. Jak nakazuje tradycja, siano symbolizuje narodzenie Jezusa w ubóstwie.
Opłatek – gest przełamania opłatka symbolizuje wzajemne poświęcenie się jednych dla drugich i chęć dzielenia się z bliskimi sukcesami. Dzielenie się opłatkiem ma zbliżać i łączyć ludzi.
Dodatkowe nakrycie – jest ono symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa, ale też jest symbolem pamięci o naszych nieobecnych lub zmarłych bliskich.
Świeca bożonarodzeniowa – światło świecy ma być znakiem zaproszenia do rodziny Marii i Józefa, aby mały Jezus narodził się w każdym domu.
Choinka – jest symbolem chrześcijańskim, który ma przypominać Adama i Ewę oraz upadek i odkupienie rodzaju ludzkiego. Składanie prezentów pod choinką, ma oznaczać naśladowanie dobroci.
Wspólna modlitwa – kolację wigilijną, która w polskiej tradycji jest postna, rozpoczyna modlitwa i czytanie fragmentu Ewangelii wg św. Mateusza lub Łukasza, dotyczącego narodzin Jezusa.
Wspólne kolędowanie – radosne śpiewy, w które zaangażowani są wszyscy uczestnicy wieczerzy wigilijnej.
Szopka – zwyczaj ustawiania z figurek sceny Bożego Narodzenia zwanej „szopką”, lub chociaż samego żłobka z sianem i leżącą w nim figurką Dzieciątka, sięga XIII wieku. Pozwala wyobrazić sobie miejsce narodzenia Jezusa.
Potrawy – w zależności od regionu i tradycji rodzinnych, zestaw wigilijnych potraw jest różny, ale zwyczajowo na stole powinny znaleźć się wszystkie płody ziemi, a potraw powinno być dwanaście. Spróbowanie każdej ma zapewnić szczęście przez cały rok. Najpopularniejsze polskie potrawy to czerwony barszcz z uszkami, zupa grzybowa, karp (ryba) pod różnymi postaciami, kutia, pierogi z kapustą i grzybami, kulebiak, kompot z suszonych owoców.

Wigilijny wieczór kończy się odprawianą o północy pasterką. Według tradycji jest to msza upamiętniająca przybycie do Betlejem pasterzy, którzy jako pierwsi oddali hołd nowonarodzonemu Chrystusowi.

25 grudnia wypada Boże Narodzenie, a 26 grudnia obchodzimy drugi dzień świąt uznany na pamiątkę św. Szczepana – pierwszego męczennika za wiarę chrześcijańską. Te dni przeznaczone są na odpoczynek, kolędowanie i spotkania rodzinne.

Poniżej znajdziecie informacje o dawnych tradycjach związanych z poszczególnymi obszarami Polski.

Podlasie

Na Podlasiu bożonarodzeniowe obrzędy przebiegały wyjątkowo z uwagi na przenikanie się kultury katolickiej oraz prawosławnej. Adwent to okres postny, pozbawiony hucznych zabaw, przeznaczony raczej dla refleksji. Na roratach charakterystyczne było granie na ligawkach – specjalnych, niezwykle donośnych trąbkach. Używa się ich również o zmierzchu. Zwyczaj ten utrzymuje się do dnia dzisiejszego. W pierwszy weekend grudnia organizowana jest impreza na skalę europejską. Przed rozpoczęciem świętowania istotne było dokładne sprzątanie oraz dekorowanie domostwa wiecznie zielonymi gałązkami iglaków wtykanymi za obrazy i inne dekoracje domowe.

Stół do kolacji wigilijnej nakrywało się białym obrusem, a pod nim umieszczało się nieco siana. Na wieczerzę składały się postne dania takie jak: barszcz, prażony groch, bób, ziemniaki, gotowane lub smażone ryby, solony śledź, grzyby, kompot z gruszek bądź jabłek oraz legumina z owsa. Typowa była także kutia – poza kulinarnym przeznaczeniem, potrawa ta „służyła” również do zapewnienia sobie pomyślności (poprzez podrzucanie do sufitu przy pomocy łyżki). Po wieczerzy zostawiało się na stole potrawy, by zmarli przodkowie również mogli ich skosztować.

Podhale

Zarówno w Wigilię jak i w dzień Bożego Narodzenia zapraszano do świętowania zmarłych. Czyniono to poprzez otwarcie drzwi, czy zapalanie świecy – drogowskazu w oknie. Podczas wieczerzy wigilijnej na stole stawiano dodatkowe nakrycie – specjalnie dla dusz przodków. Potrawy goszczące na stole były postne, jednak nie jadano ryb (ani niczego, co pochodziłoby z wody). Sięgano głównie po warzywa, grzyby, orzechy oraz inne zebrane w lesie składniki a także płody rolne. Nie mogło zabraknąć też chleba. Dawniej wierzono też, że całą wieczerzę należy zjeść jedną łyżką, uważając, by nie wypuścić jej z dłoni (co miało zwiastować śmierć). Po wieczerzy w gospodarstwach rolnych karmiono bydło jedną łyżką każdej wigilijnej potrawy, chlebem oraz opłatkiem. Wierzono, iż zwierzęta po spożyciu takiego jadła będą mówiły ludzkim głosem.

Małopolska

Przygotowaniem do świąt w Małopolsce był post – dawniej praktykowano go nie tylko w Wigilię, ale przez cały okres adwentu. Takie umartwianie się miało gwarantować radosne święta. Małopolska wieczerza wigilijna, podobnie jak w innych regionach, była postna. Nie oznacza to jednak, że brakowało potraw. Zanim jednak można było zasiąść do stołu, odczytywano fragment Ewangelii oraz dzielono się opłatkiem. Rozdawano je wszystkim członkom rodziny, a po wieczerzy – zanoszono nawet zwierzętom gospodarskim. Puste nakrycie na stole było przeznaczone dla dusz przodków. Dodatkowo gospodarz nakładał na talerz po jednej łyżce z każdej potrawy.

W regionie dużą wagę przywiązywano do świątecznego przystrajania pomieszczeń. Na wsiach stawiano w kącie snop zboża (co najmniej jeden), a wiązki słomy zatykano za obrazy czy meble. Ze słomy robiono również ozdoby, którymi przystrajano sad (wierzchołek jodły, świerka bądź sosny. Na wejściu do domu zawieszano również kuliste kulki z opłatków, przygotowane specjalnie dla Dzieciątka Jezus. Opłatek miał odpędzać złe moce oraz gwarantować pomyślność i dobrobyt. A w mieście? Do dzisiaj kultywowana jest tradycja świątecznych jarmarków oraz budowy szopek krakowskich. Od ponad 60 lat pierwszy czwartek grudnia to czas, w którym na krakowskim Rynku Głównym można podziwiać konkursowe dzieła rzemieślników, jak i twórców – amatorów. Targi Bożonarodzeniowe także odbywają się na Rynku, a w sprzedaży są rozmaite regionalne smakołyki.

Śląsk

Adwent na Śląsku stanowił okres intensywnych przygotowań do świąt. Miał też charakter postny – rezygnowano z hucznych zabaw na rzecz refleksji, modlitwy oraz przepowiadania, co przyniesie nowy rok. Znaczenie miały nawet sny w kolejne niedziele adwentu. Bardzo ważne było gruntowne wysprzątanie domu, tak, by Boże Narodzenie (nazywane też Godami i Godnymi Świętami) faktycznie przeżyć godnie.

Wigilia w regionie wiązała się z wieloma przesądami, należało też przestrzegać w tym dniu konkretnych zaleceń, tak, by nadchodzący rok przyniósł szczęście. Istotną kwestią pozostawała punktualność – w Wigilię należało wcześnie wstać, a przez cały dzień unikać lenistwa. W ten dzień nie warto było też nikomu niczego pożyczać, by zatrzymać dobrobyt w domu.

Dolny Śląsk

Tradycje Dolnego Śląska stanowią prawdziwą mieszankę kulturową. Łączą się tutaj wpływy wielkopolskie, mazowieckie, kresowe, ale też niemieckie. Podczas Wigilii i całego okresu świątecznego pamięta się o zmarłych przodkach. Wigilia od zawsze stanowiła tutaj dzień refleksji i nostalgii.

Zwyczaje związane z okresem adwentu obejmowały nie tylko post, ale też organizowanie jarmarków świątecznych, a także zapalanie w kolejne 4 niedziele świec na specjalnie przygotowanym wieńcu z jedliny. Jarmarki te odbywają się do dziś, przyciągając rzesze turystów nie tylko do Wrocławia, ale także do mniejszych okolicznych miejscowości.

Świąteczna kuchnia najlepiej pokazuje, jak wiele wpływów z innych kultur stworzyło kulinarne dolnośląskie dziedzictwo. W Wigilię podawano zupę, przy czym mógł to być zarówno barszcz z uszkami, jak i zupa grzybowa czy zupa rybna, a nawet wywar z kapusty kiszonej, grzybów i grochu. Ważne miejsce w kuchni zajmował także susz owocowy, z którego przygotowywano nie tylko kompot, ale i zupę. Pierogi spotykane są z rozmaitymi typami nadzienia – od kapusty z grzybami, po suszone owoce, bakalie, a nawet śledzia. Na wigilijnym półmisku musiała zagościć też ryba – czy to w postaci smażonej, czy też w galarecie, a także w formie faszerowanej grzybami bądź w sałatce. Obok karpia popularne były śledzie, a także pstrągi (również wędzone). Kapusta z grochem i grzybami, kapuśniaki z ciasta drożdżowego czy kresowe kotlety z kaszy gryczanej to kolejne dania, których nie mogło brakować.

Wielkopolska

Święta Bożego Narodzenia nazywane w tym regionie są Gwiazdką. Z Wigilią w Wielkopolsce wiązało się kilka przesądów. Najbardziej charakterystyczny dotyczył tego, że każda kłótnia, incydent czy inna nieprzyjemność, która wydarzy się 24 grudnia będzie miała wpływ na nadchodzący rok.

W XIX wieku na stole wigilijnym nie mogło zabraknąć takich dań jak: zupa migdałowa, zupa z siemienia lnianego, polewka z maku, karp na szaro, śledź smażony w oleju, kapusta i groch kraszone olejem, szczupak z szafranem, kluski z kapustą, suszone grzyby smażone w oleju, śledzie z pyrami (ziemniakami). Kuchnia była postna, lecz niekoniecznie lekkostrawna. Na deser podawano owoce, ale też ciasta – struclę z jabłkami, makowiec czy pierniki.

W Wielkopolsce w Wigilię prezentów nie rozdaje Dzieciątko, Aniołek ani Święty Mikołaj. Rola ta przypada Gwiazdorowi – choć zwyczaj ten ma krótką historię, to jednak przyjął się w regionie, głównie za sprawą ludności migrującej ze wschodu. Tradycja kolędowania w Święta Bożego Narodzenia jest natomiast kultywowana od wielu lat podczas tzw. „herodów”. Wielkopolscy kolędnicy nie tylko składają życzenia czy śpiewają, ale też odgrywają scenki związane z narodzinami Jezusa. Król Herod to każdorazowo główny bohater całego widowiska, prócz niego można spotkać w orszaku: diabła, śmierć, anioła, Turka, Żyda, księdza, żołnierza, marszałka, a nawet dziada i babę.

ZADANIE

W każdym domu panują inne tradycje świąteczne, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Jakie zwyczaje obchodzi się w Waszych rodzinach?
Zapiszcie swoje przemyślenia w zeszytach pracy zdalnej.

Źródło:

https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,168571,25510725,tradycje-bozonarodzeniowe-jakie-sa-najbardziej-znane-zwyczaje.html

https://kobietamag.pl/polskie-tradycje-swiateczne

https://dziecisawazne.pl/polskie-zwyczaje-swiateczne

https://1001miejsc.pl/tradycje-swiateczne-w-polsce/

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

16-12-2020

Dyskusyjny Klub Filmowy cz. 8

Witajcie. Chcielibyśmy Wam polecić film „Cicha noc” w reżyserii Piotra Domalewskiego.

Film opowiada historię kolacji wigilijnej na polskiej prowincji. Główny bohater niespodziewanie wraca na święta w rodzinne strony z pracy za granicą. Nikt z rodziny nie spodziewa się tego, jaki jest prawdziwy powód jego powrotu. Stopniowo Adam, świetnie zagrany przez Dawida Ogrodnika, wprowadza poszczególnych członków rodziny w swoje plany. Ważną rolę w tych planach odgrywa ojciec, Arkadiusz Jakubik, oraz skonfliktowany z głównym bohaterem brat, Tomasz Ziętek. Adam stopniowo będzie musiał poprawiać relacje ze swoją rodziną. Niestety, wspólne święta sprawią, że odżyją w rodzinie dawne żale i niesnaski.

Film świetnie zbalansowany pomiędzy dramatem a komedią. Przypomina mi twórczość Wojciecha Smarzowskiego, jednak tutaj jest łagodniej. W filmie niby wszystko jest super: rodzina, wigilijna wieczerza, ale pojawiają się zgrzyty. Najmocniejszą stroną tego filmu jest zwyczajność. Nie ma superbohaterów, tylko zwykli ludzie. Ludzie z krwi i kości. Rodzina, która z jednej strony walczy o siebie, a z drugiej – nie ma o czym ze sobą rozmawiać. Film pokazujący wady Polaków, ale również to, że potrafimy się ze sobą zjednoczyć, kiedy wymaga tego sytuacja.

Proponowany przez nas film nie wpisuje się w stereotypowe świąteczne kino. Jest dużo cięższy niż wszelkie świąteczne propozycje stacji komercyjnych, ale, naszym zdaniem, warto go obejrzeć.

W 2018 roku „Cicha noc” zdobyła 9 Orłów (czyli nagród Polskiej Akademii Filmowej nazywanych polskimi Oscarami), w tym za najlepszy film, oraz nagrodę publiczności.

Zadania:

Czy widzieliście „Cichą noc”?

Jeśli tak to co nim myślicie?

Czy, Waszym zdaniem, jest to film godny polecenia?

Czy nie pokazuje naszych polskich wad i zalet?

Zapiszcie swoje odpowiedzi w zeszytach pracy zdalnej i wyślijcie do nas na Teams lub mailem.

Opracowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak

15-12-2020

ZAJĘCIA ARTYSTYCZNE NR 8 „ŚWIĘTA TUŻ TUŻ”

Prawda, że nie możecie się już doczekać Świąt Bożego Narodzenia? Mamy dla Was pomysł na prostą pracę, która umili Wam to oczekiwanie…

Potrzebne będą: papier techniczny, ołówek, nożyczki, klej, czerwony filc (lub jakikolwiek kawałek czegoś czerwonego), białe pomponiki (mogą być z waty lub wacików), czarny i czerwony marker, kreatywne oczka.

Aby wykonać Mikołaja, wystarczy odrysować na kartonie swoją dłoń, następnie wyciąć i ozdobić. Na palce przylepiamy pompony, które będą brodą Świętego Mikołaja, z ręki robimy buzię, naklejając oczka i dorysowując pozostałe elementy, a na koniec w miejscu kciuka przylepiamy czerwony filc jako czapę. GOTOWE. BAWCIE SIĘ DOBRZE!!!

Przygotowanie: JOLANTA RUS, SŁAWOMIR JABCZYK, MARIA BZDYL

14-12-2020

Zajęcia plastyczne nr 8

Do wykonania choinki z patyków potrzebujesz:

patyki
gałązki choinki lub innego iglaka
sznurek lub klej na gorąco
nożyczki,
rolkę od papieru
gwiazdę lub inne dekoracje.

Wykonanie:

Wybieramy trzy patyki nie muszą być idealnie równe i tej samej grubości. Trzy patyki związujemy na końcach sznurkiem tworząc z nich trójkąt.

Do trójkąta z patyków doklejamy kolejne zielone gałązki iglaków tak, aby wyplenić nimi środek. Gałązki doklejamy klejem na gorąco lub przywiązujemy sznurkiem. Gałązki układamy w taki sposób, aby zachować kształt naszej trójkątnej choinki. Na końcu przyklejamy na czubku choinki gwiazdkę z papieru, filcu ewentualnie inne dekoracje, koraliki, szyszki, suszone pomarańcze itp. Jako stojak do choinki wykorzystamy kawałek rolki po papierze toaletowym. Nacinamy środek rolki tak, aby w środek włożyć i przykleić naszą choinkę z patyków.

Zapraszamy do wspólnych zajęć w poniedziałek o 18.00

Pozdrawiamy życząc zdrowia
Panie Katarzyna Szymczak i Dorota Brożek.

Koło Teatralne nr 8

„Dziadek do orzechów”

Dziadek do orzechów to balet-feeria w 2 aktach, 3 obrazach z apoteozą, zrealizowany po raz pierwszy w petersburskim Teatrze Maryjskim.

Libretto: Marius Petipa według opowiadania Dziadek do orzechów T.A. Hoffmanna we francuskiej wersji Alexandre’a Dumas’a
Muzyka: Piotr Czajkowski
Choreografia: Lew Iwanow według planu choreograficznego Mariusa Petipy
Dyrygent: Riccardo Drigo
Dekoracje: Konstantin Iwanow i Michaił Boczarow
Kostiumy: Iwan Wsiewołożski i Jewgienij Ponomariow

Prapremiera: Petersburg, 18 grudnia 1892 (6 grudnia wg kalendarza juliańskiego), Teatr Maryjski. Premiera polska: Bydgoszcz, 10 kwietnia 1958, Studio Operowe, w choreografii Rajmunda Sobiesiaka.

Akt I Przyjęcie w domu Radcy

W domu Radcy trwają przygotowania do Bożonarodzeniowego przyjęcia. W salonie, chwilowo niedostępnym dla dzieci, znajduje się pięknie ubrana choinka. Stopniowo pojawiają się zaproszeni goście. Mała Klara marzy o tym, by dorosnąć i dostawać kwiaty od narzeczonego, tak jak jej siostra. Już są wszyscy, zatem otwarto salon. Ukazuje się choinka i złożone pod nią prezenty. Wśród przybyłych obecny jest ojciec chrzestny Klary Drosselmeyer i jemu przypada rola rozdania prezentów. Jako ostatni, pod choinką zostaje Dziadek do Orzechów. Ten ostatni prezent nie budzi zachwytu wśród dzieci i dorosłych, tylko Klara jest nim zauroczona. Odkłada na bok lalkę i przytula niechcianego przez innych Dziadka.

Przyjęcie trwa, wszyscy doskonale się bawią, tylko Fred dokucza Klarze i psuje Dziadka do Orzechów. Na szczęście Drosselmeyer potrafi naprawić zabawkę. Po zakończonym przyjęciu goście rozchodzą się do domów, a Klara przytulając Dziadka do Orzechów zasypia w fotelu.

Sen
We śnie Klara widzi pokojówki, matkę, babcię i dziadka w dziwnych przebraniach. Zza choinki wychodzą myszy. Akcja wkracza w baśniowy klimat. Choinka rośnie, Klara dorośleje a zabawka ożywa. Dziadek do Orzechów dowodzi zabawkowymi żołnierzami, walcząc z myszami. Wojsko używa armaty i z pomocą Klary, zwyciężają myszy. Dziadek do Orzechów zamienia się w Księcia, a Klara w Księżniczkę. Razem podążają do Krainy Słodyczy.

Akt II W Krainie Słodyczy

Księżniczka Klara wraz z Księciem wędrują przez Krainę Słodyczy. Napotykane postacie są ożywiane przez Drosselmeyera. Wędrówce towarzyszy muzyka, a poszczególne postacie wykonują uroczyste tańce. W całej krainie trwa święto z okazji przybycia Książęcej Pary. Klara z Księciem wędrują przez Cukrową Łąkę, przechodzą przez Bramę Łakomczuchów, trafiają do Gwiazdkowego Lasu. Płyną przez Jezioro Róż łódką ciągniętą przez delfiny do Konfiturowego Gaju. Dalej wędrują do Cukierkowa – stolicy Cukierkowej Krainy, w której znajduje się Marcepanowy Pałac. W cukierkowym świecie wszystko cudownie i słodko pachnie, wszyscy są weseli. W poszczególnych scenach balet wykonuje tańce charakterystyczne: Taniec wieszczki cukrowej, Taniec hiszpański, Taniec arabski, Taniec chiński, Trepak (Taniec rosyjski), Taniec pasterski. Suitę zamyka Walc kwiatów. Zachwycona Klara w końcu jednak budzi się w fotelu z zabawką w ramionach.

Zadanie: Obejrzyjcie widowisko muzyczno –taneczne Filharmonii Warmińsko- Mazurskiej (Piotr Sułkowski – kierownictwo muzyczne, dyrygent Iwona Pavlović – reżyseria , kierownictwo taneczne Ada Bystrzycka – światło). Odpowiedzcie w zeszytach pracy zdalnej, czym jest balet?

Ciekawostka: Czy wiecie, że za kanwę choreografii „Dziadka do orzechów” posłużyła adaptacja opowiadania E.T.A. Hoffmanna – „Dziadek do Orzechów i Król Myszy”?

Przyjemnego oglądania!

pani Magdalena Czechowicz i pani Anna Roguska

Źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dziadek_do_orzech%C3%B3w_(balet)

11-12-2020

Qlturka 7

Oddane do użytku w październiku 2014 roku Afrykarium jest wyjątkowym projektem, jakiego w Polsce jeszcze nie było. Co więcej, w ogromnym gmachu powstało nowoczesne oceanarium, w którym podziwiać można wodne zwierzęta z całej Afryki. Niektóre z nich wzbudzają strach, inne budzą sympatię odwiedzających, lecz na pewno są godne tego, żeby przyjrzeć im się z bliska i poznać ich historię czy codzienne życie. Znajdujące się tu baseny mają łączną pojemność 15 milionów litrów – mieszkają w nich zwierzęta z ponad 200 różnych gatunków, a ich liczba stale się powiększa.

Afrykarium we wrocławskim ZOO to jedyne na świecie oceanarium poświęcone wyłącznie faunie Afryki.

W specjalnym budynku oraz w jego otoczeniu stworzono zwierzętom niemal naturalne warunki, od oceanicznych głębi przez plaże Morza Czerwonego po dżunglę Kongo. Zamieszkują je zachwycające żółwie, kolorowe ryby, manaty, hipopotamy, płaszczki, rekiny, pingwiny i krokodyle oraz dziesiątki innych stworzeń. W Afrykarium powstało także formikarium, zamieszkałe przez mrówki żniwiarki.

Afrykarium podzielone jest na ekosystemy:

Morze Czerwone – rafa koralowa i ryby rafy koralowej;
Plaża nad Morzem Czerwonym – lądowe żółwie pustynne; Wielkie Jeziora Afrykańskie (Tanganika i Malawi) – około 50 różnych gatunków ryb – pielęgnic;
Kanał Mozambicki – płaszczki, rekiny;
Wschodnia Afryka – hipopotamy nilowe oraz zwierzęta zamieszkujące sawannę, jak: mrówniki (często mylone z amerykańskimi mrówkojadami!) oraz dikdik (jedna z najmniejszych antylop);
wybrzeże Namibii – to zewnętrzne baseny w Afrykarium, zamieszkane przez pingwiny tońce oraz kotiki południowoafrykańskie (krewniacy popularnych lwów morskich);
dżungla nad rzeką Kongo – krokodyle, manaty i towarzyszące im ryby – tilapie oraz kilka gatunków ptaków.

Pomysłodawcą i autorem wszystkich założeń koncepcyjnych, a także samej nazwy AFRYKARIUM, powstałej z połączenia słów Afryka i Akwarium, jest Radosław Ratajszczak, prezes spółki ZOO Wrocław. Główna myśl przewodnia Afrykarium to prezentacja różnorodnych ekosystemów związanych ze środowiskiem wodnym Czarnego Kontynentu, pod ogólnym hasłem „życiodajne wody Afryki”!

Na rozpisany w początkach 2008 roku konkurs architektoniczny nadesłano 14 projektów, z których komisja konkursowa wybrała opracowanie pochodzące z wrocławskiej Fabryki Projektowej ArC2. Przygotowywanie szczegółowych projektów wykonawczych trwało blisko 4 lata. Ostatecznie budowa AFRYKARIUM ruszyła na przełomie marca i kwietnia 2012.

Budynek Afrykarium ma długość 160 m, szerokość 54 m i wysokość 15-12 m. Został wybudowany na działce o powierzchni prawie 1,9 ha, a całkowita kubatura obiektu wynosi ponad 184 000 m³. Afrykarium posiada trzy kondygnacje, z czego jedna znajduje się pod ziemią. Powierzchnia użytkowa pawilonu to blisko 9000 m², powierzchnia usługowa to około 7000 m², a ekspozycje zewnętrzne zajmują powierzchnię blisko 7500m².

Na budowę zużyto łącznie 36 000 m³ betonu i 4 800 ton stali, wykopano i wywieziono 100 000 m3 ziemi. W okresie najbardziej wzmożonych robót, na terenie budowy pracowało około 700 osób podczas jednej zmiany, w 3 zmianowym systemie pracy.

Wymiana, czyli przefiltrowanie wody w każdym zbiorniku trwa około godziny. Aby „zasolić” basen Morza Czerwonego i wyprodukować wodę morską potrzebne jest około 140 ton soli.

W całym AFRYKARIUM, tj. w basenach ekspozycyjnych, filtrach, odstojnikach oraz kilometrach rur będzie w obiegu 15 000 000 l wody czyli 15 000 m³!

wrocławskie Afrykarium ma wody tyle co 6 basenów olimpijskich;
przyjmując obowiązujące dzisiaj wymiary boiska do piłki nożnej 105 m x 68m – można stwierdzić, że woda z wrocławskiego AFRYKARIUM wylana (teoretycznie oczywiście) na boisko pokryje je na wysokość 2,1 metra;
przypominamy, że metr sześcienny wody ma masę tony, czyli 1 000 kg – czyli sama woda w Afrykarium ma masę 15 000 ton (!), czyli tyle, co na przykład 100 wielorybów (po 150 ton każdy) lub tyle co 3 000 dorosłych słoni (po 5 ton każdy);
już we wczesnym średniowieczu alchemicy i aptekarze podejmowali próby „stworzenia” sztucznej wody morskiej;
wytworzenie stabilnej i nietoksycznej mieszanki różnych soli i mikroelementów, której rozpuszczenie w słodkiej wodzie prowadziło do otrzymania wody morskiej udało się dopiero w 1964 roku, a dwa lata później taką „sztuczną” wodę morską zastosowano w Aquarium of Niagara Falls w Kanadzie.

Zachęcam do obejrzenia filmów związanych z Afrykarium:

Zadanie:

Źródło:
https://visitwroclaw.eu/miejsce/afrykarium-wroclaw
http://zoo.wroclaw.pl/pl/afrykarium.html
https://www.dzieckowpodrozy.pl/afrykarium-wroclaw-ceny-opinie-oceanarium-atrakcje/

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

10-12-2020

Szachy 7

Witamy serdecznie, przesyłamy część siódmą zadań szachowych.

Dla początkujących: nowa figura hetman z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: ćwiczenia matowania w dwóch ruchach z wykorzystaniem hetmana, lekkiej figury lub pionka, z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy, Adam Świder i Paweł Rogacz

09-12-2020

Dyskusyjny Klub Filmowy 7

Witajcie,

Cały czas kontynuujemy serię filmów, który zrobił na nas wrażenie. Pozostajemy w klimacie długich jesiennych wieczorów. Film jak i poprzednie nie jest nowy ale warty obejrzenia – nic nie traci na czasie. Zwróćcie uwagę na ilość nagród i nominacji jakie otrzymał. Nie bez znaczenia jest obsada filmu. W trakcie seansu osobom wrażliwym przydadzą się chusteczki.

UWIERZ W DUCHA ( Ghost )
Rok produkcji: 1990
Czas trwania: 2 godz. 8 min.
Reżyseria: Jerry Zucker
Scenariusz: Bruce Joel Rubin
Gatunek: Dramat / Fantasy / Komedia / RomansProdukcja: USA
Premiera: 13 lipca 1990 (świat)

Nagrody i nominacje:

Oscary 1991

WYGRANE (2) OSCARY

Oscar – Najlepsza aktorka drugoplanowa- Whoopi Goldberg

Oscar – Najlepszy scenariusz oryginalny- Bruce Joel Rubin

NOMINACJE (3) OSCARY

Oscar – Najlepszy film- Lisa Weinstein

Oscar – Najlepsza muzyka oryginalna- Maurice Jarre

Oscar – Najlepszy montaż- Walter Murch

Złote Globy 1991

WYGRANE (1) ZŁOTE GLOBY

Złoty Glob – Najlepsza aktorka drugoplanowa- Whoopi Goldberg

NOMINACJE (3) ZŁOTE GLOBY

Złoty Glob – Najlepsza komedia lub musical

Złoty Glob – Najlepszy aktor w komedii lub musicalu- Patrick Swayze

Złoty Glob – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu- Demi Moore

BAFTA 1991

WYGRANE (1) BAFTA

BAFTA – Najlepsza aktorka drugoplanowa- Whoopi Goldberg

NOMINACJE (3) BAFTA

BAFTA – Najlepszy scenariusz oryginalny- Bruce Joel Rubin

BAFTA – Najlepsze efekty specjalne

BAFTA – Najlepsza charakteryzacja- Ben Nye Jr.

Saturny 1991

WYGRANE (3) SATURNY

Saturn – Najlepszy film fantasy

Saturn – Najlepsza aktorka- Demi Moore

Saturn – Najlepsza aktorka drugoplanowa- Whoopi Goldberg

NOMINACJE (6) SATURNY

Saturn – Najlepszy aktor- Patrick Swayze

Saturn – Najlepszy aktor drugoplanowy- Tony Goldwyn

Saturn – Najlepsza reżyseria- Jerry Zucker

Saturn – Najlepszy scenariusz- Bruce Joel Rubin

Saturn – Najlepsza muzyka- Maurice Jarre

Saturn – Najlepsze efekty specjalne

People’s Choice 1991

WYGRANE (1) PEOPLE’S CHOICE

Kryształowa Statuetka – Ulubiony dramat

Kryształowa Statuetka

Satelity 2007

NOMINACJE (1) SATELITY

Satelita – Najlepsze wydanie DVD klasyków kina- za wydanie kolekcjonerskie

Amerykańska Gildia Scenarzystów 1991

NOMINACJE (1) AMERYKAŃSKA GILDIA SCENARZYSTÓW

WGA – Najlepszy scenariusz oryginalny- Bruce Joel Rubin

Amerykański Instytut Filmowy 2004

WYGRANE (1) AMERYKAŃSKI INSTYTUT FILMOWY

Lista 100 najlepszych piosenek filmowych wszech czasów (rok 2004) – 027. miejsce- „Unchained Melody”, wyk. The Righteous Brothers

2002

WYGRANE (1) AMERYKAŃSKI INSTYTUT FILMOWY

Lista 100 najlepszych amerykańskich melodramatów wszech czasów (rok 2002) – 019. miejsce

Amerykańskie Stowarzyszenie Montażystów 1991

NOMINACJE (1) AMERYKAŃSKIE STOWARZYSZENIE MONTAŻYSTÓW

Eddie – Najlepszy montaż filmu fabularnego- Walter Murch

Amerykańskie Stowarzyszenie Operatorów Filmowych 1991

NOMINACJE (1) AMERYKAŃSKIE STOWARZYSZENIE OPERATORÓW FILMOWYCH

ASC – Najlepsze zdjęcia do filmu fabularnego- Adam Greenberg

Hugo 1991

NOMINACJE (1) HUGO

Hugo – Najlepsza prezentacja dramatyczna- Bruce Joel Rubin, Jerry Zucker

Japońska Akademia Filmowa 1991

NOMINACJE (1) JAPOŃSKA AKADEMIA FILMOWA

Ryuu Masayuki – Najlepszy film zagraniczny

O czym jest film:

Sam Wheat (Patrick Swayze) i Molly Jensen (Demi Moore) są w sobie zakochani po uszy i nigdy jeszcze nie byli tak szczęśliwi. Dramat rozpoczyna się, gdy Sam w dość przypadkowych okolicznościach traci życie. Jego duch pozostaje nadal na Ziemi i desperacko poszukuje możliwości kontaktu z Molly, aby ostrzec ją przed grożącym niebezpieczeństwem. Oda Mae Brown (Whoopi Goldberg) – czarnoskóra szarlatanka – zarabiająca na życie jako medium w kontaktach z duchami, ze strachem odkrywa, że dysponuje prawdziwą mocą. Duch Sama odnajduje ją i nakazuje skontaktować się z Molly.
opis dystrybutora dvd

Ciekawostki o filmie:

Molly Ringwald, Kim Basinger, Madonna, Mary Steenburgen, Kathleen Turner, Debra Winger, Meg Ryan i Jennifer Jason Leigh z różnych powodów odrzuciły rolę Molly Jensen. Ponadto pod uwagę do wcielenia się postać brane były: Michelle Pfeiffer, Geena Davis, Nicole Kidman i Andie MacDowell. Angaż ostatecznie otrzymała Demi Moore.

Rola Ody Mae Brown nie była napisana z myślą o Whoopi Goldberg, ale Patrick Swayze, wielbiciel Whoopi, przekonał producentów, że to ona najlepiej zagra tą rolę.

Bruce Willis odrzucił rolę Sama Wheata, gdyż myślał, że film nie zarobi na siebie. Propozycję otrzymał także Paul Hogan, który jednak wybrał pracę nad „Prawie jak Anioł”. Ponadto pod uwagę brani byli: Kevin Bacon, Alec Baldwin, Nicolas Cage, Kevin Costner, Tom Cruise, Johnny Depp, David Duchovny, Harrison Ford, Mel Gibson, Tom Hanks, Kevin Kline, Dennis Quaid, Mickey Rourke i John Travolta.

Patti LaBelle, Oprah Winfrey i Tina Turner były rozważane do roli Ody Mae Brown.

Film kręcono w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA) oraz w Los Angeles (Kalifornia, USA).

Podczas pokazów filmu w Monterrey, Meksyk, kobieta na widowni wręczała koperty podpisane „Solo para mujeres” (tylko dla kobiet) zawierały one chusteczki.

Jerry Zucker opisał efekt, jaki chciał uzyskać, gdy Sam przechodzi przez ściany jako zanurzanie serwetki w kawie.

Przeraźliwe dźwięki robione przez „demony cienie” są dźwiękami niemowlaków, ale odtworzonymi w bardzo dużym zwolnieniu.

W 2002 roku film zajął 3 miejsce w ankiecie na najlepsze filmy na randkę przeprowadzonej wśród Amerykanów przez kanał telewizyjny E!

W 2002 roku znalazł się na 3. miejscu w rankingu przeprowadzonym przez brytyjską sieć sklepów Woolworths na największe wyciskacze łez.

Okres zdjęciowy trwał od 24 lipca do 5 grudnia 1989 roku.

Źródło: https://www.filmweb.pl

Zadania:

Obejrzyjcie film.

Co sądzicie o filmie?

Jakie wywarł na Was wrażenie?

Odpowiedzi zapiszcie w założonych zeszytach, zróbcie zdjęcie i prześlijcie nam na adres e- maila.

Materiały przygotowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak.

08-12-2020

Zajęcia artystyczne nr 7 „Mikołaj”

Mikołaj z rolki po papierze to pomysł na kreatywną pracę plastyczną w klimacie nadchodzących świąt Bożego Narodzenia. Różne ozdoby i dekoracje wykonywane przed świętami pozwolą Wam stopniowo poczuć klimat nadchodzących dni pełnych wyjątkowych chwil, refleksji i czasu w rodzinnym gronie.

Do pracy przyda się: rolka po papierze toaletowym lub ręcznikach kuchennych, ewentualnie zwinięty w rulon sztywny papier, kolorowe kartki, odrobina waty, kredki, nożyczki, klej.

Wykonanie: Rolkę od papieru owijamy czerwoną kartką tworząc dla naszego Mikołaja ubranko. Dolny brzeg kartki zaginamy pod spód i chowamy w środku rolki, a górny zaginamy na kształt czapeczki. Na czubku czapki przyklejamy pompon z waty, a poniżej dolny brzeg czapki. Teraz przyklejamy wycięte elementy z papieru. Najpierw broda, ale tylko brzegi tak, aby reszta odstawała. Dzięki temu nasz Mikołaj będzie bardziej przestrzenny. Następnie przyklejamy buzię, wąsy, oczy i nos. Wąsy przyklejamy tylko na środku, a brzegi wywijamy. Oczka możemy przykleić kreatywne, z plasteliny lub narysować. Teraz przyklejamy jeszcze buty również lekko je zaginając, aby nie były płaskie. Pod spód brody doklejajmy mikołajowe rękawice. Mikołaje na filmie mają buty i rękawice wycięte z kolorowego papieru, ale wy możecie pokolorować buty i rękawiczki wycięte z szablonu w dowolny sposób. W bardziej dopracowanej wersji możecie jeszcze pośrodku przykleić futerko z waty, dorysować pas i guziki, ale nie jest to koniecznie, wersja bez tych detali jest równie urocza. Zapraszamy na film poniżej. Wszystko doskonale prezentuje poniższy filmik:

Opracowanie:
Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

07-12-2020

Zajęcia plastyczne nr 7

Potrzebne materiały:

plastikowe kubki białe lub czerwone
ruchome oczka, guziki
wata
druciki kreatywne, sznurek, pompony
kolorowy brystol
klej (Magik), nożyczki, czarny marker, farby akrylowe, pędzelek

WYKONANIE

Kubki malujemy na pożądany kolor. Z kolorowego brystolu wycinamy czapeczki. W kubku robimy za pomocą nożyczek dziurki, tak żeby przełożyć przez nie druciki kreatywne (od spodu zaginamy tak, aby nie wypadły). Przyklejamy wszystkie elementy. Czapki ozdabiamy pomponami z waty, opcjonalnie pomponów, guzików itd. Markerem malujemy buźki.

Zapraszamy do wspólnych zajęć w poniedziałek o 18.00

Pozdrawiamy życząc zdrowia
Panie Katarzyna Szymczak I Dorota Brożek

Koło Teatralne nr 7

„Skrzypek na dachu”

Witajcie serdecznie na naszej zdalnej stronie. Niestety takie czasy. Na szczęście, Opera Dolnośląska gości nas na swoich wirtualnych deskach! Ostatnio rozmawialiśmy o jej niesłychanych wydarzeniach! Przerabialiśmy już spektakl operowy Pucciniego pod tytułem „Cyganeria” oraz balet „Giselle” Adolphea Adama. Ktoś wspomniał o „Skrzypku na dachu”! Już się umówiliśmy na wyjście do naszej Opery, jak tylko będzie wystawiane to wydarzenie (do wiadomości tych , których nie było na ostatnich zajęciach) i oczywiście, kiedy skończy się pandemia. Już nie możemy się doczekać. Lecz zanim to wszystko się wydarzy, obiecaliśmy sobie, że trochę pośpiewamy. A zatem oto fragment tekstu:

Gdybym był bogaczem
Jaba daba daba jaba daba daba daba dam
Cały dzień bym jaba dabada
Gdybym ja był wielki Pan
Pracy bym się brzydził
Jaba daba daba jaba daba daba daba dam
Gruby portfel gdybym to ja miał
Jaba daba daba daba dam

A teraz słów kilka na temat samego spektaklu.

„Skrzypek na dachu” jest adaptacją powieści Szolema Alejchema i opowiada o losach żydowskiej rodziny, która została wygnana przez carskich oficerów ze wsi Anatewka.

Anatewka to mała wioska, zagubiona gdzieś na rubieżach carskiej Rosji. W Anatewce mieszka społeczność żydowska, od lat sąsiadująca z prawosławnymi Rosjanami. Niestety w ich spokojne, uporządkowane wedle tradycji świata , wkradają się zmiany, wywodzące się z ducha nowo powstałego ruchu komunistycznego . W zaistniałej sytuacji politycznej, widoczna staje się narastająca niechęć do Żydów, w konsekwencji której Żydzi zmuszeni byli opuścić Anatewkę.

Głównym bohaterem „Skrzypka na dachu” jest biedny mleczarz Tewje, który zdając sobie sprawę z nieuchronności nadchodzących zmian ,wadzi się z Bogiem, w takt piosenki „Gdybym był bogaty”.

Zadanie: Kochani, gorąco zachęcam Was do obejrzenia i wysłuchania fragmentu sztuki pod tytułem „Skrzypek na dachu” w wykonaniu aktorów Opery Dolnośląskiej we Wrocławiu, pod dyrekcją pani Ewy Michnik.

Zagadka nr 1: W samej sztuce nie ma tytułowego skrzypka, zatem jak myślicie, do czego odnosi się tytuł „Skrzypek na dachu”? Swoje odpowiedzi zanotujcie w zeszytach do nauki zdalnej. Porozmawiamy o tym podczas naszych spotkań poniedziałkowych.

Zagadka nr 2: Co to jest „musical”? Poszukajcie odpowiedzi i zapiszcie w zeszytach.

Pozdrawiamy Was serdecznie i życzymy Wam i nam, abyśmy mogli wspólnie i na żywo doświadczyć niezwykłości tego musicalu w Operze Dolnośląskiej!

Pani Magdalena Czechowicz i pani Anna Roguska

Źródła:
https://www.youtube.com/watch?v=0D1AJG9CDZE&feature=youtu.be
https://gazetawroclawska.pl/musical-skrzypek-na-dachu-w-operze-wroclawskiej-recenzja/ar/734857
https://ising.pl/skrzypek-na-dachu-gdybym-byl-bogaczem-tekst

04-12-2020

Qlturka nr 6

Moi drodzy, zbliżamy się do wspaniałego czasu, jakim jest Boże Narodzenie. Zapewne wielu z Was pamięta kolorowy, pełen smakołyków i wspaniałych dekoracji Jarmark, który cieszył mieszkańców Wrocławia i okolic w okresie przedświątecznym. W tym roku, z uwagi na sytuację pandemiczną, nie odwiedzimy wspólnie Jarmarku… Aby wprowadzić Was w świąteczny nastrój, zapraszam na alternatywną wycieczkę…

Pierwszy Jarmark na wrocławskim rynku był zorganizowany już 500 lat temu! Nazywał się wówczas Kind’l Markt, powstał w drugiej połowie XVI wieku. Na początku było to zaledwie kilka stoisk, ale w późniejszym okresie Jarmark urósł do niesamowitych rozmiarów. Zajmował większą powierzchnię centrum miasta, gdyż zaczynał się na Podwalu, a kończył aż pod Uniwersytetem Wrocławskim. Stoiska okrążały cały Rynek i plac Solny, gdzie wrocławianie mogli nabyć piękną choinkę. Przejście Jarmarku na pieszo wymagało pokonania prawie 2 km.

Na Jarmarku Wrocławskim nie mogło zabraknąć świątecznych przysmaków: jabłek w glazurze, ciast, orzechów, świeżych ryb i pierników. Znaleźć tam można było także upominki dla najbliższych, a także napić się tradycyjnego grzańca.

II wojna światowa przerwała organizację tradycyjnego Jarmarku, który ponownie zawitał na wrocławskim Rynku dopiero pół wieku później…

W ubiegłych latach teren Jarmarku był kolorowy, rozmaity, zachęcający dużych i małych do wspólnego świętowania, zabawy i uśmiechu. W rozmieszczonych drewnianych domkach można było zakupić świąteczne upominki dla najbliższych, piękne ozdoby i dekoracje, rozmaite smakołyki, a głodni i spragnieni mogli przebierać w ciepłych i zimnych daniach, napojach i słodkościach. Dla najmłodszych powstał Bajkowy Lasek, w którym pociechy przenosiły się do bajkowego świata „Czerwonego Kapturka”, ”Królewny Śnieżki” czy „Pinokia”. Dla potrzebujących emocji i rozrywki, na samym środku Wrocławskiego Rynku stanęła rozświetlona karuzela oraz pędząca ciuchcia.

Nie zabrakło też ciekawych i radosnych występów na świątecznej scenie: kolędowanie, spotkanie z Mikołajem, gry i zabawy dla dzieci, to tylko część atrakcji, z których można było korzystać.

Zachęcam do obejrzenia Jarmarku z ubiegłych lat:

Jarmark 2019 https://youtu.be/EMxJ49A_0hI

Jarmark 2018 https://youtu.be/lhgFWax7Lk8

Jarmark 2017 https://youtu.be/W0z4tGvRq6Q

Jarmark 2016 https://youtu.be/h9aFqXCpr5c

Organizatorzy zapowiadają, że przygotowania do tegorocznego Jarmarku rozpoczęły się już dawno temu, więc Jarmark nie zostaje odwołany, tylko przełożony w czasie. Nowy termin jeszcze nie jest znany…

ZADANIE

Zwierzaki już szykują piękną choinkę, ale gdzieś wkradły się błędy. Znajdź 7 różnic pomiędzy obrazkami.

Źródło:
https://www.jarmarkbozonarodzeniowy.com/jarmark
https://www.wroclaw.pl/go/wydarzenia/rozrywka/1278003-jarmark-bozonarodzeniowy-2019
http://www.supercoloring.com/pl/lamiglowki

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

03-12-2020

Zajęcia szachowe 6

Witamy serdecznie, przesyłamy część szóstą zadań szachowych.

Dla początkujących: nowa figura goniec (pion jako cel nieruchomy nie wykonuje ruchu) z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: ćwiczenia matowania w dwóch ruchach z wykorzystaniem hetmana, lekkiej figury lub pionka z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy, Adam Świder i Paweł Rogacz

02-12-2020

Dyskusyjny Klub Filmowy 6

Witajcie w kolejnej odsłonie naszych zajęć. W tym tygodniu chcielibyśmy zaproponować Wam film kultowy, jakim jest „Forrest Gump”. Jest to film romantyczny, ciepły, dowcipny, mądry i pełen humoru. Nie epatuje przemocą. Brawurowo w główną rolę wcielił się Tom Hanks. Film płynnie przedstawia historię Forresta na tle ważnych wydarzeń z historii USA, począwszy od lat 50 XX wieku.

Tom Hanks wcielił się w rolę młodego człowieka. Niezbyt mądrego, ale o wielkim sercu. Ale czy rzeczywiście Forrest nie był zbyt mądry? Wydaje mi się, że miał wielką mądrość życiową. Wszystko co robił Gump było pełne pasji. Niezależnie czy grał w football, tenisa stołowego, prowadził biznes czy walczył w Wietnamie – zawsze był wierny sobie oraz poszukiwał miłości swojej przyjaciółki – Jenny Curran. Cały film zrobiony jest w formie opowieści Foresta o swoim życiu przypadkowym osobom na przystanku autobusowym. Razem z nieznajomymi na przystanku dowiadujemy się o trudnym dzieciństwie głównego bohatera, jego przygodami na wojnie w Wietnamie, hipisami, połowami krewetek czy poznawaniem takich ludzi, jak Elvis Presley, John Lennon czy John F. Kennedy. Forrest zawsze kierował się uczuciami. Nie zważał na konsekwencje i był wierny sobie. Miał dziecięcą umiejętność nazywania rzeczy po imieniu, a także był szalenie wyrozumiały i potrafił kochać. Wydaje mi się, że patrząc na Gumpa zadajemy sobie pytanie: co my zrobimy, żeby osiągnąć swój cel. Jak dużo determinacji włożymy aby do niego dążyć?

Film jest niezwykle ciepły. Ma piękne zdjęcia i rewelacyjną muzykę. Powstał na podstawie książki o tym samym tytule, którą również polecamy. Obsada buduje klimat tego filmu w 100%. Moim zdaniem rola Forresta Gumpa jest jedną z lepszych w karierze Toma Hanksa. Rewelacyjnie zagrała Robin Wright Pen – platoniczna miłość Forresta. Kobieta upadła z trudną przeszłością, dążąca do samozatracenia. Mamę Gumpa zagrała Sally Field i była w tej roli bardzo wiarygodna. Reżyserem filmu był Robert Zemeckis. Film zdobył 5 Oscarów i 2 Złote Globy.

Czy oglądaliście ten film?

Co uważacie na temat mądrości Forresta?

Czy uważacie że „Życie jest jak pudełko czekoladek”?

Co Wy myślicie o tym filmie?

Dajcie nam znać na Teamsie i koniecznie zapiszcie w swoich zeszytach.

Opracowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak

01-12-2020

ZAJĘCIA ARTYSTYCZNE NR 6 „MOTYLE MALOWANE GĄBKĄ”

POTRZEBUJESZ:

Gąbkę do naczyń
Gumkę recepturkę
Farby plakatowe
Pędzel
Kartkę
Korek lub nakrętkę

Kilkakrotnie oplatamy gumką gąbkę pośrodku. Dzięki temu uzyskamy kształt motylich skrzydeł. Następnie pędzlem nanosimy na gąbkę farbę w dowolnych kolorach. Mogą to być barwne paski, plamy. Odciskamy na kartce kształt motyla. Następnie wykonujemy odwłok-jest to bardzo proste przy użyciu korka lub nakrętki-maczamy go w farbie i odciskamy kółka. Na samym końcu malujemy czułki i piękny, wielobarwny motyl gotowy. W razie potrzeby zerknij na filmik, gdzie wszystko jest dokładnie pokazane krok po kroku:

Opracowanie: Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

30-11-2020

Zajęcia plastyczne nr 6

Frotaż z liści

Frotaż to bardzo prosta, szybka i efektowna technika plastyczna.

Przygotuj:

Różne kształty liści
Kartki
Kredę
Suche pastele lub węgiel

Sposób wykonania:

Pod kartkę kładziemy liść, a następnie pocierając kartkę położonym na płasko węglem lub kredą odciskamy fakturę liścia. Mieszając różne kolory można uzyskać ciekawe efekty.

Zapraszamy do wspólnych zajęć w poniedziałek o 18.00

Pozdrawiamy życząc zdrowia Panie Katarzyna Szymczak i Dorota Brożek

Koło Teatralne nr 6

„Opowieść Wigilijna”

Zachęcamy Was dzisiaj do obejrzenia filmu na podstawie książki Charlesa Dicensa pt. Opowieść wigilijna (tytuł oryginalny „A Christmas Carol”). Jest to opowiadanie nawiązujące do Wigilii Bożego Narodzenia. Książka ukazała się po raz pierwszy 19 grudnia 1843 roku z ilustracjami Johna Leecha.

Opowiadanie Charlesa Dickensa jest napisane w stylu wiktoriańskim. Pokazuje głębokie doświadczenie i przemianę skąpca Ebenezera Scrooge’a, zachodzącą w czasie nocy wigilijnej. Jest on samotnikiem, nielubiącym ludzi, a dbającym jedynie o pomnażanie swojego majątku. W noc wigilijną ukazuje mu się duch Jakuba Marleya – jego zmarłego partnera w interesach, cierpiącego pod ciężarem łańcucha win, który wykuł sobie za życia. Ta wizyta ma uchronić Scrooge’a przed podobnym losem. Początkowo nieufny, Ebenezer zmienia zdanie pod wpływem wizyt kolejnych duchów: Ducha Dawnych Świąt Bożego Narodzenia, Ducha Obecnych Świąt i Ducha Świąt przyszłych. Pokazują one bohaterowi sceny z jego życia przeszłego, teraźniejszego i przyszłego. Przerażony wizją samotnej śmierci, Scrooge pojmuje beznadziejność takiego trybu życia i nastawienia do innych ludzi, staje się z powrotem szczodrym, serdecznym człowiekiem, jakim był za młodu, przed śmiercią siostry, jedynej jak się zdawało osoby, która kiedykolwiek troszczyła się o niego.

„Opowieść wigilijna” była niespodziewanym sukcesem Charlesa Dickensa. Pierwszy nakład wyniósł 6 tysięcy egzemplarzy i został wyprzedany w ciągu zaledwie trzech dni. Dickens napisał książkę przede wszystkim z zamiarem spłacenia swoich długów karcianych.

Dickens był pierwszym sławnym pisarzem, który zdecydował się na publiczne odczytanie swego dzieła. Lektura odbyła się podczas Świąt Bożego Narodzenia w Birmingham w 1852 roku. Zgromadzeni mieszkańcy (około 2 tysięcy osób) zareagowali bardzo entuzjastycznie na występ Dickensa. Pisarz rozpoczął odczyt następującymi słowami: „Panie i Panowie, muszę powiedzieć, że żywię wielki sentyment wobec Birmingham i jego mężczyzn. Pozwólcie mi naprawić drobne przeoczenie i dodać, że do kobiet z Birmingham również. Pierścień, który noszę na moim palcu, to dawny prezent z Birmingham. Gdybym pocierając go, miał możliwość przywołania ducha, który był posłuszny pierścieniowi Alladyna, szczerze zapewniam, że moim pierwszym poleceniem wobec tego geniusza byłoby to, aby osobiście pojawił się w Birmingham i załatwił jego największe bolączki. A teraz mam przyjemność, aby podczas dzisiejszego wieczoru przeczytać ‚Opowieść wigilijną’ w czterech strofach”.

Zadanie: Obejrzyjcie film „Opowieść Wigilijna” i zastanówcie się, która postać chcielibyście zagrać i dlaczego? Odpowiedź wpiszcie do zeszytu pracy zdalnej. Pamiętacie, że w naszym Ośrodku odbyły się dwa przedstawienia tej opowieści?

Ciekawostka: Czy wiecie, że opowiadanie Charlesa Dicensa było wielokrotnie tłumaczone i wydawane jako „Opowieść wigilijna” ale oryginalny tytuł brzmi „Kolęda prozą?

Przyjemnego oglądania!
pani Magdalena Czechowicz i pani Anna Roguska
Do zobaczenia!

Źródła:
1. https://booklips.pl/zestawienia/11-interesujacych-faktow-na-temat-opowiesci-wigilijnej-charlesa-dickensa/
2. https://pl.wikipedia.org/wiki/Opowie%C5%9B%C4%87_wigilijna

27-11-2020

Qlturka nr 5

Ciekawy obiekt w samym sercu miasta to piękna sala koncertowa zwana Narodowym Forum Muzyki. Wybudowany w latach 2007-2010 sporych rozmiarów obiekt to nie tylko sala koncertowa mieszcząca 1800 osób, ale także trzy dodatkowe sale kameralne, powierzchnie konferencyjno-biurowe oraz przestrzeń wystawiennicza. Pod gmachem NFM znajduje się parking podziemny na 660 samochodów. Przyjrzyjmy się bliżej temu miejscu…

Na początek odrobina historii…

Przed 1807 rokiem mieścił się tutaj wojskowy plac ćwiczeń, który zlokalizowany był w sąsiedztwie Pałacu Królów Pruskich.

W okresie 1807-1945 plac zmienił się w przestrzeń rekreacyjno-spacerową, a to za sprawą likwidacji okolicznych murów miejskich przez napoleońskich zwycięzców nad pruskimi obrońcami. Powiększony plac wykorzystywany był do defilad i publicznych uroczystości. W latach 30. Plac był także miejscem urządzania imprez masowych.

W latach 1945-2000 teren nadal był przestrzenią do organizacji imprez, a pierwszym wydarzeniem po zakończeniu II wojny światowej była defilada powracających wojsk. W późniejszym okresie, przez plac prowadziła tymczasowa linia kolejowa, służąca do wywozu gruzu ze zniszczonego miasta. Do połowy lat 50. Plac ten nosił nazwę placu Prezydenta Bolesława Bieruta. W latach 60. i 70. urządzano tutaj Kiermasz Książki, później był to teren półlegalnego targowiska, a pod koniec lat 90. organizowano tu darmowe koncerty pod gołym niebem.

Na początku XXI wieku stworzono na przestrzeni placu skatepark z rampami, boksami i barierkami. Przyjeżdżali tu skaterzy, BMX-owcy i rolkarze z całego miasta, by doskonalić swoje umiejętności. Niestety w sierpniu 2005 zdarzył się śmiertelny wypadek, po którym zlikwidowano skatepark. Jak wyglądał ten teren, możecie zobaczyć tutaj:

Ciekawostki o Narodowym Forum Muzyki…

Obiekt został stworzony według projektu Autorskiej Pracowni Architektury Kuryłowicz & Associates, wyłonionego podczas międzynarodowego konkursu architektonicznego. Powierzchnię budynku tworzy sześć kondygnacji nadziemnych i trzy podziemne. W gmachu znajdują się cztery sale koncertowe, studio nagrań, przestrzeń konferencyjno-biurowa, punkty gastronomiczne oraz sklep muzyczny. Korytarze pełnią często funkcję przestrzeni wystawienniczej.

Kształt obiektu miał przypominać instrument muzyczny: forma obiektu i materiał, z który go pokrywa przypomina pudło rezonansowe instrumentu strunowego. Foyer, pokryte innowacyjnym materiałem, poprzez zastosowanie barw czerni i bieli, przypomina klawiaturę fortepianu.

Sala główna to miejsce organizacji dużych wydarzeń, m.in. koncertów, występów kabaretowych, widowisk. Składa się z parteru, amfiteatru, chóru i trzech balkonów. Jej akustyka została tak zaprojektowana, by dostosowana była do każdego repertuaru. Puste przestrzenie okalające salę i ruchome ściany oraz podwieszane sufity pozwalają na regulację głośności brzmienia każdego dźwięku.

Wszystkie sale koncertowe są odizolowane akustycznie od pozostałych części budynku, a przede wszystkim od hałasów zewnętrznych, w szczególności ulicznych. Dzięki zastosowaniu najwyższych standardów akustycznych, podczas koncertów w NFM nie usłyszymy nic, poza wszechogarniającą muzyką.

W ubiegłych latach Qlturka odwiedziła Narodowe Forum Muzyki kilkukrotnie…

Zachęcam do odwiedzenia Narodowego Forum Muzyki online:

Źródło:

https://www.nfm.wroclaw.pl/nfm/o-nfm

https://childdevelop.pl

https://pl.wikipedia.org/wiki/Plac_Wolno%C5%9Bci_we_Wroc%C5%82awiu

ZADANIE:
Uzupełnij krzyżówkę muzyczną wpisując nazwy instrumentów w odpowiednie pola.

Opracowanie: Małgorzata Ziernik

26-11-2020

Zajęcia szachowe 5

Witamy serdecznie!

Przesyłamy część piątą zadań szachowych.

Dla początkujących: nowa figura wieża (pion jako cel nieruchomy nie wykonuje ruchu, ale może zbić wieżę), z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

Dla bardziej zaawansowanych: ćwiczenia matowania w dwóch ruchach z wykorzystaniem hetmana, lekkiej figury lub pionka, z książki Ireneusz Gawle i Jerzy Moraś „Damy mata”.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie , sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy Adam Świder i Paweł Rogacz

25-11-2020

Dyskusyjny Klub Filmowy 5

Witajcie,

Chcielibyśmy Wam zaproponować kolejny film, który zrobił na nas wrażenie. Pozostajemy w klimacie długich listopadowych (jesiennych) wieczorów. Film nie jest nowy, ale tematyka bardzo na czasie. Dla osób wrażliwych przydadzą się pod ręką chusteczki.

MIĘDZY PIEKŁEM A NIEBEM ( What Dreams May Come )

Rok produkcji: 1998
Czas trwania: 1 godz. 53 min.
Reżyseria: Vincent Ward
Scenariusz: Ronald Bass
Gatunek: Fantasy / Melodramat
Produkcja: Nowa Zelandia / USA
Premiera: 28 września 1998 (świat)

Nagrody i nominacje

Oscar 1999 – Najlepsze efekty specjalne- nagrodzeni Joel Hynek, Nicholas Brooks, Stuart Robertson, Kevin Scott Mack;

Nominacje: Oscar – Najlepsza scenografia Cindy Carr, Eugenio Zanetti;

Złoty Satelita – Najlepsze efekty specjalne;

Amerykańska Gildia Scenografów – Najlepsza scenografia w filmie Christian Wintter, Eugenio Zanetti, Jim Dultz, Tomas Voth.

O czym jest film?

Ile trzeba uczucia, by pokonać Piekło – oto pytanie, które stawiają sobie widzowie oglądając „Między piekłem a niebem”. Niezwykle sugestywną i wzruszającą zarazem wizję życia po życiu, wyróżnioną Oscarem za niesamowite wprost efekty specjalne. Po tragicznej śmierci dzieci w wypadku samochodowym Chris Nielsen (Robin Williams) skupia się na ratowaniu żony Annie (Annabella Sciorra), która popadła w manię samobójczą. Niestety, on również ginie w wypadku drogowym. Niebo, do którego się dostał, skomponowane jest z plastycznych wizji Annie. Wędrując po świecie jej obrazów odnajduje nie tylko wspomnienia szczęśliwych dni, ale i dusze. Tkwi teraz na samym dnie piekła, pogrążona w głębokim letargu. Czy Chris zdoła ją wyrwać z mrocznej otchłani?
opis dystrybutora dvd

Ciekawostki o filmie:

Annette Bening była kandydatką do roli Annie Nielsen.

Muzykę do filmu napisał Ennio Morricone, ale została ona odrzucona.

Zdjęcia do filmu powstawały w Alamada, Woodside, Oakland, Piedmont, San Francisco, San Jose, San Rafael, Treasure Island (Kalifornia, USA) oraz w rezerwacie Indian Blackfeet, Parku Narodowym Glacier (Montana, USA), nad wodospadem Niagara Falls (Nowy Jork, USA) oraz nad wodospadami Angel Falls w Wenezueli.

Okres zdjęciowy do filmu trwał od 25 czerwca do 7 października 1997 roku.

Źródło: https://www.filmweb.pl

Zadania:

Obejrzyjcie film.

Co sądzicie o filmie?

Jakie wywarł na Was wrażenie?

Odpowiedzi zapiszcie w założonych zeszytach, zróbcie zdjęcie i prześlijcie nam na nasz adres e- mail.

Materiały przygotowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak.

24-11-2020

ZAJĘCIA KREATYWNE nr 5

Zabawa plastyczna – jesienne drzewo

Pomoce: duża kartka papieru, kredki lub pisaki, farby w kolorach jesieni (żółte, pomarańczowe, brązowe, ciemno zielone).
Opis zabawy: Na dużej kartce papieru rysujemy konar drzewa wraz z gałęziami. Następnie przy użyciu farby w jesiennych kolorach smarujemy rączki i odbijamy je na gałęziach tworząc liście.

Link do obejrzenia:

Przygotowanie: Sławomir Jabczyk i Jolanta Rus i Maria Bzdyl

23-11-2020

Zajęcia plastyczne nr 5

Przygotuj:
• garść polnych roślin, a nawet trawy lub chwastów
• arkusz sztywnej folii przezroczystej A4 (np. ofertówka, koszulka na dokumenty itp.)
• arkusz folii samoprzylepnej A4 (lub zwykłej folii transparentnej)
• dziurkacz
• kawałek sznurka
• farby kryjące 1-3 kolory
• wodę

JAK ZROBIĆ WITRAŻ ROŚLINNY

Technika plastyczna mieszana

Przygotuj świeże rośliny. Ułóż je na folii w dowolny sposób. Posyp płatkami kwiatów, listkami lub drobnymi kawałkami roślin. Upuść kilka kropel lekko rozwodnionej farby i rozprowadź ją palcami.
Nakryj całość arkuszem folii samoprzylepnej i przygładź dłońmi. Obserwuj jak farba rozlewa się i „wędruje” pod folią. Przedziurkuj, przewlecz sznurek i powieś na gałęzi lub w oknie.

Zapraszamy do wspólnych zajęć w poniedziałki o 18.00
Pozdrawiamy życząc zdrowia Panie Katarzyna i Dorota

Koło Teatralne nr 5

Giselle

Listopad to czas wirtualnych przedstawień Opery Wrocławskiej. Jest to odpowiedź na decyzję o zamknięciu dla publiczności placówek kultury. Transmisje na żywo oraz nagrania spektakli są udostępniane na kanale YouTube Opery Wrocławskiej.

Straszny Dwór” pod dyrekcją Michała Klauzy transmitowany był na żywo w dniu 102 rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości i oglądało go w internecie niemal 17 tysięcy widzów. Jeszcze w tym miesiącu, bo 28 listopada o godz. 19, na wirtualnych deskach Opery wystawiany będzie balet „Giselle” Adolphea Adama, w choreografii Zofii Rudnickiej i Ewy Głowackiej. Usłyszymy również Orkiestrę Opery Wrocławskiej, pod batutą Adama Banaszaka.

„Giselle” jest to romantyczna opowieść o miłości silniejszej niż śmierć. Oparta na legendzie spisanej przez Heinricha Heinego. Opowiada historię pięknej, wiejskiej dziewczyny, która zakochuje się w Księciu przebranym za wieśniaka. „Giselle” uznawany jest za najpiękniejszy balet romantyczny XIX wieku i przedstawiony został w dwóch aktach.

I. W pewnej wiosce mieszka piękna dziewczyna o imieniu Giselle. O jej rękę stara się Hilaron, który był leśniczym. Jednak pewnego dnia Giselle spotyka młodzieńca o imieniu Loys i zakochuje się w nim. Nie wie, że ów młodzieniec to przebrany książę Albert, zaręczony z córką księcia Kurlandii, Batyldą. Zazdrosny Hilaron odnajduje rzeczy księcia i demaskuje go. Zrozpaczona Giselle traci zmysły. Jej serce nie wytrzymuje rozpaczy i umiera w ramionach Alberta.

Akt II. Akcja dzieje się na cmentarzu, w środku nocy. Jest to miejsce nawiedzone przez wiły, duchy dziewcząt, którym złamano serce. Wiły za życia zranione przez mężczyzn, po śmierci zabijają każdego napotkanego mężczyznę. Królowa wił, Mirta gałązką mitry przywołuje zjawy, gdyż do ich grona ma dołączyć nowa dziewczyna o imieniu Giselle. Duch dziewczyny wyłania się z grobu i zaczyna tańczyć. Nagle do grobu Giselle przybywa zrozpaczony Albert . Dostrzega zjawę swojej ukochanej i zaczyna z nią tańczyć. Zjawa po chwili znika, a następnie nawołuje księcia chcąc go uchronić przed wiłami. Zaraz potem wiły dopadają Hilarona, który ukrywał się w zaroślach i zmuszają go do tańca. Leśniczy ginie z wyczerpania. Wraz ze wschodem słońca słabnie moc wił i Giselle udaje się ocalić ukochanego. Jednak sama musi wrócić do świata wił i raz na zawsze żegna się z ukochanym księciem.

Zadanie: Zachęcamy Was gorąco do obejrzenia na żywo transmisji baletu Opery Dolnośląskiej pod tytułem „Giselle” na kanale YouTube Opery Wrocławskiej 28 listopada (sobota) o godz. 19. Swoje opinie zapiszcie w swoich zeszytach pracy zdalnej. Wspólnie podczas naszego spotkania na platformie Teams porozmawiamy o tym wydarzeniu.

Ciekawostka: Wiły to postacie z mitologii słowiańskiej. Nazwa „wiła” pochodzi od szaleńczego tańca, w którym wiła wije się, wiruje. Wiły to dusze młodych dziewcząt, które nie zdążyły nacieszyć się życiem.

Przyjemnego oglądania!
pani Magdalena Czechowicz i pani Anna Roguska.
Do zobaczenia!

Źródła:
1. https://e-teatr.pl/wroclaw-opera-wroclawska-zaprasza-na-kolejne-spektakle-online-5564
2. https://www.bajkowyzakatek.eu/2017/09/wiy.html

20-11-2020

Qlturka 4

POPOWICE KIEDYŚ I DZIŚ

Popowice – wrocławskie osiedle, którego historia sięga lat 20 XX wieku. Obecnie znane, duże osiedle, na którym mieści się nasza Szkoła i Ośrodek. Świetny punkt dojazdowy do każdego miejsca w mieście, posiadający połączenia autobusowe i tramwajowe, sklepy, kościół, lokale gastronomiczne oraz piękny park. Zapewne wielu z Was myśli, że to zwykłe blokowisko, jakich wiele… Niekoniecznie! Poznajmy bliżej charakterystyczną uskokowo falującą zabudowę bloków projektu Witolda Molickiego.

Miasto „wchłonęło” Popowice w latach 20 XX wieku. Osiedle zostało zaprojektowane przez Theo Effenbergera jako zabudowa wielorodzinna dla mniej zamożnych oraz szeregowa, jedno- lub kilkurodzinna, dla klasy średniej. Projekt osiedla opierał się na modernistycznych postulatach o dostęp do światła dla każdego, dostęp do przestrzeni, świeżego powietrza, podstawowych wygód i zieleni. Budynki zaprojektowane w zabudowie kwartałowej (na brzegach), otaczały zazielenione podwórka. Powstałe osiedle przeznaczone było dla około 8000 mieszkańców zamieszkujących około 800 mieszkań, usytuowanych w budynkach otaczających zielony dziedziniec, na którym usytuowano kościół i szkołę ludową. Dostęp do tych usług wpisywał się w modernistyczną ideę kompletnej jednostki mieszkaniowej.

Centralnym miejscem Popowic był zielony skwer zwany dziś Placem Wiślanym. Ten niewielki teren znajdujący się dziś na rogu ulic Kwiskiej i Legnickiej powstał w wyniku konkursu, który wygrał architekt Ludwig Moshamer, współpracownik Maxa Berga (to on zaprojektował Halę Stulecia). Pierwotny zamysł skweru zakładał stworzenie przestrzeni przyporządkowanej geometrii, gdzie teren otoczony był drzewami ułożonymi w kwadratową literę C, a otwarta część wychodziła na obecną ul. Legnicką. Wielopasmowa jezdnia wówczas była mniejsza, a pojawiające się na niej samochody nieliczne.

Lawina budowania rozpoczęła się po 1945 roku i była doskonałym polem do działania dla ówczesnych architektów. Po wojennej traumie, nasyceni optymizmem i wieloma pomysłami, zapełniali przestrzenie kolejnymi budynkami. Jednym z takich twórców był Witold Jerzy Molicki. Po zaprojektowaniu pobliskiego Szczepina, w latach 70. XX wieku został głównym projektantem nowych Popowic. Zaproponował postawienie uskokowych falujących bloków, które miały otoczyć osiedle niczym dwie ulice. Powstałe w ten sposób zielone podwórka obecnie tworzą jednolitą całość dla mieszkańca. Nie trzeba daleko iść, by dojść do sklepu, szkoły, przychodni, a nawet kina.

Elementem, który wyróżnia popowickie bloki są charakterystyczne balkony. Molicki wiele czasu poświęcił na wykorzystanie plastycznych możliwości tego elementu. Popowice zaprojektował na planie wąskiego trapezu, układając je uskokowo na kolejnych piętrach. Ich plastyczność początkowo dopełniała wykorzystana kolorystyka, która obecnie została zmieniona w skutek odświeżenia elewacji. Nie bez powodu balkony umieszczone zostały na południowych ścianach. Zdaniem architekta, balkon miał sens od strony nasłonecznionej, czyli południowej.

Osiedle Popowice, powstało w latach 70. Dopiero na przełomie lat 80 i 90 uzupełniono o obiekt sakralny. Kościół Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju to wytwór trójki architektów: Wojciecha Jarząbka, Wacława Hryniewicza oraz Jana Matkowskiego. Kształt bryły obiekt zawdzięcza ikonografii chrześcijańskiej, gdzie drapowany płaszcz oznaczał matczyną opiekę. Ponad nim góruje wieża, która ma symbolizować ręce złożone do modlitwy. Projekt oparty został na jednej figurze geometrycznej, od piwnicy aż po dach budynku. Plan świątyni to dwa złączone ze sobą kwadraty o różnych wielkościach i ściętym narożniku. W kształt kwadratu można tu wpisać niemal wszystko, od otworów okiennych aż po płaskorzeźby dekorujące ławki kościelne.

Źródło:
http://strefakultury.pl/
https://miejscawewroclawiu.pl/popowice-osiedle-z-legendarna-przeszloscia/
https://polska-org.pl/mapy/wroclaw/1939/mapa-001.jpg

ZAGADKA

Poniżej znajduje się mapa Popowic w 1939 roku. Spróbuj wskazać miejsce, gdzie znajduje się nasza szkoła, pobliski kościół, most Milenijny, najbliższa Biedronka. Powodzenia!

Opracowała: Małgorzata Ziernik

Ciekawostka

Rada Miejska Wrocławia, realizując pomysł Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów i Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział Wrocław, zdecydowała, że na osiedlu Nowe Żerniki patronami ulic i skwerów będą polscy i niemieccy architekci. Przyjęto zasadę, że ulice w układzie północ-południe będą nosić nazwiska niemieckich modernistów, którzy przyczynili się do powstania pierwszej wystawy Miejsc Pracy i Zamieszkania (WUWA) w latach 20. ubiegłego wieku. W układzie wschód-zachód ulice na Nowych Żernikach uhonorują polskich modernistów i postmodernistów. Patronami ulic na Nowych Żernikach będą: Andrzej Frydecki, Heinrich Lauterbach, Krystyna i Marian Barscy, Tadeusza Brzoza, Ernst May, Hans Poelzig, Max Berg, Witold Lipiński, Mieczysław Zlat. Skwer na osiedlu będzie imienia Hansa Scharouna. Nazwy kolejnym ulicom będą nadawane wraz z rozbudową Nowych Żernik. Ulicę umożliwiającą wjazd na osiedle nazwano Aleją Architektów.

Agnieszka Gulanowska

na podstawie: https://nowezerniki.pl/ulice-z-architektami-na-nowych-zernikach/

19-11-2020

Zajęcia szachowe 4

Witamy serdecznie!

Przesyłamy część czwartą zadań szachowych, dla początkujących. Jest to kontynuacja ruchów piona – wyrabianie wolnego piona z książki Anatolija Karpowa i Anatolija Szingirieja „Kurs podstawowy”.

A dla bardziej zaawansowanych – ćwiczenia i rozwiązania mata w dwóch ruchach.

Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie, sprawdzimy je po powrocie do Ośrodka.

Pozdrawiamy
Adam Świder i Paweł Rogacz

18-11-2020

Koło dyskusyjno-filmowe 4

Witajcie! W tej odsłonie DKF-u chcielibyśmy zaproponować Wam film „Boże Ciało” w reżyserii Jana Komasy. Film opowiada historię 20-letniego Daniela, który zostaje warunkowo zwolniony z zakładu poprawczego. Wyjeżdża na drugi koniec Polski, aby pracować w stolarni. Jednak zamiast tego, przez zbieg okoliczności, podszywa się pod księdza. Daniel ma naturalny dar mówienia i swoją postawą porywa za sobą mieszkańców miasteczka. Metody Daniela, które od początku jego pobytu budzą kontrowersje, sprawiają, że mieszkańcy miasteczka zaczynają za Nim podążać. Główny bohater idzie jednak swoją drogą i postanawia rozwiązać sprawę, która podzieliła lokalną społeczność. Nawet za cenę swojego zdemaskowania. Kolosalne wrażenie zrobiło na mnie też zakończenie filmu. Nie chciałem, aby kończył się w tym miejscu i w takim niedopowiedzeniu.

Film zdobył główną nagrodę na 44 Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i jest naszym kandydatem do Oscara.

Główną rolę zagrał w filmie Bartosz Bielenia. Zagrał, moim zdaniem, fenomenalnie. Mimo, że wiedziałem, że gra chłopaka z poprawczaka przebranego za księdza – chciałem, aby był księdzem. Słowa, jakimi mówił w filmie, trafiały do mnie. Sposób bycia w kościele bardziej przypominał pastora w gospelowym stylu. W połączeniu z wizją lokalnego społeczeństwa ze smutną twarzą budziło, to kontrast i zaciekawienie.

Świetną rolę zagrała też Aleksandra Konieczna – kościelna. Kobieta przejmująco zagrała matkę, której syn zginął w wypadku, który jest osią tego filmu. Z jednej strony mamy chrześcijański nakaz wybaczania swoim wrogom, a z drugiej – dramat matki, która straciła dziecko.

Wydaje mi się, że jest to film, który koniecznie trzeba zobaczyć. Mówi dużo o nas jako społeczności i o nas – jako jednostkach. W filmie jest wiele momentów, w których się śmiejemy. I wiele momentów, w których jest to śmiech przez łzy.

Zapiszcie w swoich zeszytach i dajcie nam znać na Teams, czy widzieliście ten film?

Czy podobał się Wam?

Czy uważacie, że Daniel jest prawdziwy?

Czy rozumiecie jego postawę?

Jak Wy postąpilibyście na jego miejscu?

Opracował Paweł Kupczyk we współpracy z Krzysztofem Oleksiakiem

17-11-2020

Zajęcia artystyczne nr 4

„Jesienny liść”

Bohaterem dzisiejszych zajęć będzie liść- dla wielu z nas symbol ulubionej pory roku.

Potrzebne materiały:

Odrobina kolorowych, świeżych liści
Klej
Dwie sztywne kartki
Nożyczki

Na początku, na jednej z kartek rysujemy liść i wycinamy go, można też wydrukować dowolny szablon liścia. Na drugiej kartce przyklejamy liście jeden obok drugiego w taki sposób, aby zakleić barwnie cały środek kartki. Na końcu brzegi kartki z liśćmi smarujemy klejem i przyklejamy kartkę z wyciętym szablonem liścia. W prosty sposób stworzyliście jesienny i estetyczny obrazek, który świetnie może nadać się do wstawienia w ramkę i udekorowania domu. Poniżej link do filmu, który w razie potrzeby pomoże Wam w wykonaniu zadania:

Przygotowanie: Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

16-11-2020

Zajęcia plastyczne nr 3

„Kotyliony”

Czego potrzebujesz?

Białej i czerwonej kartki papieru,
nożyczek,
kleju.

Jak zrobić kotylion krok po kroku:

1. Wytnij 12 czerwonych i białych pasków z papieru.
2. Każdy pasek sklej tak, aby powstała łezka.

3. Wytnij 2 koła z białego papieru.
4. Na większe koło przyklej białe łezki.
5. Pomiędzy białe łezki przyklej czerwone.
6. Do ozdoby kotylionu wytnij dwa ozdobne biało- czerwone paski i przyklej je do powstałej kompozycji.
7. Na koniec przyklej drugie białe koło.

Zapraszamy do wspólnych zajęć w poniedziałki o 18.00!

Pozdrawiamy życząc zdrowia i udanych prac plastycznych!

Panie Katarzyna Szymczak i Dorota Brożek

ZAJĘCIA TEARALNE NR 4

Drodzy Wychowankowie!

Zachęcamy do obejrzenia na You Tube, na żywo z Opery Wrocławskiej spektaklu operowego „Cyganeria” Pucciniego, 20 listopada (piątek) o godzinie 19.00. Udział w spektaklu wpiszcie do zeszytu pracy zdalnej. A oto, jak zachęcają nas do udziału w tym wydarzeniu artystycznym twórcy spektaklu:

Treścią sławnej opery Pucciniego „Cyganeria” jest życie paryskiej bohemy w epoce Balzakowskiej. Kompozytor w sposób niezwykle sugestywny i po mistrzowsku zrealizował to zadanie. Widz opery ma tutaj jeden z rzadkich przypadków, gdy każde słowo, każdy gest i każda sytuacja sceniczna są w idealnej symbiozie z muzyką, a ta posiada zarazem jedyny w swoim rodzaju, właściwy tylko dla tego kompozytora styl i urok.

Libretto opery napisane zostało na podstawie La vie la boheme. Wyraziste postaci zamieszkujących poddasze przyjaciół, dramatyczne dzieje miłości poety (Rudolf) i hafciarki (Mimi), obrazy barwnego życia ulicy paryskiej wszystko organicznie splecione z muzyką głęboko poruszającą, niekiedy wstrząsającą. Cyganeria utrzymana jest w formie dramatu muzycznego. Muzyka Pucciniego jest pełna zmysłowości, melodyjnej włoskiej kantyleny. Każda postać, istotne momenty akcji i uczucie mają swój odpowiednik w muzyce. Tu właśnie tkwi niezwykła finezja kompozytora, który potrafi tak wspaniale i zręcznie konstruować motywy muzyczne oraz ich wzajemne powiązania.

Słuchacz już na początku wstępu usłyszy charakterystyczny motyw Cyganerii, potem motyw Mimi, wesoły kokieteryjny motyw Musetty. Muzyka, w której zwraca uwagę zwłaszcza urozmaicona rytmika oraz barwność instrumentacji, oddaje po mistrzowsku niesłychaną różnorodność nastrojów Murgerowskiej powieści, przechodzących bezpośrednio od beztroskiej radości i szampańskiego humoru do przejmującego tragizmu.

Obsada:

Mimì – Adriana Ferfecka
Rodolfo – Piotr Buszewski
Musetta – Maria Rozynek-Banaszak
Marcello – Adam Zaremba
Schaunard – Tomasz Rudnicki
Colline – Jerzy Butryn
Benoît – Maciej Krzysztyniak
Alcindoro – Marek Klimczak
Parpignol – Piotr Bunzler
Sierżant – Jerzy Szlachcic
Strażnik – Aliaksandr Bardasau

Orkiestra Opery Wrocławskiej:

Dyrygent – Bassem Akiki
Reżyser – Waldemar Zawodziński
Asystent reżysera -Szymon Komarnicki
Scenografia -Waldemar Zawodziński
Ruch sceniczny – Janina Niesobska
Kostiumy -Waldemar Zawodziński

Do zobaczenia w Operze Wrocławskiej on-line!

Pozdrawiamy serdecznie!
Pani Anna Roguska i Pani Magdalena Czechowicz

13-11-2020

Qlturka 3

Kina w dawnym Wrocławiu…

Pierwsze seanse filmowe w śląskiej stolicy odbyły się w 1896 roku, a pierwsze stałe kino otwarto dziesięć lat później. W roku 1942 we Wrocławiu było już 37 kin.

August i Louis Lumiere skonstruowali i opatentowali kinematograf w 1895 roku. W tym samym roku – 28 grudnia – po raz pierwszy publicznie pokazali swój wynalazek. W Salonie Indyjskim przy bulwarze Kapucynów w Paryżu zaprezentowali film „Wyjście robotników z fabryki”, który obejrzało 35 osób. Już rok później z fascynującym wynalazkiem braci Lumiere mogli się zapoznać wrocławianie. 7 września 1896 roku pokaz filmowy przygotowała spółka Deutsche Automaten-Gesellschaft Stollwerck &Co. z Kolonii, która miała licencję na wyświetlanie filmów w całych Niemczech. Pokaz odbył się w sali Domu Koncertowego przy ulicy Piłsudskiego (Gartenstrasse 39-41). Filmowe przedsięwzięcie trafiło w dziesiątkę. Deutsche Automaten-Gesellschaft Stollwerck &Co. zatrzymała się we Wrocławiu na trzy miesiące. W tym czasie na pokazy wybrało się 90 tysięcy widzów.

Przez 10 lat mieszkańcy stolicy Dolnego Śląska oglądali filmy w kinach objazdowych i różnego rodzaju teatrzykach varietes, w których projekcje były stałym punktem programu. Inna sprawa, że pokazy filmowe z początku XX wieku niewiele miały wspólnego z dzisiejszym kinem. Na 10-15-minutowy pokaz składało się kilka różnorodnych filmów – obrazki z fabryk, podróży, występów akrobatów, iluzjonistów i krótkie filmy fabularne, np. komedie sytuacyjne. Nierzadko właściciele kin objazdowych filmowali miejscowość, w której się zatrzymali, by podnieść atrakcyjność swojego pokazu. Inna sprawa, że jedno kino objazdowe potrzebowało kilkuset filmów, żeby zaprezentować urozmaicony program.
Filmy produkowały wyspecjalizowane firmy i sprzedawały w takiej samej cenie, co metry filmowej taśmy. Więcej pieniędzy można było zażądać jedynie za szczególnie atrakcyjne obrazy – na przykład wydarzenia o światowym zasięgu. Na pokazy można było wejść o każdej porze – nie było żadnych ograniczeń i godziny rozpoczęcia projekcji.
Kina objazdowe robiły furorę, budowano wręcz pałace na kółkach, w których mieściło się nawet 700 widzów. Na przykład zbudowane w 1904 roku kino objazdowe Ludwiga Ohra miało wysokość 13 metrów (środkowa część fasady), oświetlało je 16 lamp łukowych i 800 żarówek! A widownia była podzielona na parter, balkony i loże z siedzeniami wykładanymi czerwonym pluszem. Nie ma się więc co dziwić, że aby przewieźć do kolejnej miejscowości niektóre z tych pałaców, trzeba było całego pociągu.

Filmowy interes okazał się bardzo lukratywny. Niejaki pan Mandt z Bochum, właściciel kina objazdowego, zarobił na czysto w 1909 roku 25 tysięcy marek, a było to więcej niż wynagrodzenie wysokiego urzędnika państwowego. Nic więc dziwnego, że zaczęto szukać nowych możliwości zarobku – jak grzyby po deszczu powstawały kina stałe. W 1905 roku w Niemczech było ich jedynie 40 – w większości działały one w Berlinie. Rok później już 200. W tym pierwsze kino stałe otwarte we Wrocławiu, czyli „Fata-Morgana” przy obecnej ul. św. Mikołaja.
Co ciekawe, pierwsze stałe kina nie były zbyt okazałe. Otwierali je przede wszystkim handlarze i rzemieślnicy. Często w niewielkich lokalach, które przedtem służyły za sklepy. Dlatego też kina te nazywano sklepowymi.
Wrocławska „Fata-Morgana” mogła pomieścić około 100 widzów. Miała tylko 90 metrów kwadratowych powierzchni i prawdopodobnie była połączona z piwiarnią. Co nikogo nie dziwiło, bo berlińczycy często na pierwsze stałe kina mówili „kinotopp” – określenie to powstało z połączenia dwóch wyrazów „Kinematograph” i „Topp”, czyli kufel piwa, w którym mieściło się 0,4 l złocistego napoju.

„Fata-Morgana” przetrwała do 1914 roku. Przez pierwsze lata musiała przynosić dochód, bowiem jej właścicielka – Sara Kayser, później Pflaumbaum – zdecydowała się na sporą inwestycję. W 1909 roku powiększyła kino dołączając do niego kantorek, w którym znalazło się miejsce na kabinę projekcyjną oraz bufet. Po tej modernizacji kino mieściło 138 widzów. Także przy ul. św. Mikołaja powstało pierwsze duże wrocławskie kino – „Colosseum”. Zostało ono otwarte w grudniu 1909 roku i przetrwało do roku 1982. Po wojnie nosiło nazwę kino „Pokój”. „Colosseum” mogło początkowo pomieścić 600 widzów, po przebudowie w latach 20. ubiegłego wieku – 1000. Jak donosiła prasa, „Colosseum” (poprzednio było tam miejsce rozrywkowo-ogrodowe „Scala”) nie dość, że było największym kinem na Śląsku, to jeszcze widzowie mogli liczyć na kupno „potraw i trunków w cywilizowanych cenach” i nikt im nie zakazywał palenia papierosów.

Prawdziwym wydarzeniem było otwarcie we Wrocławiu kina „Palast-Theater” przy ulicy Świdnickiej (Neue Schweidnizstr. 16). „Palast-Theater” został otwarty z wielką pompą. O godzinie 16, 17 i 18 filmowano widzów. Głośno zapowiadano, że „projekcja nastąpi w kolejnym programie i każdemu trafi się okazja, aby obejrzeć swój wierny naturze, żywy obraz”. Kino zostało otwarte w kamienicy, która należała do Moritza Branissa, na parterze mieściła się znana restauracja „Palast-Restaurant, a kino na piętrze. Mogło ono pomieścić 430 widzów, a po przebudowie w 1925 roku wyższej kondygnacji na balkony – kino dysponowało 630 miejscami. Po wojnie do 1968 roku kino działało w niezmienionej formie, jednak ze względu na zły stan techniczny zostało rozebrane, a w 1973 r. na jego miejscu otwarto kino „Warszawa”.

„Palast-Theater” był także świadkiem kinowej rewolucji – to tam właśnie wyświetlono po raz pierwszy we Wrocławiu film fabularny: „Afgrunden” z Astą Nielsen. Seanse odbywały się w dniach 20-30 grudnia 1910 roku i 18-31 stycznia 1911 r.Film trwał prawie godzinę i był przeznaczony dla dorosłych widzów.

Kin przybywało w mieście w tempie ekspresowym. Na początku 1927 roku było ich 27, w grudniu już 30. A właściwie 31, ponieważ w statystykach nie ujmowano placówki przy ul. Prusa (Lehmdamm 32), bo kino nie płaciło podatków. W 1931 roku działały już 32 kina, a w 1935 r. – 36. Wszystkie one mogły naraz pomieścić 17 tys. 957 widzów. W tym trzy kina, które miały ponad 1000 miejsc. W roku 1942 we Wrocławiu było 37 kin.

Wybuch wojny wcale nie spowodował upadku kin. Przeciwnie, cieszyły się one coraz większą popularnością. W kinie „Tauentzien-Theater” od 1 czerwca 1943 roku do 31.05.1944 filmy obejrzało 854 tys. 751 widzów, kiedy w latach trzydziestych XX wieku rocznie bilety kupowało niespełna 300 tys. osób. Kina były wypełnione po brzegi jeszcze w styczniu 1945 roku. Dopiero ostrzał artylerii radzieckiej spowodował zamknięcie sal kinowych.

Źródło:
https://gazetawroclawska.pl/wroclawianie-kochali-kino-podczas-ii-wojny-dzialalo-ich-w-miescie-az-37/ar/983178
https://plus.gazetawroclawska.pl/palasttheater-cieszyl-sie-popularnoscia-wsrod-wroclawian/ar/12453058

Krzyżówka filmowa

Pani Małgorzata Ziernik

12-11-2020

Zajęcia szachowe 3

Witamy serdecznie!

Przesyłamy część trzecią zadań szachowych. Dla początkujących kontynuacja ruchów pionka – bicie w przelocie z książki Anatolij Karpow i Anatolij Szingiriej „Kurs podstawowy”. Dla osób zaawansowanych zaczniemy od cytatu „błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy” – Sokrates. Przykłady błędów jakie popełniają nawet mistrzowie do przeanalizowania i wyciągnięcia wniosków dla siebie.

Pozdrawiamy!
Pan Adam Świder i Pan Paweł Rogacz

11-11-2020

Koło dyskusyjno-filmowe 3

Witajcie,

Chcielibyśmy Wam zaproponować kolejny film, który zrobił na nas wrażenie.

Mamy miesiąc listopad, czas zadumy i wspomnień osób zmarłych z naszego otoczenia. Wiąże się to z wieloma rozmyślaniami m.in.:

o cel życia, czy coś nas czeka po śmierci, czy osoby, które już odeszły kiedyś będzie nam dane zobaczyć. W związku z powyższym naszą kolejną propozycją jest:

ZNAMIĘ (Dragonfly)
Rok produkcji: 2002
Czas trwania: 1 godz. 44 min.
Reżyseria: Tom Shadyac
Scenariusz: David Seltzer / Brandon Camp / Mike Thompson
Gatunek: Dramat
Produkcja: Niemcy / USA
Premiera: 18 lutego 2002 (świat)

O czym jest film:

Dr. Joe Darrow (Kevin Costner) nie może odzyskać równowagi po śmierci swojej ukochanej żony Emily (Susanna Thompson). Wydaje mu się, że wszędzie widzi ważki, które przypominają mu kształt jej znamienia. Wkrótce jeden z dawnych pacjentów Emily, który obudził się ze śmierci klinicznej, mówi mu, że żona próbuje się z nim skontaktować. Joe chce za wszelką cenę rozwikłać tę zagadkę. Pomaga mu w tym siostra Madeline (Linda Hunt), katolicka zakonnica, która uświadamia Joemu, że jest pewna nierozwiązana sprawa pomiędzy nim a żoną.
opis dystrybutora dvd

Ciekawostki o filmie:

Rola Darrowa została napisana z myślą o Harrisonie Fordzie jako odtwórcy. Ford jednak odrzucił tę rolę.

Zdjęcia do filmu kręcono w Arcadii, Foresthill, Universal City i Los Angeles (Kalifornia USA), Chicago (Illinois, USA), Kaua’i (Hawaje, USA) oraz w Wenezueli. Sceny rozgrywające się nad rzeką nakręcono w Auburn (Kalifornia, USA).

Alison Lohman zagrała małą rolę pacjentki chorej na raka, lecz została ona całkowicie wycięta z filmu. Na potrzeby tej rólki musiała zgolić głowę, przez co w czasie kręcenia swojego następnego filmu „White Oleander” (2002), musiała nosić perukę.

Film jest dedykowany Katharine Curtiss (żonie Alana Curtissa, pierwszego asystenta reżysera/asystenta producenta), która zmarła podczas realizacji filmu.

Zdjęcia do filmu kręcono od 16 listopada 2000 roku do 1 marca 2001 roku.

Samolot, którym leci Joe (Kevin Costner) to Cessna Cardinal RG.

Zadania:

Obejrzyjcie film.

Co sądzicie o filmie?

Jakie wywarł na Was wrażenie?

Odpowiedzi zapiszcie w założonych zeszytach, zróbcie zdjęcie i prześlijcie nam na skrzynkę na e- maila.

Źródło:
https://www.filmweb.pl

Materiały przygotowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak.

10-11-2020

ZAJĘCIA KREATYWNE 3

NIEPODLEGŁOŚĆ
CZYM JEST DLA MNIE

Jak rozumiesz pojęcie „ Niepodległość”?

Wpisz swoje skojarzenia w puste miejsca

…………………………………………….

POKOLORUJ KONTUR MAPY POLSKI BARWAMI NASZEJ FALGI NARODOWEJ

MAŁA FLAGA JAK TO ZROBIĆ?

Przygotujmy: wykałaczki, papier biały i czerwony, klej, nożyczki, ołówek i linijkę

Z białego papieru wycinamy prostokąt 2cm na 6cm. Zaznaczamy na nim podział w połowie czyli na wysokości 1cm.
Z czerwonego wycinamy prostokąt tak na oko 1,5cm na 6,5cm; chodzi o to, by czerwony wystawał poza prostokąt biały, tak będzie łatwiej kleić.
Przyklejamy czerwony prostokąt do białego. Górna krawędź czerwonego ma się oczywiście znaleźć na połowie białego, tam gdzie zaznaczyliśmy wysokość 1cm.
Odwracamy pracę i przycinamy tę części czerwonego prostokątu, który wystaje poza biały.
Składamy flagę wzdłuż krótszego boku. W samym zgięciu umieszczamy wykałaczkę, smarujemy klejem i sklejamy.

Opracowanie :
Sławomir Jabczyk
Jolanta Rus
Maria Bzdyl

09-11-2020

Koło Teatralne nr 3

Mira Lobe „Babcia na jabłoni”.

Witamy Was serdecznie podczas naszych kolejnych zajęć teatralnych. Dzisiaj na chwilkę zajrzymy do literatury austriackiej i spotkamy się z bohaterami powieści dla dzieci pod tytułem „Babcia na jabłoni” autorki Miry Lobe.

Babcia, każdy to wie, jest najlepsza na świecie. Babcia zawsze nas zrozumie, a mało kto z dorosłych to potrafi! Gdy byliśmy mali babcia nigdy nie złościła się, kiedy na spacerze mieszaliśmy kijem błoto w kałuży, bo rozumiała, że przy tej zabawie musiały trochę zachlapać się ubrania.

Główny bohater naszej powieści, mały chłopiec o imieniu Andi, chociaż miał kochającą rodzinę i dwójkę starszego rodzeństwa, to jednak nie miał babci. Było mu przykro, ponieważ niektórzy jego koledzy mieli nawet dwie babcie! Andi lubił przesiadywać na gałęzi dużej jabłoni, która rosła w jego ogrodzie. Właśnie tam podczas kolejnej zabawy wymyślił sobie swoją babcię…

Zadanie nr 1: Zachęcam Was do obejrzenia adaptacji tekstu powieści.

Zadanie nr 2: Babcia jest najlepsza na świecie. A Wy jak myślicie dlaczego? Zastanówcie się i wpiszcie odpowiedź do zeszytu pracy zdalnej. Porozmawiamy też o tym podczas naszych zajęć na platformie Teams.

Pozdrawiamy Was serdecznie i życzymy miłego oglądania!

Pani Magdalena Czechowicz i Pani Anna Roguska

Bibliografia: Mira Lobe, Babcia na jabłoni, Wyd. Dwie siostry, 2007.

Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=TGVeheDA5uw

06-11-2020

Qlturka 2

Dawne oraz obecne kina we Wrocławiu

Kina to świątynie filmów. Choć krainę filmów stanowi Hollywood, to za sprawą kin filmy trafiają niemal do każdego zakątka Ziemi. Kino narodziło się w 1895 roku. Pierwszy seans filmowy odbył się 28 grudnia 1895 roku. Było to możliwe dzięki wynalazkowi braci Lumière. Jak szybko nowinki techniczne zdołały przedostać się do Polski? Polska kinematografia od samego początku musiała walczyć o rację bytu. Zabory, wojny i komunizm nie zatrzymały polskiego kina na drodze ku rozwojowi.

Bracia Lumière

Dwóch braci, pochodzących z Francji, wynalazło kinematograf. Oczywiście nie byli jedynymi, którzy podejmowali to przedsięwzięcie. Wynalazca Muybridge w 1878 roku w celu wygrania zakładu, stworzył urządzenie o nazwie zoopraksiskop, który posłużył mu do zobrazowania ruchu konia. Kinematograf nie powstałby również bez kineskopu, wynalazku Edisona, który stanowi źródło światła. Innym, podobnym wynalazkiem bębnowym był praksynoskop, autorstwa Reynauda.

Prawdziwa przygoda z kinematografią rozpoczęła się jednak od wynalezienia jednoobiektowej kamery filmowej. Wynalazcą był również Francuz- Louis Le Price. W 1888 roku nakręcił urządzeniem pierwszy materiał filmowy. Niestety jego historia jest mało znana, z filmu zachowało się dosłownie parę sekund, a sam wynalazca zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach. Wtedy właśnie do rozgrywek o tytuł konstruktora kinematografu przystąpił Edison, później pokonany przez braci Lumière. Mieli oni jedną rzecz, której brakowało reszcie konkurentów- olbrzymią fortunę.

Kinematografia wchodzi do Polski

W czasie powstawania kinematografu i jego zyskiwaniu na popularności, Polska nie istniała. Trzeci rozbiór Polski, podział ziem i ich odmienne ustawodawstwo sprawiły, że kino nie miało łatwych początków. W roku 1896 roku do Warszawy przybyło kolejno dwóch przedstawicieli francuskich wynalazców. Mieli oni za zadanie utworzyć filię oraz przeprowadzić pokazy na polskich ziemiach. Plany jednak nie wypaliły z winy biurokratycznych urzędników. Ostatecznie odbył się pokaz, podczas którego użyto aparatu Edisona. Nie został on jednak odebrany pozytywnie. Został uznany za męczący i mało innowatorski. Ostatecznie prezentacja wynalazku Francuzów odbyła się 14 listopada 1896 roku w krakowskim Teatrze Miejskim.

Kina we Wrocławiu w 2020 roku

Zacznijmy od działających obecnie kin i tzw. sieciówek kin we Wrocławiu. Obecnie w naszym mieście jest 7 obiektów kinowych – jest to aż o 30 obiektów mniej niż przed wojną.

Dolnośląskie Centrum Filmowe (dawne Kino Warszawa)

Po gruntownym remoncie w 2011 roku obiekt zyskał 2 nowe sale i nową nazwę – Dolnośląskie Centrum Filmowe (DCF). W czterech (wcześniej były 2) klimatyzowanych pomieści się łącznie 600 widzów. Repertuar okrojony, w porównaniu do pozostałych kin, choć i znajdą się aktualne premiery filmowe. Ciekawostką jest to, że nie ma reklam lub są bardzo krótkie – lepiej się nie spóźnić na seans.

Kino Nowe Horyzonty (kino Helios)

Jedno z pierwszych nowoczesnych kin we Wrocławiu kino Helios w budynku przy ul. Kazimierza Wielkiego 19a-21. Po wielu latach przemianowane na Kino Nowe Horyzonty. Wraz ze zmianą nazwy nastąpiła zmiana repertuaru i obecnie obejrzymy tu tzw. filmy kina artystycznego i autorskiego, a także festiwale filmowe. Obiekt ma dziewięć klimatyzowanych sal kinowych na łączną liczbę miejsc 2329.

Cinema City Wroclavia

To mieszczące się w galerii handlowej Wroclavia kino Cinema City+IMAX – mieści się w otwartym 18 października 2017 roku centrum handlowym Wroclavia. Obiekt posiada 20 sal, w tym jedyną we Wrocławiu salę IMAX, salę 4DX i 3 sale VIP. Niektóre sale kinowe wyposażone są w system dźwiękowy Dolby Atmos.
Cinema City – w Centrum Handlowym Korona, przy ulicy Bolesława Krzywoustego 126C. Ma dziewięć sal kinowych od 156 do 333 miejsc. Łącznie pomieści ponad 2000 widzów.

Multikino – Pasaż Grunwaldzki

Kino w Pasażu Grunwaldzkim należy do sieci Multikino – znajduje się przy Placu Grunwaldzkim 22 w centrum handlowym Pasaż Grunwaldzki. Otwarte wraz z centrum handlowym 10 maja 2007 roku, ma jedenaście sal kinowych przeznaczonych dla 2578 widzów.

Helios Magnolia Park

Kino Helios mieści się w Magnolia Park przy ulicy Legnickiej 58. Otwarte w 2007 roku wraz z centrum handlowym. Posiada siedem sal, które mieszczą łącznie 1230 widzów.

OH Kino Arkady Wrocławskie (dawne Multikino)

Powstałe w miejscu, gdzie dawniej mieściło się Multikino OH Kino – otwarte 26 października 2017 roku w centrum handlowym Arkady Wrocławskie. Posiada około 2700 miejsc w 10 salach kinowych.

Kina we Wrocławiu przed 1906 rokiem

Historia kina we Wrocławiu sięga przeszło 100 lat wstecz aż do XIX wieku – bo to właśnie wtedy zastosowaniu aparatury braci Lumière odbył się pierwszy pokaz filmu. Był to 7 września 1896 roku w sali Domu Koncertowego przy Gartenstrasse 39-41 (obecnie ul. Piłsudskiego). Zaledwie kilka miesięcy po premierze wynalazku kinematografu w Paryżu, można było zobaczyć pokaz we Wrocławiu i zorganizowała go spółka Deutsche Automaten-Gesellschaft Stollwerck &Co z Kolonii należąca do Ludwika Stollwercka. Firma ta, choć zajmująca się dotychczas głównie produkcją czekolady i automatami do jej dystrybucji posiadała także licencje do wyświetlania filmów (a dokładniej do użytkowania kinematografu) na terytorium całych Niemiec.

W kolejnych latach we Wrocławiu pojawiały się różne kina wędrowne i salowe. Np. w 1905 roku w dużej sali Wrocławskiego Domu Koncertowego odbywały się seanse kinematograficzne, których pomysłodawcą był inżynier Kade z Drezna. Seanse wyświetlano również w salach teatrów variété (czyli takich, gdzie są grane różnorodne sztuki).

Od roku 1905 nastąpił na terenie całych Niemiec gwałtowny rozwój kin stacjonarnych. I tak jak w roku 1905 w całych Niemczech istniało zaledwie 40 kin, tak już w 1913 roku było ich już ponad 3 tysiące, a w samym Wrocławiu (wtedy jeszcze Breslau) funkcjonowały 23 kina.

Pierwsze kina stacjonarne we Wrocławiu powstawały w małych salach, o niewielkiej liczbie miejsc. Nazywano je kintoppami, ze względu na dopuszczalną konsumpcję piwa. W pierwszych kinach nie istniał zakaz palenia tytoniu, serwowano różne trunki, a podczas seansów grała orkiestra lub występowali solowi artyści, jak np. włoski tenor Mario Coscia. Seanse kinowe składały się z krótkich filmów o różnej tematyce.

Pierwsze wrocławskie kino

Pierwsze wrocławskie kino powstało w domu towarowym Victoria przy Nikolai Str 65-68 (obecnie jest to ulica św. Mikołaja) i nosiło nazwę „Fata-Morgana”.

Obiekt zajmował powierzchnię około 90 m² – co ciekawe kino to pełniło również rolę piwiarni czyli można było pójść na piwo i do kina. Pierwszą właścicielką Fata Morgany była Sara Kayser.
W latach 1909-1910 obiekt został rozbudowany i powiększony – dzięki czemu w 18 rzędach foteli mieściło się 139 widzów. W marcu 1913 roku kino odkupił Ernest Wendriner, nowy właściciel zmienił nazwę na Zentral-Kino. Niespełna kilka miesięcy później kino znowu zmieniło właściciela oraz nazwę – jeszcze przed końcem 1913 roku właścicielem obiektu o nazwie już Nikolai-Lichtspiele został Hermann Eichler.

Więcej o kinach w dawnym Wrocławiu w kolejnym materiale.

A teraz zadanie dla Was: spróbujcie połączyć obrazek z nazwą przedstawionego elementu:

1	zoopraksiskop	A
2	jednoobiektywowa kamera z 1888 roku	B
3	praksynoskop	C
4	kineskop	D
5	mutoscope	E

Źródło:
1. https://naszwroclaw.net/miejsca/kina-we-wroclawiu-dzialajace-historyczne-lista-repertuar/
2. http://voxvratislaviensia.eu/dawne-oraz-obecne-kina-we-wroclawiu/
3. http://w.historiasztuki.com.pl/strony/015-00-01-FILM-TECHNIKA.html

Zajęcia szachowe 2

Witamy serdecznie, przesyłamy część drugą zadań wraz z rozwiązaniami a także dla początkujących ruchy pionkiem. Zadania pochodzą z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia „Damy Mata” natomiast ruchy pionkiem z książki Anatolij Karpow Anatolij Szingiriej „Kurs podstawowy”. Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie. Materiały te będą również dostępne na stronie NOSW zdalnie.

Pozdrawiamy! Pan Adam Świder i Pan Paweł Rogacz.

04-11-2020

Dyskusyjny Klub Filmowy 2

Witajcie. Chcielibyśmy Wam zaproponować kilka filmów, które zrobiły na nas wrażenie. Wydaje nam się, że są to filmy ważne, poruszające tematy, które są życiowe i wpływają na obraz otaczającego nas świata.

Pierwszym z takich filmów jest film „Tato” w reżyserii Macieja Ślesickiego. Główne role w filmie zagrali Dorota Segda, Bogusław Linda, Aleksandra Maliszewska i Teresa Lipowska. W pozostałych rolach zagrali Cezary Pazura, Krystyna Janda, Renata Dancewicz, Bronisław Wrocławski, Daria Trafankowska czy Katarzyna Dowbor. Film miał premierę w grudniu 1995 roku. Film wygrał w roku 1996 „Złotą Kaczkę” jako najlepszy film polski.

Sama fabuła filmu nie jest oryginalna. Zapracowany ojciec, operator filmowy, zauważa, że jego żona powoli popada w chorobę psychiczną. W końcu żona dokonuje samookaleczenia i winę za to zdarzenie zrzuca na pobicie przez swojego męża. Wezwana przez sąsiadów policja radzi mężowi, aby awantury załatwiał po cichu w zaciszu domowym. Kiedy wszystko wydaje się być na dobrej drodze, żona Michała niespodziewanie wyprowadza się do swoich rodziców zabierając ze sobą swoją córkę, Kasię. Tytułowy tato rozpoczyna trudną i wyczerpującą walkę o swoją córkę.

Rola Bogusława Lindy, jakże inna od filmowych twardzieli jest poruszająca. Super prezentuje się także pani Teresa Lipowska- w filmie Ślesickiego bezwzględna teściowa Michała.

Wydaje nam się, że Film Tato jest obowiązkową propozycją dla każdego kinomana. Jest w nim dużo odniesień do innych filmów m.in. „Casablanca” czy „Sprawy Kramerów”. Film, naszym zdaniem, można uznać za dramat ale dramat wart obejrzenia. Pokazuje walkę jednostki z systemem. Walkę, której nie można odpuścić.

Obejrzyjcie ten film.

Czy identyfikujecie się z postawą Michała?

Czy postawa sądów pokazana w filmie jest Waszym zdaniem sprawiedliwa?

Dlaczego tak myślicie?

Co sądzicie o tym filmie?

Zapiszcie swoje przemyślenia na ten temat w swoich zeszytach. Nie zapomnijcie wysłać nam informacji na Teamsie.

Opracowali
Krzysztof Oleksiak i Paweł Kupczyk

03-11-2020

ZAJĘCIA ARTYSTYCZNE NR 2 „JESIENNE CZARY-MARY”

Chyba większość z Nas uwielbia jesień za tą magię kolorów na drzewach… To właśnie one są inspiracją do dzisiejszej zabawy.

Do zabawy potrzebujemy:

Ręcznik papierowy
Kolorowe mazaki
Naczynie z wodą

Ręcznik papierowy zapełniamy kolorami w dowolny sposób. Na drugim kawałku ręcznika malujemy drzewo z gałęziami ale bez liści. Kładziemy jeden papier na drugi w taki sposób aby drzewo było na wierzchu. Całość wkładamy do naczynia z wodą i obserwujemy co się wydarzy…

Prawda, że magia?

Zapraszamy na filmik, na którym krok po kroku zobaczycie jak wykonać ten eksperyment i jak cudne efekty z niego otrzymujemy:

Jolanta Rus, Sławomir Jabczyk, Maria Bzdyl

02-11-2020

Zajęcia plastyczne nr 2

Kwiaty bibułowe oraz z innych materiałów.

Przygotuj:

bibułę, krepinę, drucik, gazetę, włóczkę, koraliki, guziczki i wszystkie niezbędne skarby domowe, taśmę klejącą najlepiej dwustronną, nici, klej.

Sposób wykonania:

Wybierz wzór kwiatów które chcesz wykonać, przygotuj niezbędne materiały, wytnij odpowiedniej szerokości paski bibuły, uformuj, przygotuj środeczek i drucik i powoli nakręcaj płatki na drucik. Gdy podejmiesz decyzję że, kwiatek jest gotowy, podklej cały kwiat, zakończ pracę. Przygotuj pasek bibuły oraz liście i okręć cały pręt dodając listki na końcu. I gotowe!

Zapraszamy do wspólnych zajęć w poniedziałki o 18.00

Pozdrawiamy życząc zdrowia!

Panie Katarzyna i Dorota

ZAJĘCIA TEARALNE NR 2

Dzień dobry!

„Romeo i Julia” – dramat angielskiego pisarza Williama Szekspira napisany we wczesnym stadium jego kariery przedstawia historię tragicznej miłości dwojga młodych ludzi, którzy stali się wzorcami romantycznych kochanków. Historia toczy się w Weronie i Mantui.

Źródeł utworu należy doszukiwać się we włoskiej opowieści romantycznej Mattea Bandella (Le tre parti de le Novelle del Bandello, 1554), przetłumaczonej wierszem na angielski w The Tragicall Historye of Romeus and Juliet (1562) przez Arthura Brooke’a oraz prozą w Palace of Pleasure (1582) przez Williama Paintera. Szekspir zapożyczał z obu tych pozycji dodając przy tym postaci własnego pomysłu, takie jak Merkucjo czy Parys, celem wzbogacenia fabuły. Uważa się, że dramat powstawał w latach 1591–1595, zaś po raz pierwszy został opublikowany w 1597 roku w formacie quarto.

Istnieją liczne interpretacje tej sztuki. Podczas restauracji Stuartów została wznowiona w zmodyfikowanej wersji przez Williama Davenanta. W XVIII wieku David Garrick usunął z niej sceny, które uważał za nieprzyzwoite, natomiast Jiří Antonín Benda, czeski kompozytor, stworzył wersję operową w której pominął część fabuły i dodał szczęśliwe zakończenie. Inscenizacje XIX-wieczne przywróciły oryginalny tekst i skupiły się na lepszym oddawaniu realizmu. W XX wieku na utworze Szekspira oparto m.in. musical West Side Story, musical Romeo i Julia Janusza Józefowicza oraz film pod tym samym tytułem wyprodukowany w 1996 roku.

A teraz zadanie dla Was: obejrzyjcie spektakl „Romeo i Julia” w reżyserii Jarosława Brzęczka. Czy znacie inne adaptacje tego dramatu? Odpowiedź wpiszcie do zeszytu pracy zdalnej.

Źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Romeo_i_Julia

Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Czechowicz

30-10-2020

Qlturka 1

Moi drodzy, sytuacja zmusiła nas do przeniesienia się w wirtualny świat i pracę zdalną. Na początku tej drogi zapraszam Was do świata muzyki i nietypowych instrumentów. Mam nadzieję, że kiedyś będzie nam dane zobaczyć je na żywo!

Krótki przegląd nietypowych instrumentów muzycznych

Ciężko jest pokazać wszystkie dziwne, nietypowe i niedawno wymyślone instrumenty, ale krótki przegląd tych muzycznych wynalazków zaprezentuje Wam namiastkę pomysłowości muzyków i ich realizatorów.

Człowiek, jako istota muzyczna wydaje się absolutnie wyjątkowy. Od zarania dziejów niemal wszędzie poszukiwał harmonii w pozornie przypadkowych dźwiękach. Chcąc uporządkować znaleziska natury tworzył instrumenty i muzyczne artefakty równie imponujące, co dalekie od standardów. Przyjrzyjmy się tylko kilku z nich.

Aeolus (The Eden Project)

Aeolus nie bez powodu wziął swoją nazwę od władcy wiatrów w mitologii greckiej, Eola. Jest to nie tyle instrument muzyczny w dosłownym ujęciu, co instalacja słusznych rozmiarów, imponująca misterną budową i kształtem. Aeolus nie tylko wyglądem ma prawo kojarzyć się z futurystyczną bramą do innego wymiaru – wiatr, który wygrywa na nim swoje arie, faktycznie zdaje się przenosić słuchacza na tajemnicze przedmieścia tego, co zwykliśmy nazywać muzyką popularną.

Chcecie posłuchać wiatru?

Instrumenty drukowane 3D

Wydrukowanie w technologii 3D odzieży, elementów wyposażenia mieszkania, czy nawet auta to jedno, ale sytuacja wydaje się karkołomna, gdy chodzi o instrumenty muzyczne. Instrumenty, prócz określonych cech fizycznych muszą brzmieć. Okazuje się jednak, że wyprodukowane w trójwymiarze przez drukarkę skrzypce czy gitara dają ciekawe efekty. Choć odbiegające pod względem muzycznym od pierwowzoru, instrumenty 3D, dają spore możliwości dla eksperymentów i performance’u.

Yaybahar

Żywa „Odyseja kosmiczna” wśród instrumentów muzycznych. Wyglądem przypomina prymitywny, wczesnocywilizacyjny instrument plemienny, choć to ujęcie optymistyczne – wielu z nas ma prawo kojarzyć się z nieskończonym stelażem dla tipi. Jednak możliwości brzmieniowe Yaybahar sprawiają, że instrument, który zbudował turecki muzyk Gorkem Sen, może zachwycić niejednego fana oryginalnych dźwięków. Yaybahar to być może pierwszy semi-modular nie zasilany prądem.

Posłuchajcie tego

Wheelharp

Harfa kołowa to fenomen wśród instrumentów. Zaprojektowana przez nikogo innego jak Leonarda da Vinci, została zbudowana wg projektu Mistrza dopiero współcześnie. Sentymentalna i inspirująca. Aż się prosi, by obecni muzycy zechcieli włączyć ją do swoich utworów muzycznych. Brzmi o wiele subtelniej niż może na to wskazywać przemysłowo kojarzący się wygląd. Posłuchajcie tego niezwykłego instrumentu.

Otomatone

Instrument pomyślany zgodnie z zasadą, że grać można na wszystkim. Idealne narzędzie dla oryginalnych muzyków oraz tych, którym nie przeszkadza zabawkarski wygląd Otomatone’u. Wbrew wszelkim pozorom nadaje się do grania na dwa, trzy lub więcej głosów.

Otamatone z wyglądu przypomina powiększoną nutkę, z uroczo uśmiechniętą buźką. Gra na niej tylko z pozoru jest banalnie prosta, jednak wydobycie z niej dźwięków innych, niż ryczenie jak u zwariowanej kozy jest sporym wyzwaniem. Cała sztuka polega na tym, aby tak dotykać palcami specjalny panel na Otamatone oraz w taki sposób ściskać mordkę sympatycznej „nutki”, aby wydobyć ciekawe dźwięki, których naprawdę jest tu wiele. Możemy ustawić trzy różne tonacje, a każda z nich ma kilkanaście, jeśli nie kilkadziesiąt dźwięków.

Posłuchajcie tego:

Waterphone

Wyglądający jak materiał ćwiczebny młodego spawacza, waterphone to konstrukcja przypominająca różnej długości metalowe pręty połączone z połówką hang drum, pełniącą rolę rezonatora. Grać można smyczkiem, pałeczką, ale nie ma przeciwskazań, aby zrobić to jeszcze inaczej. Brzmienie waterphone’a jest mocno hitchcockowe, niepokojące i zimne, przywodzące na myśl muzykę z filmów grozy lat 50. i 60. ubiegłego wieku. Nie każdemu przypadnie do gustu, ale może Wam się spodoba…

Zobaczcie, jak to brzmi:

Zadanie

Zobaczyliście wiele dziwnych i niespotykanych instrumentów, zapewne niektóre z nich bardzo Was zaskoczyły. Mam dla Was zadanie: zaprojektujcie swój autorski instrument, możecie go narysować lub opisać jego wygląd. Pracę wykonajcie w swoich zeszytach pracy zdalnej. Chętnie obejrzę Wasze pomysły, jak tylko się zobaczymy 🙂

Małgorzata Ziernik

27-10-2020

Koło dyskusyjno-filmowe 1.

Najbliższe premiery filmowe do końca 2020 roku
(najbardziej wyczekiwane – ranking)

Ruszamy z kolejnymi zajęciami zdalnymi Koła dyskusyjno-filmowego. Postaramy się wraz z panem Pawłem zainteresować Was ciekawostkami z życia kina, filmu. Mamy nadzieję, że uda nam się wyciągnąć rzeczy, o których będzie możliwość podyskutować, wyrazić opinie, czy przedstawić Wasze zdanie. Potraktujcie zamieszczane informacje jako punkt wyjściowy do merytorycznych wypowiedzi – każdy może przedstawić swój punkt widzenia – na to liczymy.

Jako że w najbliższym czasie nie będzie możliwości uczestniczenia „na żywo” w premierach filmowych w kinach przedstawiamy Wam 10 propozycji na najbardziej wyczekiwane premiery filmowe do końca roku.

Ranking został zaczerpnięty z portalu filmweb. Ranking najbardziej oczekiwanych produkcji oparty jest na liczbie osób, które chcą zobaczyć dane tytuły. Ranking aktualizowany jest raz na dobę w godzinach nocnych, a przedstawiony poniżej pochodzi z dnia 25.10.2020.

1. Wonder Woman 1984
Rok produkcji: 2020
Czas trwania: 2 godz. 31 min.
16 920- chce zobaczyć

Wonder Woman przenosi się w czasie do lat 80. XX wieku. W swojej następnej wielkoekranowej przygodzie stawia czoło dwojgu zupełnie nowym przeciwnikom: Maxowi Lordowi i The Cheetah.

Reżyseria: Patty Jenkins
Scenariusz: Geoff Johns / Dave Callaham /
Gatunek: Akcja / Sci-Fi
Produkcja: Hiszpania / Kanada / Meksyk / USA / Wielka Brytania / Korea Południowa
Premiera: 25 grudnia 2020 (Polska)

2. Free Guy
Rok produkcji: 2020
10 291- chce zobaczyć

Guy to przeciętny urzędnik bankowy, który zupełnie przez przypadek odkrywa, że jest drugoplanowym graczem w otwartej grze wideo. W rzeczywistości pozbawionej ograniczeń postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, ocalić swój świat i zostać bohaterem według własnego scenariusza!

Reżyseria: Shawn Levy
Scenariusz: Matt Lieberman / Zak Penn
Gatunek: Komedia / Sci-Fi
Produkcja: USA
Premiera: 11 grudnia 2020 (Polska)

3. Śmierć na Nilu (Death on the Nile)
Rok produkcji: 2020
Czas trwania:
7 573- chce zobaczyć

W czasie wakacji spędzanych nad Nilem Hercules Poirot będzie musiał rozwiązać sprawę morderstwa młodej milionerki.

Reżyseria: Kenneth Branagh
Scenariusz: Michael Green
Gatunek:Kryminał
Produkcja: USA
Premiera: 18 grudnia 2020 (Polska)

4. Co w duszy gra (Soul)
Rok produkcji: 2020
Czas trwania: 1 godz. 30 min.
6 463- chce zobaczyć

Joe Gardner prowadzi zespół muzyczny w gimnazjum. Jego prawdziwą pasją jest jednak jazz. Joe przeżywa kryzys – zaczyna zadawać sobie pytania: „Po co tu jestem? Jaki jest cel mojego życia?”.

Reżyseria: Pete Docter
Scenariusz: Pete Docter / Mike Jones / Kemp Powers
Gatunek: Animacja / Komedia / Przygodowy
Produkcja: USA
Premiera: 25 grudnia 2020 (Polska)

5. Amonit (Ammonite)
Rok produkcji: 2020
Czas trwania: 2 godz.
2 904- chce zobaczyć

Zbieraczka skamielin Mary i kobieta wysłana na rekonwalescencję nad morze rozwijają namiętną znajomość, która zmieni ich życie na zawsze.

Reżyseria: Francis Lee
Scenariusz: Francis Lee
Gatunek: Melodramat
Produkcja: Wielka Brytania
Premiera: 25 grudnia 2020 (Polska)

6. Obraz pożądania (The Burnt Orange Heresy)
Rok produkcji: 2019
Czas trwania: 1 godz. 39 min.
2 585- chce zobaczyć

Podczas obiadu Cassidy składa Jamesowi propozycję nie do odrzucenia. Chce, by ukradł dla niego wyjątkowy obraz, którego obsesyjnie pragnie, obiecując mu w zamian sławę i karierę. James przyjmuje zlecenie, nie wiedząc, że wpada w niebezpieczną pułapkę chciwości, ambicji i kłamstw, pociągając za sobą niczego nieświadomą Berenice. Oboje odkryją prawdę, której nigdy nie chcieliby znać.

Reżyseria: Giuseppe Capotondi
Scenariusz: Scott B. Smith
Gatunek: Thriller
Produkcja: USA
Premiera: 30 października 2020 (Polska)

7. Na rauszu (Druk)
Rok produkcji: 2020
Czas trwania: 1 godz. 55 min
2 440 – chce zobaczyć

„Na rauszu” opowiada historię grupy przyjaciół, nauczycieli szkoły średniej, zainspirowanych teorią, że skromna dawka alkoholu pozwala otworzyć się na świat i lepiej w nim funkcjonować.

Nie przewidują jednak skutków, jakie pociągnie za sobą długotrwałe utrzymywanie stałego poziomu promili we krwi – przez cały dzień, również w pracy…

Reżyseria: Thomas Vinterberg
Scenariusz: Tobias Lindholm / Thomas Vinterberg
Gatunek: Dramat / Komedia
Produkcja: Dania
Premiera: 27 listopada 2020 (Polska)

8. Najmro. Kocha, kradnie, szanuje
Rok produkcji: 2020
Czas trwania:
2 270 – chce zobaczyć

Najmro wraz ze swoją ferajną obrabia Pewexy, żeby żyć kolorowo w czasach, w których wszystko jest szare lub zakazane. Wolność i dobrą zabawę kocha ponad wszystko. Niespodziewanie na jego drodze pojawia się kobieta i szansa na zupełnie nowe życie. Czy zmiana będzie jednak warta poświęceń?

Reżyseria: Mateusz Rakowicz
Scenariusz: Łukasz M. Maciejewski / Mateusz Rakowicz
Gatunek: Komedia / Akcja
Produkcja: Polska
Premiera: 15 stycznia 2021 (Polska)

9. Listy do M. 4
Rok produkcji: 2020
Czas trwania: 1 godz. 57 min.
1 968 – chce zobaczyć

Cicha noc, na całej połaci śnieg, a spokój i radość w sercach wszystkich? Nie tym razem! W życiu bohaterów „Listów do M.” nadchodzi świąteczna zawierucha Mel (Tomasz Karolak) będzie musiał dostosować się do nowych standardów pracy…

Reżyseria: Patrick Yoka
Scenariusz: Marcin Baczyński / Mariusz Kuczewski
Gatunek: Komedia rom.
Produkcja: Polska
Premiera: 4 listopada 2020 (Polska)

10. Palm Springs
Rok produkcji: 2020
Czas trwania: 1 godz. 30 min.
1 595 – chce zobaczyć

Beztroski Nyles (Andy Samberg) i zadeklarowana singielka Sarah (Cristin Milioti) poznają się na weselu w Palm Springs. Sztywna impreza niespodziewanie odsłania swój wybuchowy potencjał, kiedy okazuje się, że oboje zostali uwięzieni w pętli czasowej i w kółko przeżywają ten sam dzień…

Reżyseria: Max Barbakow
Scenariusz: Andy Siara
Gatunek: Komedia
Produkcja: USA
Premiera: 1 stycznia 2021 (Polska)

Czy zgadzacie się z powyższymi propozycjami?
Może jest film, na który czekacie, a nie ma go w tym zestawieniu– napiszcie.
Odpowiedzcie u siebie w założonych zeszytach i prześlijcie nam odpowiedź na maila.

Źródło: https://www.filmweb.pl

Materiały przygotowali: Paweł Kupczyk i Krzysztof Oleksiak.

26-10-2020

Zajęcia plastyczne nr 1

Moi drodzy, zaczynamy zajęcia plastyczne. Tym razem co poniedziałek od godziny 18.00-19.00 na które z Panią Kasią serdecznie zapraszamy,

W tym tygodniu proponujemy Wam kolorowanki na wesoło. Przygotujcie na jutro flamastry lub kredki i kartki papieru. Przygotujcie także pomysły, co chcielibyście robić na zajęciach. My z panią Kasią mamy, jak zawsze, wór pomysłów. ale zawsze jesteśmy otwarte na nowe propozycje.

Zapraszamy P. Katarzyna Szymczak P. Dorota Brożek

Zajęcia szachowe 1

Witamy serdecznie ponownie!

Dopóki zajęcia nie będą odbywały się stacjonarnie, będziemy wysyłać Wam zadania szachowe, które będą się ukazywać na stronie internetowej NOSW zdalnie. Przesyłamy zadania do rozwiązania dla bardziej zaawansowanych wraz z rozwiązaniami z książki Ireneusza Gawle i Jerzego Morasia pt. „Damy Mata”. Zadania te polegają na daniu mata w dwóch ruchach z wykorzystaniem ciężkich figur. Dla zupełnie początkujących, bo też takich mamy, będziemy systematycznie przekazywać podstawowe informacje wiedzy szachowej. Pierwsza lekcja szachownica i notacja szachowa z książki Anatolij Karpow Anatolij Szingiriej. Rozwiązania prosimy zapisać w zeszycie.

Życzymy dużo zdrowia i mamy nadzieję, że szybko zobaczymy się ponownie 🙂

Pozdrawiamy Adam Świder i Paweł Rogacz

Zajęcia artystyczne nr 1 „Lampiony ze słoików”

Słoiki ostatnimi czasy są bardzo popularnym materiałem do prac kreatywnych. Powstaje z nich ogrom pięknych i wyjątkowych rzeczy codziennego użytku prostych do wykonania z materiałów, które z pewnością każdy z nas ma w domu.

Uroczy lampionik, do którego wykonania potrzebować będziesz jedynie słoika (jakiegokolwiek), farby (kolor dowolny) i naklejek w kształcie np. gwiazdek, kropeczek (kształt dowolny) i świeczki. Naklejki umieszczamy na słoiku (kompozycja dowolna), i malujemy go farbą, a następnie odklejamy dekoracje- zrób to póki farba jest mokra bo gdy zaschnie może się odrywać płatami. Zostawiamy lampion do wysuszenia, wkładamy świeczkę i gotowe!!! W związku ze zbliżającym się Dniem Wszystkich Świętych lampion może posłużyć jako ozdoba na grób dla najbliższych. REFLEKSYJNEGO CZASU I POWODZONKA!!!

Opracowanie: Jolanta Rus

ZAJĘCIA TEARALNE NR 1

Drodzy Wychowankowie!

„Dzieci z Bullerbyn” (szw. Alla vi barn i Bullerbyn) to książka dla dzieci napisana przez szwedzką pisarkę Astrid Lindgren w 1947 roku. Następne książki z tej serii to „Więcej o dzieciach z Bullerbyn” (szw. Mer om oss barn i Bullerbyn, 1949) i „Wesoło jest w Bullerbyn” (szw. Bara roligt i Bullerbyn, 1952). Polskie wydanie w przekładzie Ireny Szuch-Wyszomirskiej (pierwsze w 1957) zawiera wszystkie te trzy tytuły w jednym tomie.

W książce dziewczynka o imieniu Lisa opowiada o przygodach swoich i innych dzieci z osady (liczącej trzy zagrody) Bullerbyn w ciągu trzech kolejnych lat.

Pierwowzorem Bullerbyn jest osada Sevedstorp, gdzie rodzice przyszłej pisarki przeprowadzili się krótko po jej narodzinach i gdzie spędziła dzieciństwo. Jeszcze dziś można tam oglądać trzy położone obok siebie domy (zagrody), gdzie rozgrywała się akcja powieści. Osada Sevedstorp znajduje się niedaleko miasteczka Vimmerby, w którym urodziła się Astrid Lindgren w roku 1907. Ponieważ narratorką powieści jest Lisa Erikson, więc można uznać, że jej pierwowzorem była sama autorka, która też nosiła rodowe nazwisko Ericsson. Co ciekawe, ojca Lisy, stolarza (którego pierwowzorem był ojciec pisarki Samuel August Ericsson) można uznać za dorosłego „Emila”, bohatera powieści Emil ze Smalandii, również wzorowanego na jej ojcu. Natomiast postać Lassego, zainspirował brat pisarki Gunnar Ericsson, późniejszy artysta, satyryk i polityk.

ZADANIE (po wykonaniu proszę wpisać do zeszytu pracy zdalnej):

Obejrzyjcie przedstawienie „Dzieci z Bullerbyn” w reżyserii Jerzego Jana Połońskiego i odpowiedzcie na pytanie, czy książka ta jest lekturą szkolną? Którą postać chcielibyście zagrać i dlaczego?

Źródło:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Dzieci_z_Bullerbyn

Pozdrawiam serdecznie,
Magdalena Czechowicz